Alle inzendingen over mistral

Hoofd in de Alpen voeten in Middellandse Zee zelfs de mistral zingt…

ik zal het nog missen het ruizen van bamboe het zwiepen van de staken door de mistral gedreven maar er zijn ernstiger zaken dus ik kan er mee leven…

Het is de Mistral die waait uit het noorden, met een belofte van vorst en sneeuw. Na een veel te hete zomer wordt dit wellicht een koude winter, misschien de koudste van deze eeuw. Het stadse van nu is hier nog niet doorgedrongen. Hier heerst nog rust respect en genegenheid.…

je prikkelende mistral siert korenvelden.…

Wilde golven beukten op de rotsblokken maakten ons met de zeeschuim nat Een flesgroene baai omarmde haar Slavische heupen Onophoudelijke mistral kamde eeuwig in de war zittende haren Zilte wind bracht het klokgelui en lokkende sirenenzang…

eerzuchtig groots schrijft de schrijver al nectarzoekend in de nachtelijke jasmijn die zich opent in de verkenning van de geheime mistral in storm van witte bloesem zelf in de pijn van gebroken talen heeft het controle over zijn poëzie als een ongerepte maagd die woorden verliest in druppels van wijnsap van het leven…

Föhn Stuwt een laaiend vuur Mistral Doet de hartstocht versnellen Sirocco En beheerst een man elk uur Zeewind Het zilte zout is al wat beklijft Windstilte En de herinnering de smaak doet vergezellen.…

ik zag de brug de overspanning en pilaren de grijze haren floten me weer terug jij rijpte in de gaarden door hitte en mistral ik glooide meer in het groengele van het dal wij zonnebloemden samen in het franse land jij ging een brug te ver en toch nam ik je aan de hand laten we maar samen oogsten hitte en de tijd voorbij na misoogst…

Al zing je als een luit en mistral. Ik zie jouw ware aard. O Liefde! Ik wacht op jou! Mijn koren is rijp en ik ben niet bang. Nee,niet de Dood...maar jij. Jij draagt de zeis in je hand.…

wind speelt met geluiden zucht en fluistert giert en brult vervaagt en wakkert aan zijn stem verschilt in streekgebondenheid tornado mistral of orkaan hij legt verhalen neer in zand en wegloopduinen boekt historie als woestijn wij lezen in de sedimenten wat hij ons heeft gebracht koelt ook mij als bries vannacht…

Hij gaat tekeer als een manische mistral met dikke donkere halen die onmiddellijk worden uitgevlakt, vervangen door een wirwar van fijne lijntjes, wervelingen van craquelé, ribbelende rillingen. Talloze puntjes worden aangebracht en schuimkopjes van tv-sneeuw. En voorbij is alles!…

welke naam de wind ook heeft hij is mannelijk in alle talen of liever jongensachtig overal blaast hij jurken bol rukt hij aan wasgoed en slaat verwoed en wispelturig de bladen om van boeken en van kranten waar het niet waait vallen geen bladeren en maakt niemand bewegingen zoals jij nu met je hand door je haar zo sierlijk en…

gisteren opnieuw tot leven Als long time yesterday in yesteryear Een bomexplosie richtte mijn vizier Op toen, Melissekade Leidsche Rijn Voor mijn verdrongen geestesoog verschenen Castellum Hoge Woerd Heliomare De Dampkring Westerlengte Evenaar Monarchvlinder Partout en Pratumplaats De Réaumur Beaufort en Fahrenheit De Johanniterweg Mistral…

voor een weekje luieren wil zij wel in zee en dobberen in zonoverstroomde baaien kliploos opvarend in de mediterranee doch bruinbakkende beelden blijken té fraaie ploffend, aan de wind, de ingewanden draaien plat op ‘t achterdek gedwongen golft zij mee in stilte bidt zij de Mistral naar de haaien op: ”nog zo’n zeilreis?”…

dennenhouten mast van ons zeilschip splijt door de schicht, het twistziek tumult een ontlading die wortelt in wervels van lood de jichtknobbel in onze donderwolk een vloot van pantserkruisers voer door onze met olievlekken bezaaide baai je past het kralensnoer dat spant om jouw nek door het schroot van de vergeten postkoets waait de mistral…

Deze schilderijen zorgen voor een zomerse mistral die in mijn hoofd begint te waaien. Nu naar Auvers, De kerk, en zijn laatste werk: Kraaien boven een Korenveld Hier explodeert de kleur welhaast van het doek Het lijkt of de schilder met zoveel haast geschilderd heeft, of hij wist wat hem stond te wachten, zijn trieste lot.…

het leven vervolgen met jou als vlinder voor ons uit fladderend weten wij de weg bestrooid met beeld en geluid aan jouw lach jouw zorg en jouw schouder die jij ieder die jij kent zo graag gunt en geeft niet te tellen kleuren van de mooiste regenboog straalt jouw zonnigheid in onze tranen van gemis alles wat jij achterlaat voelt als eeuwige mistral…