Netgedichten

netgedicht (nr. 24.478):

Profetie

Profetie

Ik zeg u dat de toren van Babel
Onafgebouwd staat op het gladde ijs
Van vele zeeën, omgeven door een
Windwerk van geheimzinnige tuba’s
De vrouwen van Sodom en Gamorra
Worden zoutzuilen, orgelpijpen, kijkend
Naar het beloofde land der klavieren
Zij vormen een nieuwe toren
Een zoute symfonie voor violen
Lot mag zijn vrouw bespelen en
Bij haar de klanken van de nieuwe
Jazz verwekken en onder het paren
Luidkeels de Mattheus passion zingen
Overal zal er zout zijn
En de nieuwe toren zal de oude vernietigen
En Lot zal de vrucht van zijn vrouw herwinnen

Want de torenwachters roken sigaretten
En lachen om schuine moppen
Zij lonken naar de zoute vrouwen
En willen de pijpen bespelen
Straks zullen ze het zout proeven
Reeds snakken ze ernaar
Ze zijn de wachters van de laatste symfonie
Verzameld rond het vuur van violen
De wereld zal zout worden
En zij zullen de zangers zijn
En de zoutzieders en zij zullen de zoute
Zon en de zoute maan en de zoute sterren
Eten en zij zullen tot zout wederkeren
Terwijl het clavecimbel paart met de
Mandoline en zij samen harpen voortbrengen

De wereld zal bestaan uit noten
Die zweven over zoutvlakten