Cynische terugblik
Ik zat vaak verstijfd van angst in de harde banken
van de gereformeerde kerken, waar ik naartoe gesleept
werd door mijn ouders, omdat dat nu eenmaal in hun
straatje te pas kwam, zeker omdat mijn vader als
schreeuwlelijkerd de kansels domineerde.
Gij zult niet dit en gij zult niet dat, ik voelde me
op den duur een bibberend stakkerdje zonder houvast,
die al knalrood werd als hij een tepelverdikking in
een smetteloze bloes signaleerde, terwijl de dame in
kwestie breedkeels 'Wat de toekomst brengen moge' van
Van der Waalst uitkraamde. Hoe opwindend!
Ik zoog maar wat op mijn witte pepermuntjes, ging
in mijn fantasie onder de rokken van jongedames tekeer,
die nietsvermoedend strak voor zich uitkeken als domme
sfinxen in een gortdroge woestijn. Hoe meer er gehamerd
werd op zedigheid en deugdzaamheid, hoe meer ik met mijn
rode bietenkop de slipjes met mijn tanden kapotbeet,
'Wat vliedt of bezwijkt' kotsend meezong, mijn vader
spraakgebreken toewenste, afasie en krankzinnigheden,
opdat ik wel met de vrouw van de organist kon neuken.
Geplaatst in de categorie: religie