Alle inzendingen over voor mijn fysiothera

Jouw handen hebben veel pijn verzacht, ze deden steeds zoveel goed. Jouw woorden gaven heel veel kracht, jij gaf zoveel mensen moed. Wanneer iemand je nodig had, dan stond je steeds weer klaar. Had iemand pijn of leed gehad, dan was jij voor hen daar. Jij bent nu 65 jaar, de tijd is nu gekomen. Dat jij zelf eens rust verdient, die heb…

Heb mij lange tijd niet zo gevoeld als nu, de warmte is weer terug in mij. Mijn liefde weet de weg weer, ik ben niet meer verdwaald. Heb lange tijd geen vleugels gehad, wist niet dat ik ze uit kon slaan, wist niet dat liefde in vrijheid kan bestaan, weet nu weer hoe ik vliegen kan. Heb lange tijd gezocht zonder bewust te zijn, niet bewust…

Wanneer je zachtjes in mijn onderlip bijt, siddert het verlangen naar meer door me heen. Wanneer je jouw handen om mijn gezicht heen vouwt, glijdt er een warm spoor door mijn lichaam heen. Wanneer je me vol passie zoent, wil ik meer van jou. Als je me optilt en naar bed toe draagt, voel ik me aantrekkelijk en sexy. Als je boven me ligt, voel…

Het liefst loop ik nu naar je toe en beroer je schouders, terwijl ik je zachtjes een kus in je nek geef. Het liefst loop ik nu naar je toe en knuffel je armen om me heen. Het liefst loop ik nu naar je toe terwijl je je omdraait en me vol liefde aankijkt. Het liefst was ik nu niet op het werk, het verlangen naar jou dichtbijheid is groot en…

En daar sta je dan half ontkleed bij je auto en ik zou graag wat langer willen kijken dan die ene korte blik. Maar doe het niet voel me niet op mijn gemak. Zie toch een stukje naakte huid en krijg het warm. De wind waait het haar langs je slapen en je legt uit hoe ik af moet slaan. Ik kijk alleen maar naar je ogen en laat de bal met de wind…

Sluimerend nog 's ochtendsvroeg kom jij zachtjes mijn gedachten binnenwandelen heel teder kus je me wakker en zegt nog even niets Mijn ogen houd ik nog even gesloten in de tijd tussen slapen en ontwaken droom ik van jou naast me en zeg nog even niets Tot het ontwaken dan echt begint weet ik jou in mijn gedachten denk ik aan jou en kruip…

Ooit was ik een kind, verdrietig en alleen. liep weg van huis, niemand wist waarheen. Ook ik wist 't niet,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met…

zij hielt heel veel van dieren dat is altijd zo gebleven want zelfs haar eigen man gaf zij een hondenleven…

Jij hebt de schouders, waarop ik huilen mag, jij hebt het geduld waar ik op bouwen mag, jij luistert als ik praat, jij, die altijd naast me staat. Jij hebt die wijde armen, waar ik in wegkruipen kan, jij mijn maatje, mijn eega, mijn echtgenoot mijn man. Jij hebt de liefde, die ik nodig heb, die liefde is wederzijds, zo is…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

Ze is prinsesje van de straat met liefgeschreven blauwe ogen die verzweven op haar pasjes die ze danst -steeds uit de maat op brekebeentjes die te klein nog zijn maar steeds weer opgetogen me vertellen dat ze met een huppel door het leven gaat Toe -draai maar rond nog zeven rondjes en vertel het ongewone met je springerige beentjes van…

gelijk een kwal met vele tentakels omsingelt hij mij speelt hij spelletjes ongezien gumt hij mijn geheugen uit onzekerheid maakt zich meester hoe ik ook controleer vastgrijp aan wat ik net nog wist, versterkt de kwal zijn greep en raak me kwijt…

Verdriet en pijn Waarom moet dit zo zijn Is dit je lot Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot De diagnose is gesteld Heel voorzichtig is het verteld Chemo om iets langer te leven Maar tenslotte ga je het toch begeven Vechten tot de laatste traan En dan moet je het leven laten gaan.…

Het zeker weten dat niets overblijft als alles is geweken, een stem, een woord dit lichaam bekend om zijn gebreken De hand van de ander is naar huis gegaan slaapt in een bed naast een vrouw op wie iedereen verliefd worden zou De kamer wacht op de laatste zucht als de geest in het kippenhok, waar de hennen en één haan het voorbijgaan…

