inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.262):

Tamboer

We horen hem wel, de tamboer in de verte,
maar luisteren niet. De maat van zijn stokken
bepaalt onze stappen. Ook nu. Verwijlen

wil ik bij een wals van vroeger, een dans,
kind op de arm. Het spant ondraaglijk
tussen toen en vandaag. Aan de mars valt niet

te ontkomen. Woedend doe ik een greep
in de muziekdoos van het geheugen, waar
haar te vinden voor ik omval? Maar kijk,

de trommelaar brengt ons het kleinkind,
verlokt ons tot een nieuw lied, zadelt ons op
met de laatste vreugde voor de eindstreep.

-----------------------------------
uit: ' Een kooi van klank', 2013.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: gh, 18 februari 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 5.372

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
19 februari 2013
Email:
worldpoet546live.nl
De diepe treurnis, die Anna Enquist haar
leven lang met zich mee dragen zal, is duidelijk.
Het vraagt moed dit op papier te zetten
en bovendien in de openbaarheid te brengen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)