Netgedichten

netgedicht (nr. 5.555):

Nagalm van een liefdeslied

Als de stilte koel mijn ziel beroert
En de leegte door mijn lijf voert
Zwelt jouw kielzog op van oud zeer
En slaat helle lucht mijn blik neer

Diep begraven, reeds vergeten
Onder 't puin en half vergaan
Bedek ik, mijn wil verbeten,
Het pad dat wij zijn gegaan

Echo's van een stil verleden
Nagalm van een liefdeslied
Deze weg, eens platgetreden
Is nu doods, vol stil verdriet

Kon ik je nog maar even horen
Jouw versie van het verhaal
Ik zweer dat ik je niet zal smoren
Met mijn louterend kabaal

Als 's nachts alles is vergeten
In de kilte van de maan
Rijst bij mij het stille weten
Jij kunt mij niet meer verstaan