Misnoegen
zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten
passen er geen punten meer achter de zinnen
kromme zinnen, die niet recht te breien zijn
zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij
is het geheugen één grote gatenkaas
waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles
namen die niet meer worden herkent
de bril die wordt neergelegd zonder te weten waar
iedere stap die ik zet wordt betutteld en bekeken
beoordeeld en veroordeeld, zo lijkt het
waar is de scheidslijn om te kunnen zeggen
tot hier, en niet verder
... ~ Voor mijn moeder ~ ...
Zie ook: https://vandervegtmarjon.blogspot.com
Schrijver: LadyLove, 7 februari 2020
Geplaatst in de categorie: ziekte