Alle inzendingen over profetie is geen wet

Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

deze mensen zij zullen zeventig jaar worden weer andere veertig daarna in hotelkamertjes ziekenhuizen op de heide als de zon schijnt zullen zij stuk voor stuk sterven zonder zich te realiseren dat ik het voorspeld heb ----------------------- uit: 'Zoals wij', 1965.…

Profetie Ik zeg u dat de toren van Babel Onafgebouwd staat op het gladde ijs Van vele zeeën, omgeven door een Windwerk van geheimzinnige tuba’s De vrouwen van Sodom en Gamorra Worden zoutzuilen, orgelpijpen, kijkend Naar het beloofde land der klavieren Zij vormen een nieuwe toren Een zoute symfonie voor violen Lot mag zijn vrouw bespelen…

De Bijbel leert ons voor hen op te passen: Geniepige profeten, volg ze niet! Gelukkig dat ook híj dit tijdig ziet, Zeer nuttig, deze wenk van Laurens Dassen. Wel vind ik dat hij de verwachting wekt, Dat hij nu zélf onmiddellijk vertrekt.…

Afghanistan wil graag een wet invoeren Waarin de vrouw verplicht is per vier dagen De man op seksgebied flink te behagen En om haar, bij protest, de mond te snoeren Zo weinig seks vind ik een man misstaan En daarom vind ik hem nogal af-ghaan…

notenoogst als profetie voor een winter zoals die vroeger was een uit de kunst geblazen glazen meesterwerk ik tik me hunkerend terug de tijd in en het sudderend spek zingt een winterhymne…

een profetie spreekt!…

Ik smeek haar de stilte toe, ijdel gewin, vlijt van onzin, in het besef, dat zij alleen het vermoeide hoofd heeft neergevlijd en haar profetie uitbreidt in mijn tijd.…

Baad in warm licht dat de ruimte verguld, in wierook en mirre zoetgeurend vervult de Profetie Voorzegd aan jou en mij Zalige Amberbomen in een Hemelse VlinderVallei…

Het is een hand in een hand het is een hoofd in een hoofd het is een gedachte in een diepere gedachte het is het zijn in het zijn het is het worden in de wording het is een mens in een mens het is het gevolg in het vervolg het is het gaan in de voortstuwing der tijden het zijn de tijden in, de tijden door, de tijden van het is het oneindige…

Verscheurde mijn spiegel Verstrooide mijn zelfbeeld Over de bodem van mijn ziel Letterlijk onder de voet gelopen Je hebt mijn naam geroepen Getracht de snippers te vormen Naar jouw evenbeeld Maar het bleef bedrieglijk Anders Genen in je eigen kind Bleken gemuteerd Tot daadkrachtig wezen Ben je bang dat je Koningrijk Door mijn profetie…

enig in een wereld van reuzen zijn rol nog niet helemaal klaar staat de man op wacht, de weg van de boodschap onbegaan zolang als nodig is hij waakt tot het ogenblik van zijn openbaring de profetie is heilig iedereen heeft het recht ongewoon zichzelf te zijn zijn gouden gedachte bij het wachten op morgen een leven lang gelovig bidt…

Waar haal ik mijn kracht sinds chemie en natuur zijn verdeeld in de praktijk verstoord zijn de afspraken die er inherent aan blijven, O, dwaas en blind mensenkind! kom leven, terug naar dat feest, comfortzone voorbij, dan kan je weer nieuw geloven in het origineel, dat de natuurwet nooit liegt alles samenbrengt en terug heelt. maar…

In China is men zo verdomd alleen… Zelfs ouders zien hun koters nooit verschijnen Waardoor die oudjes dreigen weg te kwijnen. De overheid daar reageert meteen: De staat verplicht u, samen met zoon Cheng Tot het herstellen van de navelstreng.…

Zwaar weer is geen reden zegt de premier Om crisisgevoel te sterken met doemtaal Menig expert doet dat wel door zijn verhaal Wij doen niet aan trenduitbouw naar benee Maar om nu die Zeeuw meteen te geloven Dat voor wijs geldt k'worstel en kom boven…

Ooit wachtte je als jeugdige fanaat Tot je je eerste plaatje kopen mocht Na veel besluiteloosheid uitgezocht En dan zakte de naald neer op de plaat... Nu kijk je naar een groots gebeuren uit: De naald van de tattooboer op je huid…

Weet je nog jij en ik in de regen, de wind vertelde hand in hand wat wij speels verzwegen we sloten de wereld af elke voetstap verafgelegen weet je nog jij en ik tussen slapen en ontwaken, we schuilden in elkaar, een bron van tedere liefdesdaden we ontvouwden onze stem duizend woorden achterlatend weet je nog in de hoek van…

Zou hij weten, dat wanneer ik wakker word, hem nog altijd mis Zou hij weten, dat hij nog altijd, in gedachte bij me is Zou hij weten, zou hij weten hoe ik me voel.........…

Weet je nog, dat jij me zei, zittend aan het water, waarin het zonlicht doofde, dat we later, heel veel later, voor altijd samen zouden zijn, en dat je mij dit beloofde En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, weet je nog...…

stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf langs het zoutste deel van mijn leven Jij wenkt en ik zak weg in een diepe golf van het niet meer weten…

Ik wil weten, wat je voor mij voelt, want mijn hart is nog lang niet afgekoeld. Als ik je zie word ik warm van binnen, ik wil echt graag iets met je beginnen Ik wil weten wat je voor mij voelt want ik wil weten wat je met die mooie blik bedoelt…

Waarheid geeft zich niet snel bloot verandert wat we dachten al te weten de wereld is zo wijds en groot het zoeken is vaak eindeloos verbeten Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten gissingen verdiepen we in theorieën en we willen dingen naar onze hand zetten ze gaan verloren in kleine melodieën Besef op welke schaal we opereren (hoe lang…

Dus ik sluit mijn ogen, het wordt zwart om me heen, ik wacht rustig af, ik weet het toch al, straks ben ik weer alleen, maar ik kan in ieder geval zeggen, dat ik al wist, dat vandaag de dag zou zijn...…

weet je nog dat we met lege magen maar vol passie de liefde bedreven dagen naadloos in nachten overgingen tijd passeerde ongemerkt weet je nog... urenlang luisteren naar elkaar met jouw hoofd rustend op mijn borst vingers die spelen op plekjes waar je eerder slechts van dromen dorst weet je nog...…

de stilte draagt mij terug naar de woorden die ik in de nacht verzameld had nog voor ik aan het sterven dacht toen vogels nog niet schreeuwden dromen speels bewogen en kinderen rode appels uit stoffige bomen toverden ik ging aan mijn huis voorbij zag mijn moeder door het raam en het glas dat ik had verbrijzeld met mijn kleine vuisten…

ik liet mijn vinger glijden over de wind toen jij me droeg over lichte trillingen van verdorrend hout door herfst getooid legde jij mijn hoofd tegen je schouder bedekte mijn haren met de kom van je hand ik vertelde je over lage wolken en over mijn dwalende blik naar een kale tuin in het gedempte licht zoende jij mijn ogen…

Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben? Is m’n angst groter nu er niemand is die in m’n armen ligt? Nee, dat zou direct de benen onder je wegslaan. Nu ziet men je slechts langzaam in elkaar zakken door een gestaag toenemend gewicht, dat toch niet verandert.…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

En toch weet jij meer dan ik. Ik kan wat jij niet kan. Ik doe wat jij niet doet. Ik denk wat jij niet denkt. En toch weet jij meer dan ik. Want jij, jij kent mij.…