Waarschijnlijk van Henri Matisse.
Het is de vraag hoezeer hij niet meer is,
want niemand, niemand die hem mist.
Al is dit altijd zo geweest, het blijft baldadig triest
in alle straten waar hij loopt noch fietst.
------------------------
uit: 'Garderobe', 2010…
Goebbels leidde het publieke vreugdevuur
Waarin de werken van Mann en Einstein
Gejonast werden als zijnde niet puur
Evenals die van Freud, Zola en Heine
Of wie er politiek te kritisch was
Er viel hier niets te protocollen
Dit was de wil van het Arische ras
Dat nooit meer met zich zou laten sollen
En ook Picasso, Cezanne en Matisse
Konden…
Het prachtige haar van Renoir
Met die zweem van rood
De lichtval van van Rhijn
Alles doofde en ging dood
Ook Toulouse-de Lautrec
Quassimodo van het penseel
Die liet weinig van Parijs
En van haar liefdes heel
Henri Matisse ruziede met Seurat
Signac’s tranen druppelden op het linnen
Wie dronk er van ‘Buffets’ cognac?…
Vanuit Matisse of Mondriaan als bron
klotste een woordelijk stroompje.
We kregen onze innerlijke beloning:
wonderlijk als spaanse margrieten in de winter.…