Alle inzendingen over sneeuwlandschap

vandaag bevind ik me in het midden van het sneeuwlandschap er is niemand in het midden van de eindeloze sneeuw in het midden van het sneeuwlandschap is een witte leegte en toch te midden van de leegte zie ik iemand lopen iemand met een rode muts en een hond die blaft…

Aandoenlijk aan een sneeuwlandschap is: het ongerepte, het verruimende, en in de grijsblauwe verte over de boog der Hodonkse akkers alleen maar de witte daken als reuzententen op de vlakte. Of nog: het grillige lint der Zwarte Nete met hangwallen van sneeuw en in het gestolde land de nu intense siddering van levend water.…

sneeuwlandschap, warme kilte yin en yang in evenwicht liggend onder de stilte van vleugels in het zonlicht isoleert jouw silhouet alle schaduw uit 't portret…

voor mij was kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen (en iets van soberheid) aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…

voor mij was het kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand breed uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen en iets van soberheid aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…

Voor ons ligt onaangeroerd de tijd het ongelezen boek een sneeuwlandschap zonder voetstap toneelstuk met ongeopend doek Stap het nieuwe jaar maar binnen strooi zaad in het omgeploegde land uw leven kan aan waarde winnen reik elkaar de hand…

voor Remco Campert ik wil het geluid van brekend glas zonder schade een sneeuwlandschap zonder koude een scherp mes zonder geweld m.a.w. ik wil het fenomeen zonder de betekenis maar een dichter zonder metaforen is als een roos zonder dorens berlijn zonder muur new york zonder torens een pyromaan zonder vuur --------------------------…

Dwars door de nacht hij laat het licht in ijzige winterluchten kristalliseren aura’s in vochtige lucht poëzie in sneeuwlandschap Als kaf in de wind als de muziek klinkt marcheren ze als robots buiten in de mist mannen met dode zielen hellemuziek drijft hen voort…

kerstmis was destijds gewoon een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand breed uitgestald op het dressoir behaaglijke warmte van met z'n allen en ook iets van soberheid aan een tafel van fragiel geluk... nu wij zoveel materiëler zijn geworden weet ik mij een illusie armer…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

koning Winter was weer in het land kort maar want hij is al weer verdwenen de sneeuw is door de zon al weg geschenen en mijn hand die kan weer zonder want maar zijn almacht liet hij fijntjes merken voor even veranderden alle bomen in berken…

Amper kleurverschil tussen hemel en aarde, enkel gescheiden door de zwarte weipalen en het rag der boomkruinen.…

Een ansichtkaart met sneeuwlandschap ingekaderd en omlijst door zuiver goud Dat dacht ik toen als kind een kind denkt als een kind kijkt als een kind Een poesie-album vol met lang-vergeten namen Maar daar staat uw gedicht, uw handschrift..…

Oh jij, sneeuwlandschap jij bent als mijn mooie witte bruid. De wind streelt zachtjes je mooie bruidsjapon en de zon maakt alles witter dan wit. Je lichaam is als dat van God: rein, wit,vormloos en geen afdrukken in de sneeuw achterlatend.…

Verwacht dit jaar geen al te grote stunt Van koning winter, ook als 't had gekund Want ach, wat had ik het jou graag gegund Een sneeuwlandschap met wolf en rendierrund Elfstedentocht van stiens tot helgolund Bij sneeuw en ijs tot Kelvins dieptepunt Straks houdt de zon zich schuil in 't winterpunt Met wind en regen, vorst is ons misgund…

Het uitzicht is een sneeuwlandschap met witte poederbomen die dromend tot een einder staan waar Lente uit moet komen. Van daar schijnt pril het morgenlicht zou dan de prins toch komen die koude van zijn kou verlicht en dromen uit doet komen?…

donkerste nacht bij ons zal blijven ons hart verwarmen met liefde buigzaam als het riet, zachtmoedig de stilte beleven in de binnenkamer rondom herinneringen o goud gele gloed o vurige troost, o blijde hoop voor het verdrietig gemoed laten we in voor en tegenspoed elkaar de hand reiken noch afwijken naar links of rechts in het sneeuwlandschap…