Alle inzendingen over maja

varen in sara na de zee van het ene gestrand op het zand van de rust vreedzaam heilzaam grenzeloos pracencopashama shiva advaita kwaak kwaak kwaak weg van de maja varen in sara…

Recent Indiaas onderzoek toont aan De mobiel verstoort het magnetisch veld De bij navigeert nu tegengesteld Komt nu uitgeput bij zijn korf weer aan Denk nog eens wanneer je zit te bellen dat Maja het niet zal navertellen Bron: Telefoonsignaal slecht voor bijenpopulatie op niburu.nl…

- voor Maja - ik ga eventjes werken zegt ze tegen de kinderen eventjes moeten jullie me niet storen en de precieze beelden die ze maakt zijn de schrijnende en levenslange bronsgeworden veelheid van gevoel van iemand die als ze het niet langer uithoudt eventjes in de auto voor de deur alleen moet zitten zijn. -----------------------…

Ze vraagt: waarom is dit een muur? Omdat hij overeind staat. Plat. Van baksteen. Waarom van steen? Anders val je erdoorheen. Een muur moet staan. Zonder te beven. Waarom staat hij? Omdat wij niet met de buurman. Waarom niet? Omdat hij met zijn geweer een kat neerknalt. Waarom? Omdat hij zich verveelt, niemand anders heeft om op te schieten. Of…

Toen onze kinderen nog klein waren Maja speelden ze samen en bouwden we gezellige feestjes weet je nog ? Nu zijn ze groot en wees voor altijd in zomerland de dood kwam veel te vroeg…

Ik kom terug naar huis. Ik loop traag de trappen op en adem in... Ik wil opnieuw het dunne wolkje ruiken van soep, bereid voor mij. Ik wil aanbellen en horen hoe jij naar de deur gelopen komt, zien hoe die opengaat en voor mij de ogen stralen van een heilige. Ik wil je gouden tand zien blinken wanneer je lachend uitroept: - Kom binnen meisje…

Op het dunne blad van een treurwilg drijf ik traag over de wateren van Schelde, Zenne, Nete, Leie... Het blad is smal, maar ik maak plaats voor mieren, vechtend voor hun leven, voor vermoeide bijen, oude vlinders, voor zielen van verdronken dieren, voor zielen van verdronken kinderen, in Schelde, Zenne, Nete, Leie... Zo drijven we dan met…

Je verliest me, mijn liefste, verliest me, zoals een vrouw in de weer met de was haar gouden ring verliest. Je zult me zoeken in het schuim van woorden, ogen en gezichten, maar ik zal blinken ergens op een vreemde plek. Je verliest me, mijn liefste, verliest me, zoals de jager de tere ree verliest, als hij haar dode lichaam heeft. Je zult…

Ik was dertien toen ik dit droomde, in het begin van de herfst, bij mijn grootmoeder in Aleksandrovo. -----Ik bevond me in een onbekende straat. -----De huizen stonden zij aan zij, -----als om zich aan elkaar te warmen. -----De daken staken in de hoogte -----als hoeden van middeleeuwse dames. -----De mat-gekleurde vensterruiten,…

Als de laatste dennennaald verwijderd is van 't kamerbreed en het sprookjes-sneeuwtapijt verworden is tot modderkleed, als romantisch kaarsgeflonker vlekken naliet op 't dressoir en de geur van oliebollen hangt in 't hele huis nog zwaar, als door vuurwerk vingerloze handen alle zijn verbonden en de dodelijk verschrikte poes is toch teruggevonden…

Het was zo'n matte maandagmorgen De lucht hing laag en dreinde Ik liep op straat en druilde mee Een fietser zoefde zachtjes langs en naderde een bocht. Waaraan zag ik dat hij een vreemd'ling was? Aan de ranke rechte rug, de glimmend opgepoetste iets te hoge herenfiets, de ijsmuts op de ebbenhouten kop? Ik glimlachte; dat hij geen…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

Gestolde dromen uit mijn kindertijd Nu tastbaar maar toch onbereikbaar Een plotseling besef dat wonden openrijt Ik leed te veel aan weggooiwoede Vernielde poppenspul in koelen bloede Enkel mijn dromen bleken onverslijtbaar…

