Alle inzendingen over samenhorigheid

waar verdraagzaamheid als losse kruimels uit handen dreigt te glippen sluit men de palm van samenhorigheid als een korrelgevoel dat één moet zijn omklem dan zacht een geborgenheid die enkel parels ten dele valt en voel je vrij in de schoonheid van mensen waar ieder weer anders zichzelf mag zijn…

- al wat verloren is, is samenhorig. maar tederheid die overbodig werd, het kippenvel dat blijven wou, de eerste natte droom, het domste lief, het speelgoed van een kind dat stierf.…

Mij boeit de juiste sleutel in het slot het gepaste deksel op de pot de aangroeiende maan de ochtendster op weg het neerzijgen in haar schoot het samenhoren dit houvast de hemel waar ik door de koepel van mijn dak naar kijk het samenzijn dit zwijgen…

boven het hart stolt het bloed de riem trekt een lijn tot aan de lendenen het kruis hangt in het azimut vanaf hier is het in strepen zwaar als lood dat door de aderen trekt de hartstocht onder de voeten het wortelt in kinderen daarbuiten waait het de einder verdeeld oneindig in kruispunten van jij en ik…

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…

jij en ik groeiden aan de zonzijde van het vrijgekomen land de nacht viel langs glooiende trechterheuvels enkel ons einde droeg een krans van stenen in de oase van samenhorigheid stapte ik over ijzige dagen en zag hoe vlak keien mijn graf omsloten in de weidsheid van stilte vlak voor het portaal naar een vrije wereld…

Waar heb ik dit aan te danken Samenhorigheid om van te janken. Zoet,ik wil je nimmer kwijt Ik kende voorheen voldoende spijt. Een vriend te vertrouwen en om op te bouwen Kon ik jou maar beeldhouwen. Schattie, dit had ik echt nooit meer verwacht Iemand die steeds lief is en altijd lacht.…

Soms even een traantje verpinken om zoveel genegenheid Warmte, samenhorigheid en vooral geborgenheid. Lieverds, na regen komt echt weer zonneschijn 't Bewijs werd gisteren geleverd met mijn jarig zijn!…

Van hoop en samenhorigheid voor alle mensen in deze donkere winterdagen. Nu wij weer herdenken de geboorte van “HET KIND” die in het duister zijn licht laat schijnen in een wereld vol oorlog en geweld. Zodat wij zijn warmte kunnen voelen om dan met elkaar in verdraagzaamheid. KERSRMIS TE VIEREN!!…

Betoverend aanschouw ik de sterrehemel Herinneringen die me raken denkend aan jou hoe onze lippen versmolten die 1001 nachten alsof we het levenslot onomkeerbaar volbrachten Ooit zien we elkaar terug het leven biedt enkel tijdelijk een brug naar de sfeer waar wij eeuwig samenhoren waar de bron van onze liefde ooit is geboren de…

Zoveel samenhorigheid had ik niet verwacht. Maar vandaag heet zoiets een niet-essentiële verplaatsing. Als je meer doet dan toegelaten daar staan hoge boetes op. Corona doet vreemde dingen met ons.…

Zondags naar de kerk na afloop koffie en limonade bij de buren gezelligheid en samenhorigheid beelden die ze nooit zal wissen.…

Een wereldtaal die alle landen als een gouden lint, in een wereld zonder oorlogen of armoede, zonder rassendiscriminatie of godsdiensthaat, in samenhorigheid en vriendschap samenbindt…

met voor even maar of altijd een vind- en zoektocht tot gevolg naar een nieuw samen zijn zoals ze ooit het zelf leerden in of van hun eigen jeugd openen zo thuisgevers deuren voor kinderen van anderen om in hun huis en hart weer de slingers te hangen zo de ongemakken overwinnend smelten zij als puzzelstukjes samen ieder voor zich samenhorig…