Alle inzendingen over smekend

Het beest in mijn hart Smekend om vrij te worden Ik laat je maar gaan…

Smekende ogen, zwetende handen. Hopen dat het veranderen zal. Alles moet anders, niks hetzelfde. Verandering is van groot belang. Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Tranen op mijn wangen. Dwalende geest. En de grote vraag: Hoe?…

ogen kijken ons doordringend aan, vele smekende ogen, als wij even bij de beelden stil blijven staan, vele smekende ogen hebben ook een droom, u moet in ons geloven, dus helpen is heel gewoon, helpen is toch heel gewoon.…

Blub blub zegt de goudvis Met ogen groot en verschrikt Zijn vissen intuïtie op scherp Iemand heeft het op hem gemikt Een enorm gat in de vissenkom In één tel is hij zowat gefileerd En ook nog met brute kracht Op de keukenvloer gelanceerd Blub blub zegt de goudvis Kijkt met smekende ogen omhoog Komt iemand mij nog redden Het is me hier…

Knip mijn haar Castreer me Koop mijn ziel Baar een kind Van me. Schiet door Mijn achilleshiel Keten me, hekel me Beveel, verbied Gebied Maar schat Verander me Toch niet…

Smekende oogjes die vragen om een stuk brood ik schreide tranen en had plots geen honger meer toen ik die bolle buik zag.…

wezenloos beeld bedelaar bevroren handen versteend trage man zijn ogen smekend om een aalmoes grijpend zoek ik zijn beefhanden…

ik heb het meerdere keren losgelaten maar altijd keert het weer met hangende pootjes en smekende ogen kijkt het mij dan aan hoe zwak ben ik om toe te laten en niet te kunnen weerstaan…

Water vluchtend Een levenswolk Stromen mensen Dood leven Slapend Onder Dekens van zee Huilende golven Smekende Lucht Het regent…

'k Zou , meelij smekend, knielen op de straat, Maar mijn verachting spuw ik voor de voeten Der huichelaren in hun plechtgewaad.…

Verlangend naar vrede zit ik in mijn stoel Pratend en smekend houd ik mijn smoel Zoveel dingen te zeggen Zoveel dingen die ik voel Eenzaam zit ik hier, alleen op mijn stoel…

gooi ik mijn hengel uit en roer wat in de zee die vol is van zichzelf glimlachend ontdooien golven, en spreek ik smekende monden toe die maar wat graag willen happen mijn lippen kleuren rood…

Wanneer een Tbs’er spijt betuigt En daarvoor smekend op de knieën gaat Dan krijgt hij het beslist al snel te kwaad Het slot zorgt dat hij dan voor altijd buigt Hij wil veel liever in zijn broek een stok Maar daardoor is hij toch de zondebok?…

Haast smekend ligt het lange gras te lonken, Maar ik doe wat natuurbeheer graag ziet. Ik maai het in de meimaand dit keer niet, Ik heb mij met een ketting vastgeklonken. Want zou ik ondanks alles toch gaan maaien, Dan gaan er nog meer bijen naar de haaien.…

waar het geluid van stilgezwegen woorden oorverdovend in het niets verdwijnt het lachen naar elkaar voor even verdwenen zichzelf hernieuwt in smekende ogen verdrijven stormen zichzelf in een zucht stilte verschijnt in schuilende armen…

KUIKENTIJD Het jong wordt gevoed smekend deerniswekkend kaal en bevlekt Om schoonheid gaat het niet, ouders geconditioneerd op het piepend geluid Zij laten voedsel los gulzig geconsumeerd vogel vliegt uit, het gat is onvervuld…

Handen strak gevouwen, knielend, alles smekend, altijd wetend dat ik nooit verslagen worden zou, nee niet dat.…

vandaag bestormt ze de hemel vragend smekend is haar fluister “leid de hand van de chirurg” ik heb beiden zo graag haar handen gevouwen haar ogen zoeken tranen wellen op met heel haar wezen bidt ze op eigen wijze behoed ze ik kan ze niet missen…

de situatie uit de hand hopeloos in het nauw trachtend te vluchten verstuikt ze de enkel gillend als een vreemde smekend om trouw vinnig in dialogen doorweekt sensueel doortastend afkeurend trots als een pauw maar altijd aan het einde gewillig van hem de filmcliché vrouw…

Weet je nog die keren dat ik je haast smekend door gordijnen van tranen en natte haren aankeek en dat je je arm niet om mij heen sloeg hoe graag ik dat ook wou omdat ik je eerst vertellen zou van waar ik leef en dat ik dan uiteindelijk hortend en stotend mijn gevoelens beschreef? Zo wil ik je nou.…

bibberend van angst moed en tranen staken uit je zakken lekkend vanuit de ooghoeken keek je me smekend aan de uitgedoofde vlammen met ingebeitelde wonden schaven helpt hier niet balsemen van zachte woorden verlichten geen pijn van krammen diep ingeniet…

Droevige ogen, nog nooit zag ik zo een droevige ogen, ze keken me smekend aan, en ik was verloren, de liefde tussen ons is groot, maar regels zijn regels, ondanks die ene traan, je mag het nooit vergeten, eerst het baasje, en daarna mag het hondje eten.…

stap, stap uitgelopen schoenen de hoek om uitgesleten geulen der tranen in het gezicht zijn ziel verloren misbruikt door hen ver achter zich vreugdeloos, doelloos met pijnsteken in zijn herinnering zoekend naar beter met z'n ogen smekend naar een nieuw begin…

als ik de planten en de bloemen van water voorzie dan hoor ik in de verte een mooi refreintje in een prachtig liedje wat kleine blauwe bloempjes die samen smekend zingen “we hebben grote dorst ja, we hebben zo’n dorst och alsjeblief…Johny vergeet-mij-nietjes”…

de fluistering van jouw stem breekt stilgezwegen woorden waar alles reeds gezegd niet langer kan bekoren en ieder verwijt harten kwetst een blik elkaar niet meer laat dromen zullen smekende ogen in het zoeken naar morgen weer even sluiten in tranen vannacht…

Starend op de blaren zittend na een leven vol bedrog eindelijk voor zijn rechter smekend maak het niet te grof langzaam zal de dood nu komen het angstzweet parelt op zijn hoofd hij denkt aan God aan loze kreten ziet alles duidelijk zijn verleden heel deemoedig vraagt hij: "doe het snel"…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach waarom?…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach, waarom…

ze proeft zijn stem klanken liggen ongeopend op haar hart luidkeels smaakt het naar bittere pijn dat geschel besluipt haar zonder argwaan slangerig vindt hij zijn weg draait zijn smekend lijf om haar heen tastende vingers ontvouwen woord na woord het groene monster bijtend in haar enkels het gif tot aan haar lippen…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…