Alle inzendingen over schelpdier

Bedenk vòòrdat je het schelpdier tart : jouw mosselen zijn misschien wel zwart ! Hou swijlst dat je eet je visvork gereed voor 't geval de fiscus je bord wegjat !…

het huis van zand spoelde weg toen handen met gieters naderden het schip bracht zichzelf tot zinken toen het voor even de wind zag liggen het schelpdier werd een kraal verloren verhaal toen zand haar bedolven had het vloeibaar goud stolde kreeg de vorm van een kroon de liefde die een treurspel werd…

dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een fles crémant van lippen zondig Zeven sprongen in de zee, omlokt Door schuimvlokken haar gezicht, vredig Schreeuwen de meeuwen, deint groen zeewier Mos op palen, de zevende dag Van zalig nietsdoen, een schelpdier…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

als een schelpdier vermomd je lippen broos je adem breekbaar dansend langs de vloedlijn van mijn begeren je haren spoel ik door mijn vingers en vind jou  je weke schelp toch steeds weer een verrassing jij, verzoend met zand en zee je proeft het zout op mijn lippen  en weet niet waarom ik jou in tranen breek mijn mooiste schelp…

tors rotsen sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog ------------------------------------…

Vertaald in woorden, een ware levenscodicil, schelpdier van liefde. Tweeling uit één schoot, verkent de geboortegrond, tussen leven en de dood.…

In jouw ogen zijn, verdrinken zinken naar de bodem waar kalk en zout conserveren schelpdieren, anemonen hechten Draai om vrouwen van Lot bedek de ogen, volg of versteen zie geen meteoren brandend dalen onmensen smelten in de straten Massief blijf ik bewegen en jij kraakt steen, verkruimelt mij krakend tussen de vingertoppen van duim…

Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het strand Zij zijn al door hun schelpdieren verlaten In een ervan zie ik staat iets geschreven Mijn lieve doden staan hier hand in hand Een transparante kring van trouwe maten Als van de kalk het zand is afgewreven Lees ik dat we voor altijd zijn verweven…

Fossiele schelpdieren drogen op het strand. Galop in kalkstenen lasso's. Ik heb ze eerder gezien. Bij jou, glanzend in de graal van de filosofen. Tunnels naar het huis van de verbeelding, spiegels van de zoektocht. Kijk mijn vriend, dat wat we gemeen hebben, is wat we ontberen.…

Op het natte zand lagen verspreid de vruchten; sterren,krabben en schelpdieren voor het oprapen. Deze getijdenklok, wat wilde het mij zeggen? Schatten zijn er te rapen, nu,....... straks is te laat?…