Netgedichten

netgedicht (nr. 75.233):

Openstaan

En weer word ik wakker gemaakt,
door stemmen die verstaan willen.
Opnieuw voel ik diepe vrede.
Een lichaam praat rustig,
met een geest.
Ik luister stil.
Het leest.

Ons lichaam heeft aandacht,
geen zoet voedsel nodig.
Mijn geest vrij baan.
Mijn ikje zwijgt.
Rust nog wat.
Schrijft.

Het is holst van de nacht nu.
De liefde kent eigen wegen.
Zal straks met haar samen,
mediteren gaan.

Liefde weet wat ik niet ken.
Liefde zoekt lief geluk voor ons,
hetgeen wij niet vinden kunnen.
Ik niet vinden kan.

Zie! Liefde zoekt hier!
Het zoekt ons samen.
Het zoekt jou.

Er wordt gezocht vannacht,
mits onze ramen en deuren,
wijd openstaan.

Het is vijf uur geworden.
Lampjes doe ik zelf uit.
Ik wil nog slapen.
Dromen.

... Openheid verwelkomen. Verkramping, beperking, bekrompenheid en kleinburgerlijkheid doorzien. Als angst. Ons lichaam moet wel reageren. Wil overleven! Maar hoe? Liefde weet wel raad. In overvloed. Wanneer we openstaan. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 23 september 2021