Alle inzendingen over radslagend

Een hoekige dans: een doos springt over de weg – radslag na radslag.…

Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

Maar ik zie je dansen; ik zie je op een paard zitten, zoals ik zat, radslagend, roodgespannen spinninglessen. Ik zie reisverhalen onder jouw naam, gedichten langer dan mijn muren, van toneel opgetrokken. Ik zie je staan in dat Laura Ashley jurkje.…

Zijn manen slingeren een radslag, zijn brullen is van zijde, hij heeft zijn oren naar de zoute wind gedraaid. Hier is Joshua: schrijdend, spelend, rennend over dit Thaise strand, zijn lach is breed en wit.…

flikflak flikflak hele schroef een klein nahupje jammer dat betekent tweetiende punt aftrek ja, de jury ziet alles het borstloze rompje onder het iets te grote hoofd buigt zich achterover in een meer dan halve cirkel het schijnbaar misvormde lichaam maakt zich op voor de slotserie dubbele radslag zweefsalto gehoekt wat kan sport toch mooi…

Soms met een radslag. Zo betoverend zijn de nachten, Waar bellende elfjes komen. Verdriet en leed verzachten. Zo ssssssst slaap en ga dromen.…

Vandaag gebeurde er niets van belang, we zaten Far Out op een strandterras – alle ruimte zon op mij, wind op mij, vrij de wereld en mezelf ervaren een meeuw doorgronden, haar aandacht voor gebakken vis, in een oogwenk de salto van de surfer in de verte voelen in mijn bloed, de mensen in en uit ademen, radslagen door mijn lichaam…

ik ben een nar, ik doe het onverwachte mijn bellen rinkelen als ik beweeg, een radslag maak in een verlaten steeg, jongleer tot diep in maanverlichte nachten ik overtreed de regels, spot met machten en oogst applaus, maar blijf van binnen leeg al vaak ben ik gestorven, zelfmoord pleeg je méér dan eens in ijzige gedachten ik ben geen zakenman…

mijn mond laten me op tijd eten twee uitlopers sporen voedsel op en zo is het uit de hand gelopen De ogen lieten de handen lopen naar de oneetbare wereld, en lieten ze extra kamers bouwen om spullen te bewaren Ook ik ging lopen en van tijd tot tijd terug trekvogelen naar vroeger mijn vrienden en familie waar mijn drang begon om radslagen…

spuit nog de laatste nieuwsberichten Ik ga op de ronde tafel liggen rek me uit en geef me over aan welbehagen, gestreelde loomheid, oh, nu niet aan jouw handen denken niet aan genomen besluiten plannen en actiepunten en niet aan de ruis van buiten het rimpelen van de lucht om de boksende drukte het stuiteren van profijt dwars door radslagen…

gezicht gezwicht door onvoorstelbare pijn gemarteld door een leven zoals het niet mag zijn bang te eindigen wanhopig vechtend in een levende hel zien ze haar een glimlach breekt het verdriet een traan glijdt over een gezicht die donkere ogen heel even verlicht van de pijn ze kust zijn traan gaat op haar handen staan een laatste radslag…

als een jonge ooievaar Moet U hier eens komen kijken wenkte zij mij opgetogen maar ik had mij al verscholen anders was ik de sigaar keek er naar een koekoeksklok totdat de vogel was gevlogen maar de vogel stond al naast mij op haar hakken alweer klaar Ze had haast en nam mij beet ze had de kortste weg genomen nam de Chesterfields in radslag…

Wit slaat zwart met een dubbele radslag en het paard springt plotsklaps over drie hindernissen. Een rode pion wordt eraf gemept, de steen dobbelt vooruit, de enen kun je missen, en alles op het honk is uit.…