Als de dood een sluier trekt
en je kijkt in het gezicht
van het iets of niets
dan heb ik bij leven geregeld
op te gaan in het groen
als laatste wens, testament
Wel zo wenselijk voor
het milieu
ons milieu
Mijn kIst wordt gedragen
door mooie mannen
jonge mooie mannen
zo mooi als ikzelf was
en de mensen die komen kijken ervaren…
Kijk over de stilte van het water,
de zon tegenmoet
Zie een kerk, haar klok, het is weer later,
maar hetgeen ik voel dat doet me goed.
Luister naar het fluisteren van de wind,
gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint.
Steek mijn hand op voor een laatste groet,
denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…
dagen verlichtten en verwarmden
in die dagen
die kwamen en gingen
zich vullend met
vrede en verdriet
ontmoeting en afscheid
droom en verlangen
beweging en stilstand
schreef ik mijn leven
weefde draden
samen met jullie
die ik liefheb
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Dit gedicht is geschreven voor een gedenkzuil
op de Natuurbegraafplaats…
Een klein wit en rood paleis schouwt waakzaam
over licht, ruim bos vol lieve weiden,
waar bloem en heide geurig bestaan lijden,
bescherming genieten van strenge braam.
De wilde hof bergt menig mensenlichaam
onder zijn pracht. Na leven van strijden
wil het voldane gebeente zich wijden
aan vrije ruigte met bloeiende faam.
Hier mogen dieren…
Ik las dat je ook op
een natuurbegraafplaats wilt worden
begraven, net als mijn dierbare vader,
die ook zo dol op lekker eten was.
Je was altijd een lieve en gulle man,
een engelachtige ziel, ik bedoel, ik
hoop dat je dit nog even meekrijgt,
voordat je dit ondermaanse verlaat en
alle gerechten in Le Garage aangebrand
raken.…
Nu rust hij op een Drentse natuurbegraafplaats
en kan ik blindelings zijn kei vinden. Een mens
krijgt nooit teveel te verwerken, het is allemaal
exact uitgemeten door de godenwereld. Ik weet
dat er dingen zijn, die hij nooit had kunnen
verwerken, maar die helaas ontstonden.…
366
Bezig met laden