Alle inzendingen over steekspel

onder de bomen steekspel van licht en schaduw iemand wordt geraakt…

Juridisch steekspel rond abortusboot maakt zo de stap naar breinaald minder groot.…

Het steekspel tussen man en vrouw slaat om en raakt in een week schepsel…

gifgroen je stille bes je ingesneden blad vol stekels hagen schragen blijmoedig hulst in deze dagen de zomer daagt bloedheet het najaar tot een steekspel uit rode bessen steken dan een heilig vuur in groene kragen aan.…

door de zijden poort van kousengordel en jarretellen jaagt de ruiter opgewonden zijn steigerende hengst als zijn speer het doel treft rinkelen zilveren bellen…

Uit elke vrouw wordt een man gebaard met week vlees en bloed in de mond gespeend met melk en zorgen bezwaard schuift hij zijn klamme buik naar de afgrond En wanneer het ebben komt na de vloed liggen ze op een hoop benen en bekkens gewis komt de koude wind tussen ’t wasgoed het venijn met vuur de adem in de kwintessens Waarna veel napraat…

Boven het steekspel van hun blikken toonden de kruinen van de bomen stervend steeds weer nieuwe kleuren zonder naam een milde wind trok bij hun eerste stemverheffing ruisend nog wat verder aan -het was herfst op het scherpst van de snede.…

Levende poezie zuurwrang vruchtloos ontoegankelijk hoog glanzende culturele poepdoos beschamend lijkenwaad rechtstreeks uit diepe zielencultuur vingerrijk verleden verzuchtend het nodeloos weten hoogmoedig steekspel der gedrochten de gouden spoelbak verblind oogwaarschijnlijk op dwarshout gericht stinkend het riool indrijft wetenschappelijk…

de radio had zijn vaste post op de vensterbank toegeeflijk speelde hij muziek zomers lang prat op zijn vaste plaats bij het raam het overslaand lawaai van de stad lauwe contouren van de avond toomden hem in tot een bron met kleine stem bleef hij melodieus aanzeuren tegen de nacht het steekspel van pieptonen alleen onderbroken door ruisend zoeken…

de winterzon zinkt koperrood achter de bomen van het park de slotgracht dichtgevroren omsluit dit pronkjuweel het licht tovert de buitentorens tot een steekspel om zij zonder schroom ontbloot charmeert in avondrood de middentoren fonkelt opgetogen de ophaalbrug kraakt zacht ik hoor een licht gekreun het ijs sluipt dieper in de gracht…

Een voor zijn leven vechtend riddertje waarbij het steekspel overwonnen wordt bediscussieerd. Een meisje gekust langs het verloop van opgeblazen verhalen. Iets uit een geleefd bestaan, dat door tijd heen gefundeerd is. Of stel dat zij in de toekomst leefden, in hun waarde, in disharmonie?…

Zulk gedrag, ook nog als een steekspel dichten, zal ik tutoraal weerstaan: met een traan ontmaskeren!…

Terwijl de stellingen werden ingenomen in een jarenlange aangegane slag eindigden velen in hun laatste dromen op een intrieste koude winterdag Terwijl de politiek rustig toekeek hoe ze deze discussie konden winnen waren er weer ouders van streek weer iemand, zijn leven moest nog beginnen Terwijl dit steekspel jaren duurde in dit godvergeten…