Alle inzendingen over schrijverke

Het schrijverke draait snel rond op glanzend water: Guido Gezelle, ziet u vanuit het Hemelrijk mijn behaaglijke weemoed?…

Jans Pommeranzeke Van Nieuweschanzeke Heeft dan wel sjanzeke, Kan het niet zijn Grietje en Hanzeke Van woudestein, Ook niet Roodkapzeke In 't bosravijn 'Nee,' zei het ganzeke, 'Niet Pommeranzeke Grietje of Hanzeke Geen Halewijn 't Is ook geen meiseke Of Mainzelmanzeke, Visselke, schrijverke Sietske of Hein...'…

O schrijverke schrijverke, waar blijft uw mare Waar blijft uw matineus ochtendsonnet Ging u weer na middernacht pas naar bed Ik zit naar een leeg blad te staren Wachtend op veeg uit de pan of een wiets Ge tart ons geduld, Theo, zo wordt het niets!…

Zonder baard nog, leesbril op zong een liedje over de eeuwigheid in de bibliotheek, de Witte Engel om indruk te maken op een vrouw De tijd haalde zijn schouders op het gebouw trilde even als riet bij windstil weer en op glad water waar een schrijverke wat schreef…

Zijn 't vogelkes, kwietlende klachtgepiep, of is 'et het blauwe gewelf, dat onder en boven u blinkt, zo diep, of is het u, schrijverken zelf?…

O krinklende winklende waterding met 't doodstil kabotseken aan wat zien wij toch geern uwe pimpelmeesvink al schrijvend op 't waterke gaan! Hij leeft en hij koert als een duifke zoo snel, al zie 'k u noch arrem noch been; doch gij weet uwen weg zoo wel, al zie 'k u geen ooge, geen één. Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?…

Noah, snel winklend, nog sneller krinklend, Gelijk het eeuwig ‘schrijverke’ van Gezelle, op en neer, kwiek, een ongrijpbare pijlsnelle. Noah is razend vlug. Noah keert en wendt, Noah flitst dribbelend zijn man voorbij, de bal kleeft aan zijn veeleisende handen.…