Alle inzendingen over opvreten

hangvogels zijn het die mijn patat opvreten zootje bleekscheten…

sommige mensen worstelen zó met hun gewicht dat ze liever iets opvreten dan wat uitvreten…

Een dag die zijn zwarte broer lijkt bouwt met zijn ontwitte tanden van ijle lucht, een kooi de wolken van zijn gedachten smelten in zure druppels, ze sissen op het rozenblad, dat verdrinkt in een metamorfose tot netel zijn ijzige adem snijdt de grond onder mijn voeten tot blootgapen van de wonde het bloed klampt vluchtend om mijn trillend…

Luister goed lieve jongen zei mama konijn mensen houden altijd veel van ons weet je we zijn aaibaar dus in deze tijd vergeet je dat we opgevreten bij Kerst het haasje zijn…

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

Als je wezenlijk iets of wat voor iemand wil betekenen moet je meer laten dan doen maar vooral loslaten!…

Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Daar lag het stil te wachten Verstopt in zijn duistere hol De demon die haar straks meedogenloos verslinden zou Die haar van binnen en buiten opvreten zou Tot er slechts bot van haar overbleef Daar lag het op de loer tot het stiekem toe kon slaan Het zou haar leven straks vermaken tot één kwellende ellende Het wachtte nog…

Het luchten het treffen het breken het stelen het vasthouden het opvreten het winnen het schenken erin dragen wie achterbleven de weg naar het hare het laten uitgaan, maar wie krijgt het erop trappen, alsof het niets was met heel mijn 'tuut' de vrouw van je 'biep' een pak van mijn 'zap' Waar het pompend van vol is en wat er dan…

Het blijft lastig om voluit neer te zetten het blijft een debacle het blijft een ellende om mee te maken het blijft een naar woord het blijft een nog meer waardeloze ziekte Oktober, maand van: kanker, maar eigenlijk dierbaren, is het 't hele jaar: wel elke maand: de maand van die vreselijke slopende neermaaiende nietsontziende, alles opvretende…

koe, zegt de stier man, jij verveelt mij stierlijk koeioneert zij hem high koe snuift zich naar hoger sferen en zweeft weg geen vee meer maar fee de heikoe slaat de eerste paal voor melkfabriek Kaatje Honderddrie de hijkoe twijfelt hevig aan zijn/haar geslacht geen klote aan zo haaikoe ruikt overal biefstuk en kan zichzelf wel opvreten…

Dat wat je opvreet vanbinnen, je niet veranderen zal als mens!…

soms geen woorden voor gevoel Heb geen manier mezelf uit te drukken Probeer het wel maar bereik nooit mijn doel met het niet kunnen valt vervolgens alles in stukken Ik heb zoveel gedachten in mijn kop, het schiet van het een naar het ander en verwart me compleet Geen moment dat ik kan zeggen oké nu stop heb het idee dat het me van binnen opvreet…

Tot het ogenblik kruimelt, breekt en ons opvreet -- en zichzelf verteert tot de wolk die zo groot was als alles en zo groot was als niets. ----------------------------------------- uit: 'Rollende stenen, getijde', 1991. *) Dit gedicht maakt deel uit van het vierluik 'Getijde'.…

ze presenteert het wereldleed dat energie opvreet met al die opperhuidse overdaad mag zij zich voorts, op grond van een mandaat in 't familiaal vermogensrecht bekwamen ziedaar, 't is niet de dichtkunst die haar drijft maar 't grote geld...zou zij dat ooit beamen?…

Onvoorwaardelijke liefde bouw je op Je laat elkaar en soms in sop Maar dan kom je weer samen En wil dit ook samen beamen Vergeven en dan het vergeten Je best doen en niet aan opvreten Weer uit liefde elkaar behandelen En weer met zijn twee het pad bewandelen Alles is weer goed Gemoedelijk liefdevolle gloed Wij lachen samen weer En dat…

weg, met bloed als water stromend uit lijven met gemankeerde armen en benen, aangericht door beren aangemoedigd door gestoorde heren: het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed die bidt voor vrede, wijl de gezegende soldaat aan het front een voor een zijn Slavische broeders opvreet…

O, Nederland, Met je dijken, onbemand, Je bossen waar korstloze mossen de bodem opvreten, godvergeten. O, Nederland, Met je mannen als hoeren, vallend door de mand, Je vrouwen verkleed als regenbogen, zonder mededogen, Het straatbeeld bepalen, in drankzucht verdwalen.…

De arts grijpt een mes en ik je hand Het oog opent zich tot op het bot, jij blikt stil terug De dood vlucht voor bloed, de arts snijdt in wat de wond opvreet. Onze kennis is gebaseerd op dingen die hetzelfde zijn, niet op wat anders is De dag erop heeft mijn moeder op dezelfde plek opeens een wond.…

Tonnen geduld, eetlepels empathie snuifje zout en peper niet vergetend Mist kleine dosis olie toegevoegd, je gewoon opvretend. .......... wat .... vermag ik zonder ... jou?…

Als het moet zullen we elkaar uiteindelijk opvreten.…

De huilende wolf die hem van binnen op eet Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet Lachen daar is hij goed in Hij vind emoties maar onzin Zijn hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de…

Met je elegante hoed en je pure gelaat kon ik je wel opvreten, zo mooi glansde je in dat verder ordinaire tijdschrift, het zal wel rond de tijd met je eerste man Archibald geweest zijn, die je amper op waarde schatte, maar op je 38-ste was je getrouwd met ene Max, die veertien jaar jonger je ijdelheid verafgoodde.…

Zoettie, van het zonlicht leven, meloenen eten en elkaar opvreten Bij zon en dauw, hete zoen zo waauw, warme minnenspel. 't Zou me wat wezen Zie ik je ooit weer Mi Amor Komt beslist oké por favor ..... deze keer bijt ik er je tong echt af ...... Ti amo!…

ik een vervelende kwast Nou je weet ik kan er ook een houtje van En pak jou vast bij je arm Is het over is het er niet meer We blijven samen ook dit keer Onvoorwaardelijke liefde bouw je op Je laat elkaar en soms in sop Maar dan kom je weer samen Wil dit dan ook samen beamen Vergeven en dan het vergeten Je best doen je er niet aan opvreten…

dacht Pietje en hij drukte op de bel Schrok, want hij leek vastgekleefd kille rillingen kropen over zijn vel Omkijkend zag hij ’t sluitend hek verdwaasd zag hij dat tafereel aan Kille schaduw verduisterde de plek ons Pietje raakte wanhopig, stilaan Boven zich ontwaarde hij de reus; grote neus en een zeer grote mond Ik ga je verrukkelijk opvreten…