Alle inzendingen over schoteltjes

(elfje) zonnebloemen met ogen groot als schoteltjes zien we elkaar bewonderend staan…

De wrede tijd Heeft jou uit De volheid van mijn Woonkamer getrokken, Kamer gevuld met Tekens van leven: Schoteltjes met banket En gebak waarmee we Onbewust ons leven vierden, Drukte die daag'lijks over Mijn vingers kroop - Nu woon ik in de Lege ruimte die je Achterliet, ramen en Deuren houd ik gesloten, Doe ze alleen…

met daarin kostbaar opgebaard het porselein dat werd gespaard plette hij de kast tot gruizelement alsof hij zich excuseren wilde nog trompetterde hij luid voor beleefdheid heb ik ze niet mijn poten die zijn om te gaan dan zijn vale oren wapperend doodt hij achteloos die mug terwijl slim zijn ogen spreken het waren kopjes slechts en schoteltjes…

denk aan meerdere middel- punten van één cirkel en zweet door de duisternis van ’t instinctieve ‘Es’ op schoteltjes geserveerd als crème-des-levens-filosofie één lichtstraal en de schaduw rolt naar de zon of ‘t licht tolt als ’n dwaling [rond] cirkels in cirkels in cirkels ‘t lepeltjesmeisje gedraaid in één omlijsting gegrepen…

Als schoteltjes melk. Ook ik heb altijd witte aandoeningen. Withete angsten. Het plantje is heel zwak. Een heel zwak kruid. Zoals ik een theekruid. Ja ik ben alleen maar een theekruid. Het bloeit zo mooi tweekleurig. Roze en violette bloemen.…