Alle inzendingen over nooit gesproken

nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong die aan jou toebehoren die ik telkens verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in mijn mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die jou toebehoorden maar die ik steeds verdrong. Woorden als glas zo helder gebroken in mijn mond, voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond.…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong. Woorden die aan jou toebehoren, maar die ik steeds verdrong. Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

ik geef het vechten op na zoveel jaren ben ik gebroken van leugens wint men niet zo snel uw boosheid of haat is ongelooflijk groot en toch heb ik u nooit gesproken mijn potloden berg ik in een la ik zal ze niet meer slijpen het is u gelukt u kreeg mij klein maar het waarom zal ik nooit begrijpen…

jij kunt mij niet verstaan jouw taal heb ik nooit gesproken ik ben liever alleen dan deel van een groep die zogenaamd met de hele wereld meeleeft maar ondertussen collectief een mens zonder te kennen er dagelijks van langs geeft…

Maar dat woord werd nooit gesproken toen de lange dagen duurden tot weggedragen weken. En stilte bleef tot spijt dat er nog steeds niet veel te spreken viel. en zo verging de tijd.…

Jij tilt mij op in golven straalt mijn ogen mooi Jij kijkt mij zacht in vochtige nachten Jij proeft liefde in nooit gesproken woorden Jij leest mijn denken ongezien het weten Ja, jij, maar jij kent mij niet…

oorverdovend is de stilte waarmee jij spreekt je blikken raken handen gaan met vingers de gebaren maken die je nooit gesproken woorden feilloos onderstrepen wonderschoon is het geluid waarin ik voor jou zal breken kom open maar mijn lentebruid…

ik heb de bloemen van de geest zien bloeien in een buitenaards boeket diepe schoonheid lichtte op en gaf rede aan een andere werkelijkheid spirituele stilte droeg woorden die nog nooit gesproken waren maar raakten aan de fijnste snaren van het menselijk hart nooit meer alleen in het eeuwig verbonden zijn zonder de pijn van onvolkomenheid…

de zomer heeft jouw lente eindelijk geopend wat zo lang verborgen was krijgt vorm en kleur je haar bloeit rood als nooit tevoren herboren zijn je ogen in hun vlammend vuur handen dragen woorden aan die nooit gesproken zijn je lijf zingt weer in warme lichaamstaal het lied van jouw bestaan…

Te lang zweeg ik tot alle woorden nooit gesproken waren doodgebloed. Loop maar verder over betreden paden waar geen zijweg nog naar vreugde leidt. Wie heeft belang te betreden de weg die met veel moeite slechts een terugweg neemt?…

ik leef in een wereld van prijskaartjes en geld en ik zit hier evenwel heel economisch onrendabel een gedicht te schrijven alle mogelijkheden glijden in het moment van nu moeiteloos, en worden zich waar golvend in grijpbare nooit gesproken woorden ik denk verder en kan de kern niet vinden probeer de vraag anders te stellen probeer…

dagen maar ik ben niet door de wind gedragen mijn zomers zingen ook geen zwaluwzang er is nooit gesproken toen ik jou was tussen mij en nooit later…

ik haal je zerk niet om jij rust in vrede maar spookt nog steeds in mijn gebeden woont in de stilte van mijn lijf woorden zijn er nooit gesproken tijdens jouw verblijf ik wilde graag de kleur en fine fleur van leven die jij aan anderen wel wist mee te geven zelfs in je afscheid is die afstand er gebleven maar in het beven…

Haar lippen zwijgen letters van nooit gesproken zinnen fluisterend ademt zij namen in de onbeschreven lucht Haar pen, zo ongeduldig schrijft het pad naar het einde traag loopt de gitzwarte inkt op haar allerlaatste benen Het sierlijke handschrift verandert heel langzaam in letters van druk woorden van wanhoop en weemoed vullen de laatste…

zwart wit maar bruinig in de lijst jij en hij in de verleden tijd de fotografenlach je hand die je een ander gaf de pose van geluk vereeuwigd in dit plaatje je liefde was al stuk over de stilte in je ogen is verder nooit gesproken je bleef een levenlang gesloten hij heeft geleden onder het gebrek aan kleur zwart wit wees hem al…

ze rollen af en aan, langs de tijdlijn van dromen langs een ogenblik van slaap een murmeling glipt door zachte lippen als een woord dat nooit gesproken is, harteloos toch lief als een stille brief vol letterloze klanken zucht de nacht rond ademen de beelden die ze geeft dragen hun geheim veelzeggend in leegtes vol besef ontwaakt een…

