Alle inzendingen over oergrond

scherp geurt de aarde, geeft diepste geheimen prijs langs het spoor van mollen, die rul en kruidig hun sterke sporen trekken, door de malse, verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers…

Geboorte bericht uit je buik oergrond van het weten wateren zo diep als ik zo te heten eet dan monecuuls gewijs de laatste letter van mijn naam zonder het te weten.…

Ik zag je daar staan en was het vergeten aan de rand van de oergrond de ijstijd bracht heuvels van hei daar in het oergeweld geboren vluchtte de horizon in haar schoot de schotsen drongen diep het land binnen sloegen voorgoed een eiland van stilte ver van de bossen waar het verdwaalde een stad zonder geboortegrond lokte de stille aanbidding…

Het lage land waar slib en zand tezamen komen met wind bij eb en vloed, dat speels een zandhoop met wat gras verrijzen doet, verheft zich als een ereplaats waar vogels rusten mogen. De zee die gaarne neemt, knijpt soms een oogje toe door schitteringen op het eigen water en kent de rust waarin het pril ontstond, alsook de vraag, wat zal er blijven…

kom, laat ons wandelen in de stilte van het bos waar bomen zielsrust druipen zwijgen zelfontmoeting is even geen verwachtingen geen ruis van tijd en ego maar lopen over oergrond waar licht een nieuwe taal schept.…

Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…

Ik heb je beeld gevonden in het halflicht zonder tijd Diep Godshuis voor de eeuwigheid Uit oergrond gehouwen en geboren Toen godenschemer nog godengloren Toen zee nog blauw en naamloos was Laat jouw spelonk maar heilig blijven Je witte stenen preekstoel Je marmerschaken vloeren Je dak van mozaïek Je zwijgende altaren Ja ‘t zwijgt…

Uit lijfsbehoud beeft al wat leeft binnenlands met oergrond mee. Neem nu de Spitsbergse ganzen: leggen ze hun eieren twee weken te vroeg, dan bevriezen ze, doch is het twee weken te laat, dan valt de winter in vóór de jongen god- gans vliegklaar zijn. Uitgerek- end hier, nu rilt het lot.…

(voor Hubert Lampo) Volg de stenen op de oergrond en puur het vuur uit de stappen van het licht. Ik sliep met de vrouwen in jouw boeken en ik kwam weer aan. Droombeelden werden aangewakkerd en in het zand van mijn verleden vond ik magische sporen. Ik lachte naar het kind diep in mijn hart.…