Alle inzendingen over mysterieus

Eerst was het nogal donk, toen werd het nog veel donker, de stilte was te snijden, maar plotseling toen klonk er een gil, we schrokken wak, en daarna nog wat wakker, wat was dat voor geluid ? Het werd allengs wat zwakker, verstomde tot een haast onhoorbaar zacht gefluister. Intussen bleef het duist, inktzwart, maar dan nóg duister. Mijn…

Onder een deken van leugens houdt de (ware) toedracht zich verborgen zelfs de maan krijgt er geen vat op ondanks haar sprekende verschijning speels licht zij een tipje van de sluier op doch niet te veel, blijft mystiek de voertaal en straalt op haar mooist wanneer zij hen in ultieme vervoering kan brengen…

ik krijg geen vat op jou jij mysterieuze vrouw je hebt speciale trekjes zoals ook die binnenpretjes wanneer je kijkt naar mij dan voel ik wat gevlei je ogen branden vuur en je lach is puur natuur je woorden laten dromen maar zover kan ik nooit komen op die plaatsen ver van hier voel ik in gedachte het plezier je bent net zoals het…

aahaa zei ik heel stil in een hoekje mysterieus einde…

mysterieus in al haar vormen en creaties onbereikbaar en toch dichtbij alsof ik haar aan kan raken met mijn vingertoppen zacht....…

Was je vroeger religieus, Dan had dat wat mysterieus. Maar vandaag de dag, Als ik dat zo zeggen mag, Is het enkel nog curieus.…

grijsblauw wolkenveld dreigend of mysterieus lichtversluiering opklarende stralenkrans atmosfeer in beweging…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

Ik kan zo haken naar je ogen, Ze zijn zo mysterieus groen-grijs. Je hele houding is zo edel; wijs mij iemand, die ik zó met ere prijs.…

Hulzen en bloed waren legio in dit mysterieus scenario. Op zoek naar een lijk is men de kluts kwijt en wacht er nu op Hercules Poirot.…

Mijn mening vond ik nooit belangrijk voor gebruik het was mijn zwijgzaamheid ook tegen elk advies Ik werd heel mysterieus voordat ik nieuw begon en leg nu spotters met gemak het zwijgen op…

De twinkeling in de lucht, mysterieus, zwevend, bewogen. Alsof het zich heeft losgemaakt van de glinster in je ogen. De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…

Sappho, droomdichtend aan haar lier, geslagen, getroffen, scherp verwond door zuivere aardse schoonheid, in tere gloed gevangen, leeft mythisch mysterieus, een onbegrepen godin.…

vredig langzaam lopen we de dagen uit zwijgzaam zonder gedachten tot een minimaal verleden morgen zullen we onze handen weer nodig hebben om te grijpen wat gaat komen het mysterie van de dag…

er is altijd dat kleine vleugje met onzekerheid een wolkje voor de zon die helder schijnt de tussenhup in ferme stap zomaar uit de pas nooit heb ik de hand kunnen leggen op dat mysterieus gevoel zelfs na het tipje van de sluier komt er geen gezicht…

Ik fluister het frêle ochtendlicht dat op je slapend lichaam neerdaalt Met vrije geest laveer je tussen dromen door Binnenin voelt alles als vloeibaar of kneedbaar Als een witte duif zweef je langs de verdichte lucht van het ondenkbare Intussen dek ik je toe door liefde aan lijf te binden uit een andere wereld Ik neig naar jou…

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen. Ik probeerde haar op Facebook te achterhalen, maar ik vrees dat ik de verkeerde…

Nevel en mist mysterieus gezicht langzaam zweeft het boven de aarde als een zeepbel spat het uiteen het blijft een wonderlijk fenomeen de zon laat dit sprookje verdwijnen die wil vandaag ongehinderd schijnen.…

niemand wist waarom de schrijver stierf zijn naam werd opgenomen in het boek der zwijgzaamheid fladderende poëzie in ongeschreven wolken mysterieus ontsluierend uit neusvleugels en hoe alles verwaterde in de fontein die nu zwijgt in tonen van serene muziek…

Ik wil je noemen echt… als de aarde teder… als een bloesem in de lente zacht… als een moeder voor haar kroost ik wil zingen je naam jij mysterieus als het wezen van elke vrouw en toch vol liefde voor de dingen des levens intens schouwend…

hier hoog mijn ogen zien achter de bolling begint de lucht te trillen schemer verliest horizon beweegt ik wil hoger zien maagdelijk licht begroet mij die eerste straal mysterieus ontploft in mijn schedel daar schijn ik…

Het zijn angstige tranen, die emmers doen overlopen. Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…

Zo mysterieus... zó lokkend dat ik niet anders kan dan vol verlangen staren. Bij het besef dat deze kracht mijn wezen voedt en alle angsten zal verdringen, weet ik dat dit de reden is waarom de wolven voor je zingen.…

Machteloze monologen van minister-president manen mensen mensen in de meer en meer gemutileerde maatschappij Malverseren ze massaal, mateloos en multimediaal, de merendeels met mondkapjes gemuilkorfde monitoren Moeiteloos muteren microcellen van 't monster Mensbedreigend en mysterieus…

je hoeft een vrouw het verleiden niet te leren elke man verstaat de kunst van het begeren dat mooie spel van bloem en honingbij zo opmerkelijk en vrij dit spel mysterieus en klaar het enige waarbij iedereen zich soms waant als winnaar…

in het donker van de hartstocht licht wervelende passie op dansers kleuren verstild de zwartheid van de nacht liefdevol voegen wezens zich naar elkaar op vergankelijke tonen zij smelten samen in een vertrouwde thuiskomst we voelen warmte onder een adembenemend verlichte paraplu wanneer de doorschijnende ruimte ons confronteert met de verbonden…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

ik denk aan je ik laat je nooit meer los althans dat dacht ik toch o nee dat toch niet en dan gebeurt het weer ik verlang naar je wil je vasthouden van je houden tot aan de eeuwigheid laat jij het toe of neem je het weg het is raar mijn liefde voor jou ik hou van je en soms ook niet ik wil bij je zijn en toch ook niet wat is…

wegen leiden naar het doel waar wij heen willen en normaal gesproken kom je geen enkele verrassing tegen paden onbekend nodigen ons heel mysterieus uit naar iets wie of wat er na een bocht zal wezen de onbekende weg die wij mensen hebben te gaan noemt men daarom ook niet voor niets: ons levenspad…