Alle inzendingen over staring

Knipoogt dichter Staring nog?…

- ik wil ‘m niet, oranje brengt onheil, kom maar mee, oranje: dat is booms voor ‘wordt geveld’ Abel Staring, die om een taart te winnen gisteren 3-2 voor Nederland voorspelde. Staring heeft duidelijk geen verstand van voetballen. N.B. Voor foto zilvermeeuwkop zie de tekst op mijn facebookpagina: http://bit.ly/9sHn5d…

Waarom uw Boek aan 't licht onttogen? 't Verschijn' gerust, al is 't niet groot: Wordt Eikenschors bij 't pond gewogen, Men weegt Kaneel bij 't Lood.…

Abel Staring,antipaaps opgevoed,nadien oecumenisch angehaucht,kreeg na lezing van de courant van vandaag spontaan een antipapistische oprisping die hij bezwoer met het timmeren van een tanka. knarsende spil: hij neemt gekuist door de biecht nog een slaapmutsje hij heeft de gevel gewit met een kardinale fout…

Staring, in Passionate Magazine, jrg. 11 nr. 4, 2004.…

Maar, welk een treffend woord Lokt mij naar 'skerkhofs poort En schenkt de geest bedaring: ‘Uit nacht rijst morgenrood,’ Het was uw spreuk, o Staring! ‘Het leven uit den dood.’…

nootmuskaat doet je naar huis verlangen ver weg in warme regens van salamanders, zeg je dronken van het land, het koren de bloemenhuid in Pruisisch blauw in de toppen van de bomen zie ik je wolkenkruin je voeten dansend op de golven ga oogsten, het koren is rijp kinderen joelen in de Berkelstroom jij danst onder de toren van Staring…

Aangebrand, Dichterschap, Kringloop, Het huwelijk, Zie je ik hou van je, O-derivaat, Oote, Fanfare-corps, Komtocheensklaarklootzak, Schrijvenderwijs, Poëzie is een daad…

Th: Thomas van der Zeyde St: Abel Staring Am: Amos Kurzweil Th: Op de steiger trippelt wit een kwikstaart naar de Zwarte Zee St: Je raapt hier kromme stokken een hele troost bij het gaan Am: Buitengaats die paalzitters aalscholvers bij de vleet Wolken groeien op de kim vaag van vorm en naamloos nog Laat ze toch verschijnen…

Kinderen trekken mij aan ik wil geraakt worden hun energie voelen botsen op mij en ik wil terugkaatsen mijn ziel tegen hen aan duwen als een streling De bejaarden op de soos raken mij hun aanwezigheid en hun lach verwarmen mij, de verstandhouding de knipoog van een raak woord de wijsheid van hun rimpels Ik heb vriendinnen ik maak…

Jeronimo van Elk, neef van Abel Staring, wil al sinds 1998 dichter worden, maar hij voelt zich allereerst ouder worden en verweesd nu de generatie boven hem uitsterft. Zelfs Mulisch is niet meer in het land der levenden. Jeronimo las veel van hem maar, hij durft het haast niet te zeggen, alleen het Eichmannboek boeide hem echt.…

'k Was jong en vroeg: Wie is de Vrije Man? Een Grijsaard antwoordde op mijn vragen: 't Is hij, die, zonder morrend klagen, Het onverkrijgbre missen kan.…

De Winter heeft, hoe grijs van kin, Een kleur als melk en bloed. Hij tafelt lang, schenkt naarstig in; En 't maal bekomt hem goed. Hij ploegt, hij delft, hij snoeit, hij plant, Door buldervlaag noch sneeuw vermand; En zorgt voor 't bloembed zo getrouw, Of Flora's kus hem lonen zou. Als 't ijs de trage plas houdt staan, Ontsluit…

Gij moeders, Gij hoeders Der bloeiende jeugd Wat mort gij, wat noemt gij De spijtigheid deugd! Wat keert gij En weert gij De listige Min Van rijpende boezems? Hij raakt er toch in! De kruiper, De sluiper Houdt ijverig de wacht. Hij ligt op zijn luimen, Bij dage, bij…

Een Sprookje Komt hier eens, Kinders, en let op; 'k Vertel van Sinter-Klaas, En van een brave Ambachtsman, De arme Huibert-baas. De goede Sinter-klaas was oud; Hij droeg een witte baard; En aan zijn witte mantel was Het laken niet gespaard. En als hij van zijn hoge stoep De weg nam door de stad, En dan zo deftig met…

