Het penseel van winteradem
walst tussen boom en struik
streelt verloren gevallen herfstbladeren
fluistert witte vlokken tot zacht tapijt.
Kleine kristallen schitteringen vallen zacht dwarrelend naar d'aarde
omgetoverd naar diamanten kleuren door winterse zonnestralen.
Een wereld toegedicht onder een tedere liefde, een stil lied,
een serenade…
het gouden morgenlicht
kust koud, in wintertafereel,
gebroken door takken maar niet
door vensters
groots sta ik op,
stralend wakker gewekt
ontwaakt dient u mij te vrezen…
gewacht tot aan de winter
toon je nu een waar tafereel
zoveel prachtige bloemen
vormen één mooi geheel
als andere planten rusten
voel jij je pas fijn
weelderig bloeiend
onze Winterjasmijn…
De reiger in de wegsmeltende sneeuw
langs de E34
leek nog maar even bezweken.
Zo gaaf was hij.
Iets te laat was de dooi
voor hem begonnen.
Wat verder in de wei
stond een zwaan
trots en eenzaam
in de nog bevroren plas
zijn spiegelbeeld te bekijken.…
De rivierendans ontwaakt
in een poel van ijs
Kleine kolkjes rimpelen
het wateroppervlak
De tralies smelten
voor de ramen
druppels
tikken op de sneeuw
Tekenen van vuur aan
de bevroren kust
Het krakend ijs verdwijnt
in de zoute golven
De zee komt langzaam
weer op gang
Rivieren herwinnen
hun kracht
Wintertaferelen verdwijnen
Dankzij…
Andreas Schelfhout schilderde
in de achttiende eeuw een bijzonder
wintertafereel, waarop twee mannen
hun armzalige bezittingen op het ijs
verschepen naar meer barmhartige oorden
terwijl een moeder met haar kind ploetert
om de weg naar huis te vinden, nadat ze
met hem enkele worsten in het dorp heeft
gekocht, waar de kerk als een baken torent…
Sneeuwvlokken witten een wintertafereel.
Duizenden kristallen sluiten zich aaneen tot een geheel.
De hemel strooit zijn onschuld uit over mijn verdriet
Van wat alleen de hemel als rechtvaardig ziet.
Rozen kleuren het leven tot aan de dood.
Symbolen van hartstocht kleuren de onschuld rood.
De hemel gaat aan de aardse symbolen niet voorbij.…
249
Bezig met laden