Alle inzendingen over kleinburgerlijkheid

Van onder naar boven En van boven weer naar onder Je zult altijd blijven steken…

Gevat in kleinburgerlijke mededelingen, angstig en stiekem tussen regels ingeklemd. Rancuneuze woorden, slechts voor één persoon bestemd. Boodschappen vanuit een onderbuikgevoel missen, tegen beter weten in, uiteindelijk toch hun doel.…

je triomfeerde met de licht hautaine blik die in vitaliteit een jeugd uitstraalde vol lijnen met fysieke aantrekkingskracht de vereenzelving overweldigde als een begeerlijk kleinood dat in verfrissing afrekende met kleinburgerlijke maatschappij opvattingen sterk voelbaar was de legitieme cohesie met nieuwe sentimenten die de…

En weer word ik wakker gemaakt, door stemmen die verstaan willen. Opnieuw voel ik diepe vrede. Een lichaam praat rustig, met een geest. Ik luister stil. Het leest. Ons lichaam heeft aandacht, geen zoet voedsel nodig. Mijn geest vrij baan. Mijn ikje zwijgt. Rust nog wat. Schrijft. Het is holst van de nacht nu. De liefde kent eigen wegen…

verschijnen en verdwijnen Perfecte lentedagen, 24-25 graden en een fris briesje Zelfs perfecte herfstdagen die ideaal zijn om je eenzaam te voelen Alsof schrijvers in hemel of hel leven Maar nooit ertussen zoals jij en ik Wij, niet schrijvers, drinken ’s ochtends koffie en gaan werken Niet opwindend, toch doen we het Schrijvers noemen dat Kleinburgerlijk…

Met hun kleinburgerlijke ideeën Hij is creatief en vind hen saai. Onderweg bedenkt hij zich dat het jammer is dat de zon schijnt. Maar zijn meisje kon helaas vanavond niet. Als hij het kerkhof oploopt is het alsof hij thuiskomt. Hij ziet haar al zitten op "hun" plekje. Ze is vrolijk vandaag, dat ziet hij aan haar paarse kleding.…

Begrijpelijk dat hij zijn vrouw niet losliet, in een tijd, kleinburgerlijk en afgezaagd, hij gaf zich over aan de huwelijkstrance, wat bleek een doodvonnis voor jou. Momenten kreeg je, dagen soms, maar niet genoeg voor jou, al teerde hij er jaren op, jouw hart verspatte onder de betonwals van een medogenloze tijd.…

Blijkbaar ben ik in hun ogen een groot gevaar voor de brave, kleinburgerlijke nepmaatschappij. Mijn eerste vriendinnetje woonde naast Abe Lenstra, die zichzelf toen in een rolstoel voortbewoog en zich achter de witgewassen vitrages schuil hield. Hij deed nooit open toen ik naar een handtekening verlangde.…