Ha, oude Kennis! weer in 't land? Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen: Mijn levenskerfstof geeft u dra Zes kruisen met een krap te lezen. En, deed mijn jeugd, min kil van bloed, De citersnaar uw roem gewagen; Gij hebt het loon thans in uw hand - Betaal het aan mijne oude dagen: Een Feest vergoe, bij…

Bereisde Roel zag op zijn tochten Geweldig veel! Twee Bullebijters vochten, Voor 't wijnhuis, in een kleine Poolse stad, Terwijl hij juist aan 't venster zat: 'Zulk vechten, mensen! - - Zij verslonden Malkander letterlijk! Met iedre hap, ging oor Of poot er àf - en glad als vet er dòòr! Ons scheiden kwam te laat! wij vonden Het restje: -…

Sikkels klinken; Sikkels blinken; Ruisend valt het graan. Zie de bindster garen! Zie, in lange scharen, Garf bij garven staan! 't Heter branden Op de landen Meldt de middagtijd; 't Windje, moe van 't zweven, Heeft zich schuil begeven; En nog zwoegt de vlijt! Blinde Maaiers; Nijvre Zaaiers, Die uw loon ontvingt! Zit nu rustig neder…

Een grote vogel zag ik in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die bloedig rood al dalend ging vertolken de afschuw die een kind bekruipen kon. In het donker dwaal ik door de zalen waar spiegels licht van dode sterren vangen en hymnen slapend in 't gebinte hangen - en nergens kan ik ook maar iets verhalen. Op de dorpel naar…

Daar stond op een teedre Bloem, Van God op aard' geplant, Om tot zijne eer te bloeien. De vruchtbre morgendauw Droop mildlijk op haar neer, En deed haar welig groeien. De wandlaar, die haar zag; Die hare scheuten zag; Gaf dikmaal haar zijn zegen: "Groei" sprak hij "Bloemtjen groei; Voor zeis en storm bevrijd; Gedrenkt…

Toon ons uw luister, o zilveren maan! Rijs uit het meer. Lach de zwervende scheepling aan. Straal op 's wandelaars donkre baan, In uw lieflijkheid neer. Waar zonder hoop de verlatene smacht, Schemere uw gloor. Waar, na troosteloze afscheidsklacht, Blij herenen de minnenden wacht, Breke uw glinstering door. Schoon is de dag, als zijn purperen…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

De rijpe Kennis hoort; De onrijpe neemt het woord.…

Vergaren de grimmige wolken haar macht; Doorkruisen haar pijlen de donkere nacht; Ontworstlen de stormen van 't noorden hun band; Bezwijken de wouden, voor de eeuwen geplant? Laat grimmige wolken zich scharen in 't perk; Laat vliegen de pijlen van 't kampende zwerk; Laat storten de wouden, als 't Noorden ontwaakt…

Nu baant zich 't nat Een heimlijk pad, En tjilpt en fluistert, In bloem en blad Voor 't oog verduisterd. Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten,…

Aagt Morsebel nam kleine Piet In kost, en als het kind, te middag aangezeten, Haar soms zijn walging merken liet: De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos: "Lekkertand, Wat zou het zijn, als aangebrand?" Nu kwam er eens een schotelvol groen eten Te voorschijn, die Kok Aagt…

De letters die men placht te snijden in de linden, En zijn van eerste aan niet in het hout te vinden; Maar kom je naderhand omtrent de groene bast, Zo blijkt’et dat het schrift gedurig groter wast*. Het kind, indien het ziet eens anders kwade streken, Ontvangt in zijn gemoed de gronden van gebreken. Wat kwaad is, kankert in; gij, leid dan in…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond. Dat mijn oor geen woest geschal Boven eedle zang gevall', Noch mijn oog een bont vertoon,…

Wij schuilden onder dropplend lover, Gedoken aan de plas; De zwaluw glipte 't weivlak over, En speelde om 't zilvren gras; Een koeltje blies, met geur belaân, Het leven door de wilgenblaân. 't Werd stiller; 't groen liet af van droppen; Geen vogel zwierf meer om; De daauw trok langs de heuveltoppen, Waar achter 't westen glom…

Elk zoekt Geluk; maar talloos zijn de paden, Waarlangs wij zoekend grafwaarts gaan. De zucht naar Goud, naar Weeld', naar Macht, naar Lauwerbladen, Kiest onderscheiden baan. Op ónze weg zweeft, lokkend, voor ons henen Der Kunsten en der Muzen Koor. Met ons kwam Liefde zich, als tochtgenoot, verenen - Houdt Vriendschap 't eigen spoor. In…