Alle inzendingen over welgedaanheid

In zijn armen slapen gaan In zijn armen ontwaken Morpheus heeft ons welgedaan…

‘Wat God doet, is welgedaan!’ Vaders! Moeders! al uw wenen, al uw zielangst is verdwenen, dankend ziet ge uw kroost weer aan; in uw tranen, angst en zorgen, aangegroeid bij ieder morgen, lag wat u thans streelt verborgen; ‘Wat God doet, is welgedaan!’…

op de televisie kijken oude kinderogen hongerig in de knusse kamers van de welgedane verveling de kijkdichtheid was groot…

De datingsite roept op om vreemd te gaan De SGP’er walgt van deze spot Het is verboden door zijn eigen God Hij weet dat niet gedaan is welgedaan Het baasje redeneert een beetje krom Hij gaat al jaren vreemd met vrouwen om…

Een toost op de welgedaanheid. Iets wat klinken mag in donkere tijden. Het is juist die overdreven gezetheid, die het volk zal bevrijden. Ben ik dan de enige in goede conditie? Of is dat een te pessimistische blik? Hoor mijn woord in een petitie en aanschouw hoe ik mijn positiviteit in embonpoint verdik.…

Wat ze goedbegrepen loslaten, is voldoende welgedaan. Het leven willen begrijpen is ondoenlijk.…

wel een goed land Geen auping maar een bloemenbed Geen vette beurs mijn eigen vet Geen lange tocht maar ademtocht Een uitzicht maar niet duur gekocht Niet rood maar op mezelf te staan Meer op de rit dan oprijlaan Geen patser maar een poverbak Een warmer niet een breder dak Mijn ogen op mijn gangen slaan Meer goed op weg dan welgedaan…

Alles welgedaan. Totdat we onszelf laten vallen, en vergeten voldaan te rusten. Totdat het leven zelf ons leert, hoe je zelf weer op kunt staan. Toen werd het de hoogste tijd, om onze ogen te laten openen. Tijd om eindelijk te gaan reizen. Om te reizen naar waar je bent. Om te vertrekken naar hier. Naar vandaag.…

Ze zat in haar boudoir en het was klip en klaar dat de welgedane courtisane geen cliënten meer zou ontvangen die gunst zou haar pooier haar niet langen ze bekeek zich in de gebroken spiegel met wat teruggehouden gegiechel waar waren de gouden dagen van weleer?…

Vooruit, en niet eens omgezien, wat dat men durve of niet, of wien ik mij zie mede- of tegenstaan, van hun die ‘k al heb welgedaan! Vooruit! Mijn liefde, werk en zweet, het leven dat ik om hen sleet ten schuldbrieve op hun hert geleid, weegt meer als hunne ondankbaarheid!…

Z’n kinnetje is zo welgedaan, En was het niet vol puisten, Men zou er kootjes van afslaan. Maar is er iemand mee begaan, Die sla ze plat met vuisten. Het onze Dieuwer dan geen recht, Dat zij legt al haar zinnen Op deze prachtig mooie knecht? Ik bid je (vrienden), dat je ‘t zegt, Wie zou hem niet beminnen?…