Alle inzendingen over lentevogel

De geknotte wilg Die geen tranen Bloedt, maar Uitlopers kent Die door winterzon En waterig winterweer Nu al vooruitlopen Op wat komen gaat - Lentevogels die In struik en gras Van geen ophouden Weten en zingen Alsof hun leven Er nu al vanaf hangt: Zwijgend glimlach ik Bij zoveel vrolijkheid Hun en mijn nieuwe Leven tegemoet…

een zomerzacht herfstgevoel, verneveld in kwatrijnen en horen en voelen en kraken onder druk druk van binnen en van buiten van binnenste buiten dag lentevogel moet jij niet dood zijn?…

Zing, kleine blauwborst en mooie lenteklanken slaan hun vleugels uit.…

Grijze bloesem aan de bomen Want de zon is nogal lui Wind zorgt voor een blaadjesbui Dat ik het zover liet komen Nog geen stelling heb genomen Lentevogel in de rui Schuilt onder een groene pui Zit daar koortsig weg te dromen Wisselend de temperatuur Eerder niet zo een seizoen Vreemd en anders bij mijn weten Matzes zijn bepaald niet…

Vier jaargetijden (Tanka) De zomer verkleurt en heeft zijn geur verloren de herfst staat voor de deur dan winter geen sneeuw geen ijs een lentevogel vliegt op. Diepe wateren Sneller dan de wind vluchtiger dan een zeemeeuw slapende golven. Hoofd boven water De economie hapert water tot aan de lippen kopje gaat onder.…

gelaten straten ik zag een stille man hij verstond mijn eenzaamheid en droeg een kroon van sneeuw wind hing aan de slippen van zijn jas, zijn pas bevroren door de ferme kou droeg slechts illusies van mijn witte nevels zo zweefde alles wat ik was langs nimmer zatte dagen dragen werd een last lachen was verloren, maar de kleine lentevogels…

in dit ongerepte woud waar Thanatus waart met botte bijl en kettingzaag kondigen lentevogels de barre winter aan voor reuzen van het bomenrijk waar onbewogen stammen met lange adem zwijgend naar de hemel reiken het bladerdak murmelend ruist vingertoppen tasten naar diepe barsten in de schors in dit onbetreden woud…

toch ging de zoete kersentijd gauw verzuren en zongen lentevogels niet langer op meie - toon. een stormwind zat achter een onweerswolk te gluren en rukte van te hoog onze broze liefdeskroon. in duizenden stukjes werd ze uiteen gespat en aan lijmen… nee, geen lijm bezat die kracht.…

Langs de straten, aan de pleinen klettert het de gevels schoon Lentevogels bij dozijnen, overal de voorjaarstoon, overal onder de mensen aandacht en genegenheid,- en alleen mijn stille wensen staan vergeten, lieve meid. Blijft dan voor zijn diep verlangen ons verleden onbeloond?…

Navelstreng bedraden Moeders aarde koek koekoek Kip die opnieuw kakelend natuurlijk haar eerste ei verlegt Kraaiende Hanen " mensen" in vraag stellen Nachtelijk doorwinterd ontwaken Twijgen van planten die hun eerste stappen zetten De zes donkere weken die verlopen in het verleden Sluimerende zaden die willen kiemen Geduldig in hun tijd dat wacht Lentevogels…