Alle inzendingen over verrijzen vreugde dankbaarheid vrede

Plots welt er iets van vreugde op als water uit een bron omdat het leven heerlijk-schoon weer overnieuw begon in kersenbloesem stralend wit die daar te pronken staat en teken is van 't nieuw begin dat zich slechts lezen laat door wie herboren ogen heeft en luist’ren kan naar al wat leeft.…

een klein bezoek, een zonnestraal, heel veel gedachten ook aan vroeger en tijd voor vriendelijk verhaal; een plots besef hoe groot de waarde van ieder ogenblik dat zingt, van elke groet, van elke glimlach, van zoveel dat ons hier omringt; laat ons maar danken in de avond, vergeven wat geen liefde was, dan zingt ons hart vol licht en vrede…

Het is het weer herkennen van de vrede die waait doorheen de herfst en die ons leert hoe we met open handen kunnen leven omdat er telkens nieuwe vreugde groeit. Hoe ademt dankbaarheid doorheen dit uur, beamen van de bloei van late rozen.…

Maar ons wacht eindeloze vreugde al zien we dat ook hier nog niet; de voorsmaak ligt in wat verheugde wanneer we zingen ’t levenslied.…

Een nieuwe aarde, nieuwe hemel, waar recht woont, vrede, vreugde en herkenning door de Geest, want Jezus leeft, de dood kon Hem niet blijvend overwinnen, niet knellen in de macht die sterker lijkt dan ’t volle leven. Hij blijft bij ons die hier nog pelgrimeren, die zoeken naar een zin, naar kracht en hoop.…

Oneindige vreugde heeft bezit van ons genomen oneindige vreugde om wat niet was nu toch mocht komen oneindige vreugde voelbaar in elke cel oneindige vreugde vermengd met dankbaarheid oneindige vreugde en liefde is voelbaar Zo welkom een nieuw klein mensenkind oneindige vreugde.…

En vrede, vrede, en vreugde, vreugde, vreugde, en liefde voor jou.…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

heb met palmtakken hemel en aarde bewogen het loflied op vrede gehoord maar mijn hart ziet slechts de bloesem die danst in haar ogen de zon op het blond dat krult in de wind een lach waarin ik weer warmte vind ik geloof in verrijzen maar voor zover ik haar ken wordt zij de hemel die voor mij is bestemd…

De vreugde is 't gevoel van de nakende morgen En tooit elke stond met haar innige lach, Evenals de vrede, na werken en zorgen De weemoed versiert van de kwijnende dag.…

overal waren de kapelletjes warm en walmden vele kaarsjes dansend licht dat vrede sticht waar het buiten guurt weten mensen hun huis en haard met de feestelijke tafels gevuld met allerhande lekkernijen bier al koud en wijn op temperatuur met de hand op het hart vol goede voornemens belopen zij weer het goede pad…

Overal zie ik monumentjes verrijzen in synagogen, moskeeën en kerken. Ter ere van aartsvader Abraham. Namens hem zie ik ons bidden om vrede, voor alles wat leeft, voor alles wat adem heeft.…

maanlicht wiegt hemel open trilt mijn hart vol liefde sterren sterven vol vreugde het heelal is zwanger hoge bergen bewandelen diepe dalen gedragen door zee -het levenslied- kom zing met ons mee…

Ik wens je vreugde en vrede en diepe tevredenheid. En altijd altijd Liefde…

Tranen van dankbaarheid Tranen die al jaren diep in me verscholen lagen. Mijn dankbare ziel brak onverwachts de wolken open met verse druppels over mijn wangen. Bloemen van dankbaarheid gaf ik aan mijn lieve moeder die met zachte stem en een mooie glimlach vol van vrede mij aankijkt.…

Blijheid, goedheid, vrede. Een jubelende dankbaarheid, doet je hart van vreugde beven, voor hem die liefdevol… het leven heeft gegeven.…

