Netgedichten

netgedicht (nr. 19.031):

Corrumptia

Waar de waarheid
met een schep
zout genomen
op de vlucht slaat
voor de hoge bomen

Die veel vuile wind
van de toren blazen
en graag tamboeren
voor het eigen korps
dat de trom roert

De trawanten in
aangesloten rijen
de keizer in
hun midden wetende
in ganzepas met
de vaandeldragers

In vol ornaat
vanaf gouden bergen
gunsten strooiend
die overblijven
nadat de buit
verdeeld is

En zo in hun overmoed
van rechtswege
voor Klaas Vaak spelen
worden droomkastelen
op vervuild
drijfzand gebouwd

Luchtballonnen opgelaten
voor diegenen die
graag omhoog likken
en opkijken naar zij
die op hen neerzien

De oren spitsend
om hun lof
door heirscharen gezongen
te genieten
blijf ik in
verwondering achter.