Alle inzendingen over tamboer

De tamboer en het wiekenmeisje Zij dansen om elkander Geen gisteren en geen vandaag Vertrouwen zij de ander De tamboer en het wiekenmeisje Lustig op verloren klanken Wie kent hun lied? Wie kent hun tekst? Wie weet wat hun beroert? De tamboer en het wiekenmeisje Zijn weg, is dat de hare?…

We horen hem wel, de tamboer in de verte, maar luisteren niet. De maat van zijn stokken bepaalt onze stappen. Ook nu. Verwijlen wil ik bij een wals van vroeger, een dans, kind op de arm. Het spant ondraaglijk tussen toen en vandaag. Aan de mars valt niet te ontkomen.…

Mijn overbuurman woont ontzettend scheef Terwijl hij daarenboven schuins marcheert Hij schrijft cursief, dat is hem zo geleerd en rücksichtsloos passeert hij dan de schreef Maar ’t allerergste is: hij heeft twee broers Gedrieën trommen zij als schuintamboers…

Donkere wolken Die de nacht dimmen Een eenzame ster Wordt gesmoord Zonder één spoor Zonlicht Een woord zonder betekenis Maneschijn Vervaagt met de herinnering Aan jou Regendruppels Verdringen mijn blinde tranen Het donkere pad Verslindt mijn toekomst Ik ben het, alleen Verscholen in de schaduwen Mijn handen reiken Naar de dageraad…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Als jij me vasthoudt Koele, zachte omhelzing Baadt deze wereld Plotseling in hemels licht Dat zon en maan zacht rusten…

Kolkende orkaan Terwijl man en muis vergaan Zingt er een walvis…

Verzengende zon Een slang stelt zich kwetsbaar op Na een koude nacht…

Gearmd op het strand Staan beiden, op zes poten Zolang al samen Thuis wacht Huize Avondrood De zon bloost bij het afscheid…

Door groen, onder blauw Zwoegt hij voort, dampend, hijgend, Over lang, recht grijs Louter gadegeslagen Door een bellende fietser…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

Als de stilte koel mijn ziel beroert En de leegte door mijn lijf voert Zwelt jouw kielzog op van oud zeer En slaat helle lucht mijn blik neer Diep begraven, reeds vergeten Onder 't puin en half vergaan Bedek ik, mijn wil verbeten, Het pad dat wij zijn gegaan Echo's van een stil verleden Nagalm van een liefdeslied Deze weg, eens platgetreden…

De kapitein wenkt de luitenant Ze maken zich op voor de mars Ze breken uit de stijve lijst van die tijd Het doek wervelt rond één moment De rode schutter vult het musket met kruit Na het schot blaast hij het schoon De tamboer staat klaar voor de roffel Ze praten zo druk dat ze de schilder vergeten die hen vangt achter vernis dat verduistert…

De mensenbrander Janus was tamboer Zijn bijnaam was 'de rammelaar der prins' De 17e eeuwer was geenszins Van vrouwvolk vies, hij stond bekend als stoer Toen op een dag kwam er een schuit retour Retranchement raakte totaal van slag De pest heerste aan boord, een hard gelag Want wat te doen, nou, Janus nam het roer .…

waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert de trawanten in aaneengesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers in vol ornaat vanaf hun gouden bergen…

Waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen Die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert De trawanten in aangesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers In vol ornaat vanaf gouden bergen gunsten strooiend…

ontdoekt dan besneeuwd en ingevroren naast de Groenoordhal bezoekers kunnen unverfroren - mits tijdig gebeurd geboekt - vastgelegd op de gevoelige plaat in eeuwig rembrandteske staat in de Nachtwacht kaltgestellt dient wel vroeg tijdig uitgestapt want stel de uiltjes zijn geknapt ze worden na afloop uitgeteld achttien kloveniers één tamboer…

Een tijd, die zich afdeelt In rust en appèl, De roffel der tamboers Ter klok of bevel - Ten jubel der zege - Tot mare der straf - Een krijgszang bij d'aanval - Een treurtoon bij 't graf. Soldaat, een bedwelming, Te laat soms betreurd, Een hefboom, die de armoê Op 't voetstuk vaak beurt.…