Wie vindt nog poëzie in de prozaïsch rechte lijnen van poldervaart en polderweg? Waar romantiek moet wijken voor de wetten van 't verstand; de kortste weg meandert niet. Wie vindt nog schoonheid in dit nuchter land, getekend met een liniaal? Ik! rechtlijnig in denken en doen, rechtlijnig van figuur. Het vleesgeworden poldermodel…

voor 't vegetarisch feestmaal liet ik een etmaal lang kikkererwten weken en pruimedanten wellen maar na het koken bleken pruimedanten die kikkererwten vergezellen niet te pruimen zinloos geweld…

Waar het land uit zee ontsproot, waar men niet de ogen stoot maar tot verzien wordt genood; waar de wind nog vrijuit waait, wasgoed aan de lijnen zwaait, zonlicht blauwe broeken aait; waar men ruimtelijk geniet, 't platste platteland beziet, 't allerhollandste gebied; waar nog menig monument als historisch element spreekt van vroeger…

Ik kies het ruime schuimende sop van synthetisch oceaanfris. Mijn huid en geest ontspannen zich in liters golvend geurgenot. Even denk ik niet aan verre medemensen verstoken van 't bacterievrije baad- en drinkgenot…

fossiele resten van de wonden aan mijn ziel als scherpgekante stenen wachtend op de balsem der erosie ijskristallen snakkend naar het vuur dat ik zelf niet stoken kan gletsjer die geen waterval kan zijn ongeschreide tranen doen het meeste pijn…

Wat schreef ik graag een schrijnend vers vol smartelijke wanhoop en hopeloze hunkering; wat liet ik graag gevoelens overstromen, dichtend over 't onbereikbare; wat legd' ik graag mijn ziel in woorden bloot voor hem die ik niet krijgen kan; maar 'k heb geen toegang tot de goudmijn van 't gebroken hart; in mijn poëtisch keukentje…

Hou op, ik heb je wel gehoord Je brult alsof je wordt vermoord Jij hongerlap Kom hier en les je barre dorst Nu lig je vredig aan mijn borst Da's moederschap Stel dat je wiegje elders stond Dat Pappie vechten moest aan 't front Hoe zou dat zijn? Kanongebulder dat nooit zwijgt En jij en ik worden bedreigd Door mag're Hein Of als de honger…

de tuin een winterse volière waar de vrijheid strakblauw boven hangt spreeuwen op en rond de waslijn met het vastgeknijperd pindamaal mussen, merels - op de muur, in de wilg, de coniferen - wachtend op hun beurt in de kamer voor het raam likkebaardt de kat…

Liefde op het eerste gezicht... Ik geloofde niet dat het bestond maar al op de eerste dag dat ik je zag was ik op slag verliefd op jou. Wat ben je mooi! Zwartfluwelen ogen, lippen honingzoet, je haar een donker persianer van het zachtste soort en een koffiebruine huid. Steeds als ik je,soms na onbehaaglijk onverdraaglijk lange…

diep gebed in lagen ratio schuilt het heidens bijgeloof redeloze troost van vaste rituelen wensen wint van weten ware wanhoop: het gebed der ongelovigen…

De hele wereld vergaat niet vandaag vrijdag 21 december 2012 ook niet voor de helft ook niet morgen of overmorgen volgend jaar of de jaren daarop Maar wel stukje bij beetje jaarlijks, maandelijks, wekelijks... dagelijks laten we los wat heel nodig is vast te houden in stand te houden, te beschermen ONZE BLIJVENDE BESTAANDE WERELD!…

Denkend aan Anja met een blik in haar hand En Bernhard die nu de boete niet meer betaald Aan Maja het meisje in een Bemmels weiland En de armoe die over Nederland neerdaalt Meelij met Friso, met z’n wijf van die lange En ook Margaretha houdt zo erg van haar man Maar, zegt Jan Peter, dat mag je niet zeggen Omdat de koningin zich niet verdedigen…