Alle inzendingen over tafellaken

Strak is het tafellaken Sober de das Aan de steel walsen wij wijn in het glas Wij bestellen wild. Zij bren- gen een dode…

Hij is dan wel te klein voor tafellaken, Maar toen Wim Kok er zelf om had gevraagd Heeft het de grote drie alsnog behaagd Dat hij hun etentje ook mee mocht maken. Toch is het zo - hij had het kunnen weten - Dat als je kok bent, je niet mee mag eten.…

Te warm was het voor mijn dekbed Te koel voor een zomers laken Het was na enen toen ik iets tevoorschijn smeet Een sterk en stevig tafelkleed Onder prettig fel gestreept Kreeg ik een leuke binnenpret Krijg ik morgen op dit tafellaken Dan ook ontbijt op bed?…

zo'n winderig spruitjes gevoel zo'n kleierig bloemkool idee zo'n zuurkool in het vat gedachte met of zonder jus geprakt en een toetje toe daar kom ik maar langzaam van los en moeders met ernstig gezicht het geblokte tafellaken uitslaan en zich afvragen, "wat is er toch met die jongen"…

De details van je hand uit ‘t gedicht van Cummings je hitte tegen mijn gezicht en je schuchterheid die als een tafellaken viel? Nee.…

Wakker liggen en dromerig terugdenken aan de tijd van toen, ik nog een bakvis was en de boeken van Cissy van Marxveldt Joop Ter Heul verslond ik kon me helemaal in haar verplaatsen had immers zelf ook te grote voeten, piekerige haren handen die ik nergens kwijt kon op schoolfoto’s en dan die strik ze zeiden toen te klein voor tafellaken…

Een paar keer per week maar hoofdzakelijk met de feestdagen op het spierwit damast tafellaken ieder en prachtig gevouwen servet met ouderwets tafelzilver vork en mes voor hen is het een soort van uitbundig fenominaal dineren voor twee het voorgerecht is uitermate het hoofdgerecht een grote klap het dessert een zoet likeurtje zij…

backflashdijken waar mijn ziel huilde in kolkende waterstromen ook niet naar verdroogde en gebroken grond mijn nagels mogen breken laat mij barsten stoppen met het stof onder mijn voeten dat het weer- wisselvallig een geheel wordt zoals toentertijd lente nog zo jong was niet naar mijn veel te sterke zonnewens niet meer terug naar servet en tafellaken…

Maar op dat plekje zit je in de tocht, het tafellaken waait zelfs op en neer (toch ben je niet in de goedkoopste krocht) en je bespeurt een opgeklopte sfeer. Je hebt besteld en weldra komt het eten: Het voorgerecht blijkt aan de zoute kant, de soep lijkt water en is niet te vreten, de Ossenhaas is taai en aangebrand.…

Er moeten toch mensen wonen, ik luister, en herinner mij dit huis, de lege eierschalen, de koude resten thee, de waaiende gordijnen, op het tafellaken grijze stront van vogeltjes, Oh, goede morgen, als kabouters in zachte pyjama's gaan de geluiden door het huis, de eerste Clementi, de kranen, de fluit van het kokende water.…

Mijn zuster is bespiegelend Ook ik dook eens mijn pijnen in Kwam uit bij kind en het gezin Ik leerde houden van een Man Die op Zijn beurt boos was en ver Maar hoger dan de blauwe luchten Toch veel van alle kinderen hield Tussen servet en tafellaken Zong ik verlangend als een bruid Om deze vreemde bruidegom Die zwijgzaam was en zelden thuis…

Je handen strijken rimpels in het tafellaken glad rond een gerecht dat moeilijk en te veel voor twee en niet als op het plaatje is, maar ruikt, het ruikt de ramen uit, het doet zijn best niet in te zakken, zoals een ingehouden buik niet bol te zijn - ook andersom is vergelijken. 2 Lopend.…

met molton-onderlaken wat uitnodigt tot voelen, strelen, wat helen bespoedigt je glimlacht tevreden naar het stoffen servet die beeldspraak ligt al zo lang achter je ( gezegde: “tussen servet en tafellaken”) voor je bord staat het glas of glazen voor de diverse levensgangen drinken van de levensbron het water, plat of bruisend en goede…

Ik zit weer op m'n stoel, hier Alleen met m'n gevoel, hier In mijn huis Interesseert me geen zier Mijn huis ’t Was mooi Buitengewoon Een gouden kooi Ons verdiende loon Totdat het fout ging Ik woon weer net als jij Alleen In een stukje wereld van mij Van steen En de wijnfles staat alleen, Met één glas op de tafel En aan het tafellaken…

De afwezigheid van een conducteur Als ik mijn bestemming bereik, Doet mij de aankoop van mijn kaartje betreuren Forensen is staan in het gangpad soms Tussen niet al te empathisch talenten En soms zo lekker roezen, geinspireerd, willen schrijven terwijl een reuzenober het tafellaken onder je wegtrekt en alles blijft staan...…