Alle inzendingen over pepermuntjes

De leerspreuk zegt: het geld is louter slijk; Maar de praktijk: 't brengt zoden aan de dijk. De leerspreuk zegt: de wijze alleen is rijk; De rijke alleen is wijs, zegt de praktijk. Wie heeft gelijk?…

toen hij begon kwamen pepermuntjes om zaligheid te proeven…

Je wilde net als hem zijn en tijdens de kerkdiensten gaf hij jou groene pepermuntjes, die de witte pepermuntjes volop overtroffen. Je hebt nooit ontdekt, waar hij die zalvende groenlingen kocht.…

Struin door het hoofd waar mijn jeugd zich verstopt ik moet en zal het terugvinden hersentergend tussen bijna vergeten plekken van ogenschijnlijke vrolijkheid destijds, vooral op zondag waar geen eind aan kwam er tijd was om na te denken alleen de nasmaak smakt nog van verplichtte kerkgang en Wilhelmina pepermuntjes.…

Tijdens de preek in een kerkdienst zogen we op witte pepermuntjes, als je er op kauwde gaf moeder je een por, kreeg je een giechelbui, dan gaf moeder jou een boze blik en een venijnige knijp in de bovenarm. Het was de kunst om de Kingetjes flinterdun op je tong uiteen te laten smelten.…

Blondieneke maakte een lijst: een pak koffie, een fles grenadine, citroenthee, een kuip halvarine, komkommer, een kilopak rijst, een ui, mandarijntjes, (een net vol) tumtum, pepermuntjes en drop. Met een viltstift noteerde ze 't op een velletje van een closetrol. D'r vader zag dit en zei: 'Liefje, wc-papier nam je. Waarom?'…

Toen ik de zware deur opendeed even stil stond om die kamer te overzien Pa op de rug aankeek voor het tafeltje met het Brabants bont tafelkleed hij in alle stilte langzaam naar mij omkeek en fluisterde: ‘ ik ben gestorven Lau, om de tijd te doden dam ik nu met Wilhelmina pepermuntjes ‘.…

Op de harde eikenhouten banken, waar ik onze Lieve Heer mocht danken voor het boze woord van de dominee, kreeg ik net genoeg pepermuntjes mee om een frisse smaak in dit bang geloof te behouden voor mijn laatste bede, toen ik de griezelig diepe kloof tussen leven en dood had overschreden en mij meldde aan de gouden hemelpoort met mijn naam…

Vogelientje en Marie met elkaar getrouwd en woonden samen in mijn kinderogen hadden altijd oudevrijstersjurken aan van treurig kerkhofgrijs over de knie afstotend zwartehoedjes met van achteren een kaalgeplukte veer van voren doorzichtige valletjes gordijnen liepen zoutpilarig tussen de berlijnen sleepend met zondagschoudertassen vol met pepermuntjes…

Gouden regens delen groene pepermuntjes uit. Mijn overspannen geest verdwijnt als een gammele marionet uit zijn verwoeste lichaam met krakende poppenkastdeuren en een van domheid en wreedheid vervuld, gillend publiek.…

Ik zoog maar wat op mijn witte pepermuntjes, ging in mijn fantasie onder de rokken van jongedames tekeer, die nietsvermoedend strak voor zich uitkeken als domme sfinxen in een gortdroge woestijn.…

doornroosje mijn hand in jouw hand gepalmd omsloot verzilverd geluk de band tussen jou en je ukkepuk maar ach, zo ver van vroeger verwijderd roep ik bij stemmige kaarsstilte het zo-dicht in gebed terug gestolde woorden smelten en ik zie je verschijnen om de hoek telkens ik je zoek dan praat ik met jou over hoe het was en ruik nog je pepermuntjes…

Loerend naar mensen door het raam Gehuld in toffels en pantykousjes Kent zij iedereen van naam Die halve gek, die pleurislijer, Die viezerik haar vent is dood Godvert over alles wat ze ziet Oma is nogal zwart-wit Nee, ze spaart de dingen niet Ze strompelt moeizaam naar de keuken Zet koffie en ploft weer in haar troon Ze rookt niet meer, eet pepermuntjes…