De liefde zal omslaan in vreugde. En de vreugde zal veranderen in kalmte in mijn hart. Laat mijn oplettendheid groeien voor Jou, mijn Liefste. Zodat we samen kunnen drinken van het water van dankbaarheid.…

Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds weer te samen houdt.…

Een schoonheid die ik niet kan vatten, die raakt aan 't diepst van mijn gemoed: muziek van Mozart, bloemenkleuren en zoveel dat me danken doet: een avondzon, een witte vlinder, de dageraad met parels dauw, de held're vriendschap tussen mensen en liefde die niet wijken wou. Ik weet: er is ook veel ellende, de schepping is in barensnood -…

De dagen gaan en ook de nachten; er is zoveel om blij te zijn al moet je ooit op vreugde wachten op ieder lied volgt een refrein; er zijn nog steeds veel goede machten en ook nog lekker brood en wijn.…

Een hoofd wol woorden, een hart dat ziet, een ziel die kan juichen en dankbaar geniet.…

Niet te stelpen is de lente in haar bloeien, geur en kleur; ook al moet ze later komen, ze komt aan met goed humeur en ze doet mijn hart weer zingen, juichen, danken, luid en licht. Jammer dat zovele mensen dit niet zien of achteloos door te grote drukte missen, maar jouw hart en ook het mijne zijn nu opgelucht en blij; klappen voor de…

Laat dankbaarheid je dagen sieren, verheug je om het licht dat straalt, om bloemen, vogels, klank en beelden, om alles wat een lied verhaalt, en leef je leven ongedwongen, in vrijheid en in blije moed; dan groeit geluk en levensvreugde bij jou en al wie jij ontmoet. Voor de verjaardag van Margreet binnenkort...…

Hoe doet dit licht je deugd, al weet je ook dat morgen of misschien al gauw de luchten dicht en grijs gaan worden, regen komt en bladeren met velen vallen. Je ziel verheugt zich nog, al is er zekerheid van afstand, treurnis, onbegrip en dood. Hoe kleuren nu de bomen geel en rood in duizend tinten die je ogen op doen lichten als bij het lezen…

En toch begint er iets te zingen nu, nog aarzelend, maar zeker zijn er klanken en woorden ook, van dankbaarheid en van herkenning van de vreugde bij een ander. Zo bergt het leven steeds een nieuw begin, al moet de winter nu nog komen; al is het herfst zo nat en triest, maar toch begint al iets te zingen.…

Laat je hart zijn dank vertolken om een jaar dat weer begint; om de zon en om de wolken, om de vogels en het kind; om de regen en de sterren, om de bloemen, en het licht; om de vele lieve mensen, om de vriendschap en de plicht; laat je hart van vreugde zingen ook al is er soms ook pijn.…

Leer me dankbaar zijn en open naar de vreugde. Geschreven naar aanleiding van de viering vandaag van 50 jaar lid van S.C.M.M. http://www.youtube.com/watch?v=csQPFIsoFCQ…

De dankbaarheid zou nu mijn dagen moeten kleuren, nog meer dan herfst met bladeren doet, die vallen; waar heb ik dit verdiend dat dagen komen vol van licht en vriendschap, van begrip, al is er ook het misverstand, de traagheid van de uren die pijn doorwonen.…

Waarvoor elk spoor van duister zwicht, zo stralend staat het opgericht dat ieder mens die zoekt naar zin weer vreugde vindt in ’t nieuw begin. Weer vreugde vindt in ’t nieuw begin en diepe vrede binnenin omdat een Kind geboren is – het Licht in onze duisternis.…

Het lijkt wel of alle mensen ineens heel wat blijer zijn dan gewoonlijk. Komt dat door de mooie zon vandaag, de blauwe lucht, de zachte wind want plots blijkt weer dat we toch eigenlijk geschapen zijn voor licht en warmte. De winter, alhoewel er die niet eens geweest is, kleurt ook de gevoelens grijs en doet versomberen tot klagen en zeuren…