Alle inzendingen over luchtbrug

Weinig vliegverkeer stuur je nu een luchtbrug van knuffels en kussen…

Watertrappen heeft geen zin meer hier midden op de oceaan in de stroom waar ik verkeer wil zeemansgraf voor leven gaan waarom steek ik mijn vingers op tussen deze hoge golven noodkreet in natte notendop onder weer en wind bedolven mijn leven draait als film terug naar kusten met een veilig strand via de ingang van een luchtbrug vervlieg…

Wat denk je van een luchtbrug...stap aan boord! Het hemelfietsen is tot norm verheven. Zelf heb ik ook een luchtig plan verzonnen. Haal ze maar op met al je proefballonnen.…

wolkenbezwaar tot enkels gezakt overgeleverd aan modderstromen qua hellingshoek onberekenbaar in termen van lichte lakschade na hersenbreuk en luchtbrug, hangt, pak 'm beet, op afstand toch zomaar een straatlengte in bomen van mentale ondersteuning Of zeg ik nou iets raars?…

1 uit Al waren het woorden tegen hen Sloegen en spiesden mij met stokken om er een punt achter te zetten Een zin kende ik niet meer Ik schrééuwde VERWARRING uit Nu woont mijn bewerkt lichaam in een ver en vreemd land Daar noemt men mij een vluchteling: Mijn gedachten geraakten niet weg Zij bleven sluimeren rond de bergen Helpt een luchtbrug…

Luchtbrug naar oneindig regenboog valt in't niet in machtig helder licht voel en wacht tot je ziet Prachtig natuurlijk Zijn gegeven in je rust moment van diepe vree alsof de zon je kust Een tel om weg te dromen gevleugeld door de tijd reis langs herinneringen koester Nu en staak de strijd Geniet van Moeder Aarde haar liefde in elk…

De nacht vindt plaats, de tijd is rond men proeft het rijpe woord meloen warm als de afgekoelde grond en op de rand van het bederf omdat men zich in vlees verbergt schenkt het moment een eau de vie waarbij een gast verzwijgen moet dat hij tot geest bestierf de zomer rilt al van de herfst de nacht bestaat wat niet beweegt de luchtbrug is…

Mijn ruimte is niet rond en er ontbreken hoeken er zijn geen levende wezens die iets achter mijn woorden zoeken meeuw van de zee mag ik jouw nieuwste ruimte zijn ongenaakbaar voor mijn eilanddroom geef mij maar wolken zonder zorgen misschien komt er een luchtbrug voor jou meeuw van de zee om te vliegen in herziene werkelijkheid je raakt…

dichtbij kunt halen voel de kus glimlachen die het gezicht warmt als muziek in de oren de armen in omhelzing als een stem die fluistert veeg je tranen maar weg want ik ben jouw thuis ervaar de sprankeling van de regen van kusjes met handenvol gegooid die de ogen dansen laten als walsen zij met liefde de kloof van het gemis tot luchtbrug…

Woorden had ik allang teveel Breek me de mond niet open Ik houd oprecht van zinsconstructie Het bouwen op een woord Ik legode als linkerhand Veel liever iets met klanken Al vroeg werd ik meandertaler Vreemde idioomidioot ik wemelde en wroette in mijn grond: de letter greep me tegenvoeter als ik ben timmerde ik met huilebalken een luchtbrug…

Want niet een der viriele silhouetten, die flaneren op de luchtbrug, vergooit zijn zaad aan overspel met het witte bloedlichaampje van de sympathieke hertogin Hesther wier man gek (en impotent) terugkwam van het slagveld. Zij verzet zich met wat luchtig graafwerk in de wolken, wieden en het zaaien van haar onrust.…

Op het breekpunt van Oost naar West, op de luchtbrug van Noord naar Zuid, leg ik de dag aan een reusachtige razernij Een colonne schuinsmarcheerders trekt aan het wakend oog voorbij Strijdbaar als zij zijn, maar niet te benijden, als berijders van de Dood Oorlog betekent: brood op de plank..?…