In vijf minuten ga ik Met mijn ogen dicht De vroegste episode van Mijn leven door - Herbeleef ik tot in Het miniemste detail Alles dat mij in de Eerste vijf jaren van Mijn leven overkwam; Vijf minuten lang ben ik Dat kleine bange kind dat In verwondering om zich heen kijkt En op zijn ouders na niemand heeft Om bij te horen…

ik zie het water golven het maanlicht verlicht een schilderij van troost bij het verdriet ik zou iets kunnen willen schrijven maar, het lukt even niet misschien later ik kan geen zinnen verzinnen, woorden die er nog niet zijn - thans kraait weer de haan begroet deze morgen de aarde houdt haar mooiheid niet verborgen ze…

liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels en belt ze…

jij mooie man jij wijze man die het cement vormde tussen dat, wat toen nog in het verschiet lag maar waar ik nu dankzij jou de vruchten van pluk door jouw rotsvaste geloof in verbinden ben ik nog iedere dag dankbaar dat jij mijn vriend bent…

alsof de duvel ermee speelt vertragen data waar ik bij sta kunnen dagen mij gestolen worden zo ook het dwingende advies van hen die het, zogenaamd, beter weten ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan net ontvangen pasjes krijgen benen spelen krijgertje met mijn onzekere brein uren lang zoeken ogen naar hetgeen ik zojuist nog in mijn handen…

Achttien jaar vliegeren wij nu samen. Trekken de touwtjes op en neer. Onze vlieger duikt en stijgt, naar onbekende hoogten. Bleek bestand tegen wind en weer. Wil met jou, nog wel 100 jaar samen, aan de touwtjes trekken als weleer. Met de wind van achter, of van voren. Naar onbekende hoogten, keer op keer.…

met mijn vlindernetje, dartel ik achter je aan in de hoop je te kunnen vangen vangen op gepaste afstand, opdat ik niet in de gaten loop in de hoop je te kunnen vangen vangen vrolijk dans jij door het leven, plots verdwijn je in het grijs kijk uit, ze willen je gappen ze willen je snaaien hoe ik ook roep, of schreeuw, horen doe jij mij…

zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten passen er geen punten meer achter de zinnen kromme zinnen, die niet recht te breien zijn zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij is het geheugen één grote gatenkaas waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles namen die niet meer worden herkent de bril die wordt neergelegd zonder…

ik verleid je tot het luisteren naar radio 4 daar waar de mooiste stukken worden gedraaid hopend dat je de rust vindt om je mee te laten nemen op de golven van de snaren, die jij vroeger ook beroerde en zou je mee willen nemen op een reis naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen daar waar…

neem mij mee naar ver van hier neem mij mee terug naar daar waar ik de tred herken vogels weer hoor fluisteren bloemen zachtjes dansen in het schijnsel van de maan wolken tikkertje spelen huizen weer kleur krijgen zand mijn voeten liefdevol omhelst daar waar ik gekust word door de wind toe neem mij mee en hou me vast een leven…

Zoveel vragen, spoken door mijn hoofd.. Ben jij de man, die mij van mijn hart heeft beroofd? Zoveel vragen, spoken door mijn hoofd.. Ben jij de man, die wél in mijn toekomst geloofd? Al die vragen, komen maar op 1 ding neer.. Ik twijfel over onze liefde, en dat doet mij zeer. Ik weet dat ik van je hou, maar is dat wederzijds? Ik investeer…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

Nieuwjaar Ik wens en geef iedereen dit jaar Een palet, met de mooiste kleuren aan Kleur je leven (in) dit nieuwe jaar zoals je het zelf wil Ook al kleurt het voor jou niet elke dag even mooi. Geloof dan in jouw eigen regenboog Poets de kleuren weg die niet samengaan. En volg je hart dat je altijd het juiste moment in kleur laat kiezen…

Het is weer vrouwendag En ik denk aan jou Hoe je me voorging In vrouw te zijn In mens te zijn Je wijsheid Je zelfstandigheid Onafhankelijke ziel Dat was wie jij was Dat is wie ik ben Door jouw voorbeeld Vrouwendag is voortaan jouw dag De dag waarop ik de vrouw eer Die mij leerde vrouw te zijn…

als ik in liefde voor dit kind mezelf mag verliezen dan laat ik me weer vinden, in zijn ogen en zijn huid vol zoete geur de haartjes, goudgetint van kleur verdrijven mijn mineur om oude diepe wonden ik verberg me in zijn lach en waar ik weerstand heb gevonden blaas ik zachte wolkjes door een hemelsblauwe dag…

Mijn kind, waar ik trots op ben, mijn kind, waar ik van hou, mijn kind, die zelf al moeder is, mijn kind, hoe zeg ik je nou, dat ik veel, heel erg veel van je hou? Mijn kind, ooit woonachtig in mijn buik, negen maanden lang, die ik op zag groeien, tot mijn kind van nu, volwassen met man en kinderen. Mijn kind, mijn…