Alle inzendingen over liefdesverlangen

zal ik gefluister wezen de tederheid in die alles onthullende zucht een liefdesverlangen dat zichtbaar verglijdt in een eeuwige wens naar samenzijn het onverstoorbare een rakende droom waar nachtenlang de illusie wacht verstrengelde handen elkaars houvast die eens gegeven samengaan…

luister naar de nacht hij fluistert jouw dromen onhoorbaar zacht enkel jij zal het horen in het geruis van sterren die oneindigheid waar liefdesverlangen weerkaatst in het licht wat ontnomen aan het duister geborgen in de nacht als een woord van liefde onhoorbaar wacht…

dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die aan thuiskomst voorafgaan, witbier, openluchtavond een mens als liefdesverlangen…

Mevrouw paling glijdt over de modderbodem voelt kriebels in haar buik de vaart waarin ze woont geeft benauwenis oevers komen op haar af ontspruitend liefdesverlangen jaagt de rusteloze aal naar onbekende verte waar in eindeloos water wijder dan de wereld vele minnaars wachten eens het heftige spel met haar mogen uitvoeren verder steeds…

(voor Mirjam) Ik was bij onze boom, waar we voor elkander knielden, wat je vast nog weet, engellief, ik miste je zo en de boom eveneens, we leken wel twee ontzielden in de kou en in het donker. De boom en ik, wij hebben elkaar heel lang omarmd, we misten jou nabij, waren daardoor onverwarmd, al dromen we van je terugkeer in iedere trein…

(voor Elisa Nielsen) Het lag onder de linden, die wij samen hebben geplant, weet je nog wel? Maar ik vind ze niet weer, de brieven waarin ik jou beminde, als regendruppels zijn ze opgenomen in de zwarte sloten. Het vangnet is allang vergaan, de fuik onverwoestbaar hersteld. We zijn als de voorplecht van een Titanic in opperste nood. Geborgen…

Soms klimt haar Chanel 5-geur heel sluipend in mijn slaapkamer, dan denk ik, heel bizar, nú wil ik haar wezen zijn of die herinnering maar er gebeurt weer niets alleen in mijn erotische dromen glijd ik langs je hunkerende lichaam, als een koningscobra in het donker, dronken, stoned en zwaar giftig, kan ik bijna breken want ik wil zo…

Is er een materie Ingewikkelder dan ’t leven Een wezen Ondoorgrondelijker Dan een mens Diep in venijn en haat Toch de liefde zijn wens Is er iets wenselijker Dan rust en vrede Vrijheid, broederschap Vandaar onze dagelijks bede Leid ons daarheen Stap voor stap.…