Alle inzendingen over trapgat

Trapgat van mijn kinderslaap. ------------------------- uit: 'Zandloper', 1997.…

het huis danst op tektonische platen de voegen kraken op de maat wees gerust het praat niet over liefde sterfbedscènes of bungelende benen in het trapgat hooguit een loslippig raampje dat roddelt met de wind of het pad dat knarsetandend grint…

het waren onbestemde kinderdromen: een duister trapgat en ik viel omlaag een hand greep mij dan stevig bij de kraag en hielp me op de voeten neer te komen al voel ik nog de kriebels in m'n maag die droom werd door de jaren meegenomen ik leerde om de angsten in te tomen en overwon onzekerheid gestaag vannacht begonnen spoken weer te leven…

In een zelfverzekerde rentree verschijnt de zon door het trapgat van de ochtend. Ze vertoont zich anders vandaag, met meer strijd in de geboorte, scherp van grootmoedige strooilust. Geen gestolen stiltes onder de hemelstolp, geen gefluisterde kamergeheimen, geen kromtaal van ritselende spreekkoren.…

Nu het veilig is, kijk ik het trapgat in, en luister hoe beneden op de deurmat de Echo ritselend en knisperend verpulvert. ------------------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

wij kwamen aan de deur in opengaan begane grond huis met zoveel kamers de kelders wilden we niet weten vergeten wat daar zo lang opgeslagen lag maar koude tocht trok door het trapgat snel naar boven langs warmte die samenzijn beloofde we hebben ze ontdekt de ramen gingen open van kamers die in in thuiskomen geloofden…

Je moeder heeft je gevonden toen je in het trapgat hing voorzichtig maakte zij je los en droeg je naar beneden Wilde je iets uitproberen misschien, in je spel of was je levensmoe de twijfels zullen blijven Je zou pas twaalf worden aan het eind van de volgende week maar niemand zal ooit je laatste momenten kennen Vaak kom ik haar tegen…

het waren onbestemde kinderdromen: een duister trapgat en ik viel omlaag een hand greep mij dan stevig bij de kraag hij hielp me op de voeten neer te komen al voel ik nog de kriebels in m’n maag die droom werd door de jaren meegenomen ik leerde om de angsten in te tomen en overwon onzekerheid gestaag vannacht begonnen spoken weer te leven…

Die duistere kamers, dat huis met het ijzige trapgat en de ijzeren spiegel de stinkende plee liever het veld hij hield van een stok die hij vond sneed, sloeg, joeg zie hem zwiepen en klieven. Kracht! De zijne! Een stok is een bliksem droog en donker geloof in het ongewone. Dat was het wonder.…

ODE AAN MOEDER DE VROUW Ze raakt niet uitgepraat en uitgejankt: kids vroeg op, in bad en broodjes smeren dan naar school daarna het huis doorrossen, vaatwerk de automaat in knallen en de witwas en hem eens laten hangen in het trapgat iets voor d’r zelf; een eigen job en af en toe een keer het werkhuis waar ze nog eens zwoegt daarna weer…

vorstelijk maal de brandweerman dronk het allerliefst spuitwater uit een groot brandglas hij wou reukwater H2O de cologne zei de chemicus de buikspreker wou nog ruggenspraak houden met een dijenkletser de gevallen vrouw kreeg medische hulp van een ongevallen arts de spits met koppijn en voetbalknieën viel ook nog op zijn trapgat…