Door het raam zie ik
een vrouw haar kind slaan
de man komt thuis en slaat
zijn vrouw
ik sta en kijk
Ze zijn nu bij de buren
een veldslag huisraad
vliegt door ruiten
ik sta en kijk
Het huis vat vlam
en ook het huis ernaast
er liggen doden in de tuin
ik sta en kijk
Kinderkreten sterven weg
de overkant is een ruïne
uit een puinhoop…
Het bloed, schrille kinderkreten,
lichamen uiteengereten.
Hoe kun je dat verwoorden,
hoe kun je het vergeten?
Hij geeft ze wat te drinken,
presenteert zwijgend een sigaret.
Ze gaan pas laat naar bed.…
De nacht overwint deze waanzin niet
Ijskoud ligt ze stil
De angst heeft geen stem
De dag kruipt over haar gegil
Bevriezende kinderkreten
Verloren in krijsende ogen
Eén blik voldoende
Tranen die nooit meer opdrogen
Nooit komt er een einde
Er is geen genezen
Er is geen vergeten
Woede is die nacht geboren
‘k Heb toen mijn leven verloren…
Dag, dag, dag
dag nieuwe dag, dag lieve dag
dat het een mooie dag mogen worden
dag, dag, dag
zorg dat ook de dag jou mag
dan wordt het een nog fijnere dag
dag, dag, dag
jij en de dag, de hele dag
de dag mag jou en jij de dag, samen dag
dag, dag , dag
dag en jij houden van elkaar
'dus t wordt 'n fijne, lieve, mooie, nieuwe dag !…
En de liefde van de vrouw
Die mijn eerste kinderkreten
Opving in 't bezorgd gemoed?
Die mij, als ik weende, suste,
Traantjes van de wangen kuste,
Die mij voedde met haar bloed?
Moeder! wil het niet geloven,
By de hemel die mij ziet,
Moeder!…