Hallo onbekende man Aan de overkant van het balkon We kijken naar elkaar Elke dag weer zwetend in de zon De afstand net iets te groot Er is zelfs nooit gesproken Je lijf gespierd en strak Ik heb je nog nooit geroken Je ogen kijken wellustig En strelen mijn lichaam steeds weer Het spel wordt steeds heftiger Onze harten gaan tekeer Je…

In de satijnen glans van parelmoer De welving van de kinkhoorn Haar huis Zong zij voor mij Vreemd maar o zo mooi Van haar verlangen Verdronken in het bleke maanlicht Van de ruisende zee En haar schuimbekkende paarden Van het levende water De dauwparels van de dageraad Van haar stille woorden Die ze nooit gesproken had Maar teder bewaard…

In haar huisje arm en klein met zichzelf en met haar dromen en haar jonge meisjesbrein onbewust wat er zal komen Bevend en met angst bevangen toen opeens aan haar verscheen iemand uit de Hemelgangen plotseling was ze niet alleen 't Sprak haar toe met engelenmond nog nooit gesproken zinnen woorden die God zelf haar zond kwam bij haar…

Ik ken de ware liefde niet, Naar ik weet heb ik haar nooit gesproken, Heb haar stem dus nooit gehoord, Of haar lichaamsgeur geroken. Heeft zij linten in haar haar ? Smaken haar lippen zoet ? Heeft zij het maanlicht in haar ogen ? Brengt zij mijn jeugd terug in mijn bloed ?…

Er is vroeger nooit gesproken over de maaltijd als een zaak. Een netelige zaak? Maar sinds de kinderen! Die eten ook werkelijk niets van wat wij vinden dat zij te eten hebben. En al die oude koek, daar lachen zij om. Courgettes, jij durft! Of aubergines, het moet niet gestoorder worden.…

Bevrijding zoekt ontsnapping in nooit gesproken taal, heftige kreten worden gevangen in zwoel zuchtend genot, geloken ogen zoeken geen antwoorden meer, doch rusten ademloos in geopende vrijheid, onze lichamen verdrijven verleden, smelten samen in heden, ontvangen verloren verlangen en willen geven, meer, ja meer, tot de dageraad het…

Wanneer de nacht de dag inhaalt en zij jou dichter droomt, tekent vorst in het schijnsel van sterren ijzige bloemen op beslagen ramen een prachtig boeket spreekt nooit gesproken woorden en groeit naar morgen, waar in een glazen vaas gisteren snel verdort, langzaam bedekt een witte laag ooit gelopen verleden, als schoonheid een nieuwe…

...Lonkende pracht in glorie der Perzische, als een gevangene-eis voor vrijheid In een oogwenk even subliem de prelude, van een nooit gesproken zwoelheid Robijnrood van lippen schittert en zwijgt, vreemd om het onbekende te plaatsen De ziel nieuwsgierig door afstand geneigd, in stijl al begonnen compromis te geven Courtisane met wit geweten…

gesproken zin taal zal haar niet meer beminnen onbegrip smijt letters aan de kant zelfs de cliche's kunnen niet winnen duwen vage woorden over de rand niet de kuil, ooit diep gegraven geven gedachten nog enig respijt maar de zesentwintig letters ja, die, de volgorde is ze kwijt…

Daar zit je dan: je ogen half geloken zacht pratend met een wankeltong zo heb je nooit gesproken. Je spreekt over de oorlogstijd van dingen die gebeurden je wil die dingen zo graag kwijt na nachtenlang in 't woelend bed herdromen van die strijd.…

Soms lijkt het leven op het boek van illusie waar vrienden echte vrienden blijven en geliefden elkaar een mooie wereld schrijven en waar nooit gesproken wordt over roddel en ruzie Terwijl een van je vrienden half dood wordt geslagen door zijn beste vriend ga je je toch af vragen waar je dit leven aan hebt verdiend Als onbenulligheid…

Ijl en licht als wolken waait haar tijd voorbij en in de warreling van haar dromen rouwt ze om de nooit-gesproken tederheden, die uit onmacht tussen haar vingers vergleden, handen en vingers die ook speelden en streelden.…