W O E D E
Stampende voeten
Een gebroken geschrijf
Een traan op de grond
Het is haar kreunend lijf
Daar in de achterkeuken
Blijft de haat beuken
Op borsten en buik
Ze is in elkaar gestuikt
Verbannen naar de tuin
Zelfs de bomen huilen mee
Drie kleine hoofdjes aan de ruit
Verscheurend en wenend zonder geluid.
De nacht overwint deze waanzin niet
Ijskoud ligt ze stil
De angst heeft geen stem
De dag kruipt over haar gegil
Bevriezende kinderkreten
Verloren in krijsende ogen
Eén blik voldoende
Tranen die nooit meer opdrogen
Nooit komt er een einde
Er is geen genezen
Er is geen vergeten
Woede is die nacht geboren
‘k Heb toen mijn leven verloren
Geplaatst in de categorie: woede