Alle inzendingen over vulva

Ik ben vervuld van de vulva Ik ben een getrouwde man Met een man, mijn man Mijn liefde, mijn hartstocht Doch, toch ben ik vervuld Van de vulva van de vrouw Niet alleen de schoonheid van buiten Maar vooral de kracht van binnen De oerkracht van de vrouw waar geen man aan kan tippen Dus wat meer vulva in de politiek Brengt de pikorde…

Melkwitte vulva Veldman, het brandt in uw slaap Rook waait in, waait uit Bloedeigen damp, sintels Wie bewaakt uw stallen hakt het overjarig stro? Hartenzeer of zadelpijn De teugels blijven achter Geen beugel verwacht een voet die in marmer reizen moet. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…

Een mooi intiem gedicht komt uit de inktviszwam die met zijn discus uit het duivelsei - een huidig balletje - losbreekt Waarbij als jij de lens richt in wat er uit steekt dieprood van binnen als je goed blikt in het doosje zie je vlezig en vochtig picturaal golven gelijk vulva clitoraal ongewild niet getrouwd bloos je los gemaakt in…

Het onderste, diepste, intiemste van de vrouw het is als een kruiswoordpuzzel: vulva, vagina, zwellichamen, clitoris nou laat ik zeggen: "Alle dertien goed!" want wat dacht je van kut, kutje, , moes, moesje doos, doosje, muts, mutsje etc.…

Vertel mij van de metro-man hij die de vuilniszakken buitenzet de schoonheidssalon niet weert of zelfs een rokje draagt Vertel mij van zijn kunnen zijn begripvolle weten van diegenen die worden geacht van Venus te komen Hij die met gemanicuurde nagels geen schade veroorzaakt aan de vulva sterker nog, zijn grootste genot vindt in het…

Seksueel onafhankelijke vrije uitstraling Als een gazelle kwam zij voorbij billen zonder string Haar poes vrij ademend hengelend naar kip Als zij eenmaal is gepasseerd, laat passie haar vulva in een zucht vollopen…

De adem gaat door evenals vulva en fallus, mens van vlees en bloed. Roze en lichtblauwe kaartjes en de witte zwart omrand. Geboorte en dood een vicieuze circel, een leven lang. Het gaat voorbij, alles gaat voorbij. Onverbiddelijke natuur maakt geen verschil in rang of stand.…

en toch daar staat zij ineens pal voor mij en zij glimlacht minzaam naar mij en dat begrijp ik niet want dat gebeurt niet zo vaak en na een lullig 'hallo' volg ik haar naar de godsdienstboeken waar ze een boek uit pakt en vlug verdwijnt haar schone heupen schommelen voor mijn benevelde ogen die vaag en zonder daadkracht naar haar vulva…

Veertig, ik heb nog hoop De klieren in mijn borsten stuwen het verlangen, ik stuiter met grote ogen tussen fatsoen en handtastelijkheid, struikel over scheve stoeptegels spiedend naar een kans Waar is mijn man nu ik hem nodig heb om me te lijf te gaan? Ruikt hij mijn nood niet? Ik trek een been op mijn wikkelrok valt open Half verscholen…

Haar blauwe kleed ligt losjes om de ranke schouders, de witte kousen glijden langzaam van haar af, jarretels bungelen als een tochtgordijn in de deuropening van haar natte, gezwollen vulva. Elegant beweegt ze met haar slanke benen, brede heupen, losse haren, naar de oever van het gele water (Oeps!, een plasje zeker!).…

Je likte haar vulva helemaal leeg en daarna kwam je lievelingspoes je strelen met lijf en opwaartse staart. Je stierf met duizend poesen op je arme, graatmagere, uitgeleefde lichaam. Poeslief!…

In het licht van de maan volgt hij zijn schaduw Denkend aan haar die hem moest laten gaan Haar lippen smachten verwachtingsvol liefde Haar vulva verlangt niets, niets dan waardigheid Die de eigenaar van de schaduw haar niet kon bieden Gekrenkt En geconcentreerd, maar verzwakt, zwalkt hij verder Op zoek naar geborgenheid, warme vleugels.…

In een peepshowhokje heb ik zicht op de meest schone en erotisch bewegende vulva die je voor mogelijk houdt. Als ik niet op haar kom-maar-vingerbewegingen in ga, wordt er op de deur getrapt. Bij dé boekhandel in de rosse buurt kijk ik recht in het gezicht van een bekende schrijver, die ik eerder in Deventer trof.…

de bergen zijn de borsten van Moeder Aarde die we willen bedwingen door ze te beklimmen een vlag erop zetten hun eigendom claimen maar die bergen zijn van niemand anders dan van Moeder Aarde de rivieren zijn de vulva van Moeder Aarde die we bevaren vervuilen verkrachten met onze rotzooi die we erin lozen via riolen…