Netgedichten

netgedicht (nr. 51.516):

OUDDORP AAN ZEE

Met regelmaat haal ik mij lieve doden
Zo leeftijdloos nu helder voor de geest
En sprakeloos ervaren wij het feest
Door de geheimenis ons aangeboden

Met om ons heen weer volop lenteboden
In mij dobbert een pril zoetwater beest
Waar ben ik toch zo angstig om geweest?
Wij mensen leven dankzij antipoden

Ik neem tafelmesheften van het strand
Zij zijn al door hun schelpdieren verlaten
In een ervan zie ik staat iets geschreven

Mijn lieve doden staan hier hand in hand
Een transparante kring van trouwe maten
Als van de kalk het zand is afgewreven

Lees ik dat we voor altijd zijn verweven