Alle inzendingen over puzzelstukje

Jij bent mijn laatste puzzelstukje met jou ben ik compleet met jou ben ik geworden een mens die nimmermeer vergeet dat liefde zo oprecht kan zijn zo puur en eindeloos volmaakt, door jou heb ik geleerd dat amors pijl het juiste raakt.…

De wond in de moederschoot Er is geen diepere wonde Een oneindig verlangen Naar wat niet zal zijn Verlies in het diepste van de ziel Door eeuwen heen Totdat het puzzelstukje past In het raadsel van het leven…

Het puzzelstukje past!…

jij hebt in je lach de stille kracht iets van verwachten het tikkeltje magie dat ondeugd heet en leeft in het mysterie vrouw benaderbaar in warme nachten je ogen raadselen het ongewisse een blijvend gissen naar het geheim van jou pas als het donker ons heeft toegedekt wordt het laatste puzzelstukje neergelegd…

Het gaatje waar een puzzelstukje ontbreekt. Het puzzelstukje dat het antwoord geeft. Het antwoord op vele onbeantwoorde vragen. Het antwoord wat ons in dit leven ons laat slagen. Mensen zijn van nature volgers. Volgers van mensen die de leiding nemen met revolvers.…

spreken schrijft de ene hand een ander verhaal ik noem de liefde niet langs die ene snelweg waar ooit die zacht rose zalm werd achtergelaten in de hoop dat zij gevonden werd door tedere mannenhanden sprak de hoop niet ik geloof in gedichten berust in het niet mystieke lees langs treurnis zoek het laatste ontbrekende puzzelstukje…

trefzekere zinnen virtueel verlicht een keurig profiel een aardig gezicht het woordenspel kan beginnen voorzichtige verzoeken en beantwoorde vragen die je meeneemt naar de stilte van je hart Dan is er die ene stem en denk je razendsnel is hij het niet of misschien toch wel Een ontmoeting wacht je hoopt op een wederzijdse klik een laatste puzzelstukje…

Ook al ben jij nu heegegaan en is dit allemaal zo onwerkelijk - al kunnen wij dit niet bevatten of verklaren, niet invoelen of duiden: er zal wel zin zijn, er is het grote geheel waarin ook dit puzzelstukje past, en al weten wij soms heel veel (of menen dit toch): er zijn ook raadsels, mysteries, duisternissen en dood, vergankelijkheid,…

Je legde het eerste puzzelstukje en ging verwoed op weg om uit jouw gruzelementen verleden te komen en schoon schip te maken, een nieuwe tekening voor jouw toekomst.…

Ben jij het sprankeltje hoop dat mij hielp? Dat mij weer een zet in de rug gaf? Dat mijn ogen weer liet stralen? En mijn hart gaf wat het nodig had? Dan mijn leven compleet maakt? En mij doordringend aankijkt, alsof ik bijzonder ben? En mij alleen al gelukkig kan maken door een kus? Dan denk ik bij me zelf, dit zijn vaak dromen die niet…

zich heeft Een omgangsregeling om de week En als hij zijn kind dan heeft Is het de vader die alles geeft geen nee kunnen zeggen en gewoon kapot verwennen Samen veel leuke dingen ondernemen Om de verloren tijd te bespelen Het mooiste moment als zijn kind hem een knuffel, kus of een handje geeft met zijn kind is die compleet Het is het puzzelstukje…

kruispunt van falende wegen In een bergachtig gebied Waar de lawines vallen als regen Om hoop te bederven Wilskracht niet meer te verwerven Bang voor het einde van de dag Hoe ontwaak je nog uit deze nacht Schaamte voor je wezen Om voor je medemens te vrezen Maar wat als je vader zegt ‘Ik ben trots op jou’ Lijkt het van binnen Dat een puzzelstukje…

Ondanks alle pijn en verdriet ga ik door met onze reis vol onverwachtheden, uitdagingen omdat deze helemaal niet is afgewerkt O Liefste, je was het ontbrekend puzzelstukje voor mijn breekbare en kwetsbare maar ooit zal er een tijd komen dat wij weer samen zullen zijn... ergens hoog in de hemel.…

Ondanks alle pijn en verdriet ga ik door met onze reis vol onverwachtheden, uitdagingen omdat deze helemaal niet is afgewerkt O Liefste, je was het ontbrekend puzzelstukje voor mijn breekbare en kwetsbare maar ooit zal er een tijd komen dat wij weer samen zullen zijn... ergens hoog in de hemel.…

Ondanks alle pijn en verdriet ga ik door met onze reis vol onverwachtheden, uitdagingen omdat deze helemaal niet is afgewerkt O Liefste, je was het ontbrekend puzzelstukje voor mijn breekbare-en-kwetsbare maar ooit zal er een tijd komen dat wij weer samen zullen zijn... ergens hoog in de hemel.…

hij heeft een foto van zichzelf gemaakt die in honderdduizend miljarden gelijke stukjes gesneden ze in het luchtledige met kracht uitgestrooid in de vorm van sterren zon maan en ontelbare nog niet ontdekte planeten in lucht licht donker en weer in bloem dier mens geur kleur zintuigen in groot en minuscuul klein leven en elk stukje…