Alle inzendingen over niet vanzelfsprekend

Is vanzelf sprekend Wel zo vanzelfsprekend ? Hoe moet ik het uitleggen, Iets, moet het toch zeggen, Daar moeten we ons bij neerleggen. Nee, vanzelf sprekend Is niet zo vanzelfsprekend.…

Vanzelfsprekendheid is niet vanzelf, nog minder sprekend, maar de vanzelfsprekendheid waarmee je me claimt is zo sprekend dat ik zonder te spreken de deur uitloop, vanzelf…

Neem nooit vanzelf de vanzelfsprekendheid in je armen wanneer je niet zeker weet dat je die vanzelf zult kunnen omarmen. Want zoals zo vaak, is vanzelfsprekendheid geen uitgemaakte zaak!…

Met een normale vanzelfsprekendheid volgens het boekje moeten gaan, jeetje Dat zou ons pas duur komen te staan!…

Een simpele week, een simpele omgeving, een simpel woord, simpel eigenlijk zou vanzelfsprekendheid een simpeler woord zijn, omdat we vanzelfsprekendheid als vanzelf simpel aannemen, en simpel is gewoon, gewoon is iedereen, maar niet iedereen voelt zich als simpele ziel een vanzelfsprekendheid, tenslotte is gewoon maar gewoon en niemand…

toen dansten we nog vanzelfsprekend door de muziek geleid naar hogere sferen waarin niets of niemand nog bestond alleen wij en de muziek het voortbewegen leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we dansten we praatten toen vanzelfsprekend in woordeloze stiltes naar toekomst en verleden over alles en niets alleen wij en de stiltes…

Wanneer alles vanzelfsprekend is, wanneer men niet meer verrast opkijkt bij een attentie, wanneer men zelfs een bedankje niet meer door de strot krijgt, wanneer vanzelfsprekendheid een bijwoord verworden is, dan mensen, ja dan alleen is het in de gehele maatschappij, zo ontzettend mis.…

Niet vanzelfsprekend een en al schoffelgewei eland daaronder…

Alles wat eigen is, is vanzelfsprekend, alles wat van jezelf is, staat bovenaan, niemand bekommerd zich om oneigen terwijl juist die, de band kunnen kweken en krijgen, die eigen nooit veroveren zal. Maar alles wat eigen is, is vanzelfsprekend alleen dat moeten delen, komt daar nou de gemene deler van?…

vanzelfsprekend dat ik toch geborgen ben hier, bij elkaar, hier in dit huis is mijn veilige vierkant, een bed hier zijn hun reikende handen naar mijn hand…

Kat op de deken Hij vindt het vanzelfsprekend oneindig aaien…

voor jou is Allemaal zo vanzelfsprekend sta je eigenlijk niet bij stil Net als het voor mij voelt dat ik je voor altijd bij me wil…

Zoals vlammen in open haarden, en golven die branding maken, schijnbaar op elkaar lijken, maar nooit vanzelfsprekend zijn. Zoals gedachten in ons brein, die als wolken binnendrijven, of jagen als verterend vuur. Soms maken ze ons leven mooi. Vaak maken ze ons leven zuur. Vanzelfsprekend?…

Zoals de zon dagelijks trouw over de horizon komt op haar gezette tijd omdat ze niet weigeren kan zo zal ik er zijn voor jou als een vanzelfsprekendheid die dan toch ook steeds opnieuw verrast…

Gelijke rechten Nog steeds niet vanzelfsprekend Het is weer 8 maart…

Het daagse werk en bezigheden lijken een vanzelfsprekend iets, maar zijn de grootste zegen, geschonken door Hierboven.…

terugblikkend vanzelfsprekend en herkenbaar het voorbije pad vooruitkijkend blijkt de route in nevelen gehuld…

Zo gewoon ben jij ben je daarom dan ook zo bijzonder misschien ik waak er voor dat ik dit bijzonder als vanzelfsprekend ga zien…

Wat men neemt als vanzelfsprekend, blijkt toch zo speciaal. Als een klavertje, dat zijn wij.…

is de vanzelfsprekendheid van de dagelijkse dingen spreken zonder woorden over ‘t grote gouden geluk samen zijn in warmte gewoon een wonder…

Even zijn in het zijn liever niet even maar even langer geen gisteren geen morgen laat staan overmorgen zelfs geen vandaag gewoon zijn in het zijn als een vanzelfsprekendheid zonder te spreken, te praten laat staan peinzen, piekeren, puzzelen gewoon zijn in het zijn: "to be or not to be" natuurlijk zo vanzelfsprekend "to be into…

Zonder enige angst stak ik de rivier over liep ik op water duurden de nachten het langst Danste ik door de dagen holde ik door de hemel beklom ik de hoogste toppen nooit waren er vragen Vanzelfsprekend vertrouwen aan de jongsten voorbehouden voor mensen nodig om te bouwen Dit gedicht verhaalt zich >>>>>>>>>>>>>>>vertaalt…

is het leven Morgen is mooi Maar is morgen nog wel zo vanzelfsprekend?…

in een woordeloos verdriet droogden tranen op tot een woordeloos geheim woorden vervaagden alsof ze nooit waren in de nevel van een mistig niets woordeloos verwoordt de moeite het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

In het faceboek van mijn hart bewaar ik mijn vrienden in een beveiligd bestand niet de vanzelfsprekende smile online vrienden van dertien in een dozijn maar die het geworden zijn want ze hebben het vermogen te kunnen delen in mijn pijn…

Samen, twee samen zo vanzelfsprekend verdriet en vreugde herinneringen opgetekend weet je nog wat papa zei - mijn kinderen mijn dierbaarste bezit ik kies voor jullie allebei -…

in een woordeloos verdriet zijn de tranen opgedroogd tot een woordeloos geheim de jaren vervagen alsof ze niet waren in de nevel van een mistig niets slechts de moeite verwoordt het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Totdat ze veilig en verankerd, als vanzelfsprekend dierenrecht, in iedere menselijke grondwet staan.…

Wakker worden zoals iedere morgen lijkt een vanzelfsprekendheid in het onderbewustzijn verborgen. Een vanzelfsprekendheid zoals die door bijna een ieder wordt gevoeld, maar die tegelijkertijd een onzekere verrassing blijkt, die de mensheid al sedert oude tijden met vele vragen heeft vermoeid.…

Met een vanzelfsprekendheid schrijf ik dit gedicht zomaar, voor de aardigheid zonder al te veel gewicht maar, het fascinerende is dat deze woorden onzichtbaar en onhoorbaar ontspruiten uit m'n brein dat altijd functioneert m'n brein wat zou ik zonder zijn...…