Alle inzendingen over witte veder

de deur van kunst staat open en ik ben naar binnen gelopen en wandel nieuwsgierig door de kamers en lange gangen met imponerende doeken en in leer gebonden boeken op de tafel van wortelnoothout ligt een witte veder ik hoor het ruisen van mijn bloed warm en zoet dat als een rivier door woorden stroomt klei in hand van de…

Elke keer moest ik wenen, heimelijk verliefd op Witte Veder. --------------------------------- uit: 'Vallende Mannen', 2011.…

Waar de dichters sneuvelen Verdroogd schreeuwend de pen Krult het onbeschreven blad In tijdloos durend witte stilte Dan is daar de oorsprong Die zich verontwaardigt profileert In razernij en zoet gezang Ontrukt hij de vlerk een veder Toomloos is zijn gedender Niet aflatend de stroom Braakt gewraakte zinnen Geboren is het schrift…

vederlicht is het veder vederlicht een vederlichte bevalling dit gedicht…

een blauwe veder dobbert op ruggen van inktzwarte golven, en bloedkoraal onder woeste baren bedolven.…

Op mijn schouder Zat mijn vader Hij werd zwaarder Telkens zwaarder Tot hij bezweek Door het gewicht Nu is hij terug Maar veder-licht…

Groot Synoniemenleed! Schrijver Jan Siebelink Knielt op violenbed (Zie zijn roman) Dat is nu iets waar het Instrumentarium Van een salonorkest Niet tegen kan…

Weg met de Middenstand! Hendrik VII Greep naar zijn zwaard En sloeg wild in het rond Kliefde toen achteloos 417 Bakkers en kooplieden. (Vrij ongezond)…

Ze komt jouw leven binnengevlogen ineens, plots als een eenvoudig gegeven zo fraai, zo mooi zo liefdevol en zo teder zo licht, lichtgevend en lichtbrengend verdwijnt ook weer als een veder.…

Witte vredesduiven, vleugel veders wuiven op vreugde melodieën, in een maat van drieën. Beschrijven banen in het luchtruim. Zwaaien tot ziens, drijven in hun vlucht schuin, om weer bij te draaien. Komen uiteindelijk onvermijdelijk terug in dienst, dat is het fraaie.…

1 Abrikozen avondlicht glijdt met een licht penseel langs het windberoerde canvas der bladeren. 2 Inktspattend valt duisternis op het gazon; het vederen maanlicht schrijft de dag teneinde.…

Een wonder zo teder en klein Vragend om jullie handen die haar bodem zullen zijn Doch, het bereik van haar invloed Is als de veder die het water kringen doet Veel warmte gewenst die zal vloeien Door jullie lichaam als zij jullie zal boeien.....…

Een leven ,zo snel Geleefd,dat wel Afscheid tijd zat, Moeilijk is dat Tranen genoeg, Ik wou dat de dood jou oversloeg…

Er was geen stervensangst geen pijn, God heeft hem zomaar weggenomen, Zijn engelen zijn stil gekomen. Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

Scharen knippen; Topjes wippen; Geurend valt het groen. Kijk die chicks hun best doen! Heup aan heup op sportschoen, Top in zakjes doen! 't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

hongerige ogen, graaiende handen, krijsend grut, overspannen moeders, coole pubers, chagrijnige koppen, bizarre smoelen, vrolijke types, tetterende kassa-meiden, even boodschappen doen, daar knap ik van op.…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

met jou in het leven wil ik veder gaan.…

Groot klein geheim eng erotisch kwelling pijn streling van zacht zijden handen belanden in donker schemer ochtendlicht draaglast en kracht -delicaat balans- ontlaadt in daglicht als dans van veder.…

Vandaag weer onderzoeken alles, weer opnieuw Een nieuw knobbeltje, ongewenst maar aanwezig Opnieuw de angst en onzekerheid weer die onmetelijk zware strijd Waarom, en hoe nu veder Red ik het weer ? of is deze strijd te zwaar Onbeantwoorde vragen, wist ik de antwoorden maar…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

ik kleed me uit maar voel me geen veder lichter ik dans ik dans door de waan van alle dag die van pijn en verdriet vooral verdriet ik dans ik dans door de zee van alle dag laat mijn vragen varen koester alleen wat is en dans dans door de dag die eindelijk lente wordt…

wazig mijn verlangen met oeverloze spijt als parelende tranen die jij voor mij ooit liet aanvaard mijn broze handen zacht troostend gestreel jou rakend als een veder teder als een lied in gefluister van woorden een kus naar jou toe na morgen is vandaag een dag zonder verdriet…

hoe volkomen teder glijdt haar vinger als een lichte veder langs mijn slapen laat mij maar nimmer meer ontwaken uit de onderwerping: roes van overgave zij is geen onbeholpen snelheidsovertreder waarin mijn derving struikelt over liefdegave in dit deinend schoon omvattende bos waarin ik simpel kan verdwalen door eigen wil en wens…

Der Godheid toorn is een geducht onweder, Waarvoor wij allen beven moeten, schoon Er velen zijn die nimmer als een veder Bewogen op der wereld wind, die teder Nooit, neen, vals-fors tiert om de hoogste ceder. Maar al wie rein blijft, krijgt op 't eind een kroon.…

in spin, de bocht gaat in en spring draai het touw stevig rond dubbele zwiep voeten veren licht als veders van de grond uit spuit, de bocht gaat uit rennen, draaien, keren dubbele zwiep en luchtig passeren touw als arcadeboog in voorjaarsvlucht gezien met mijn eksteroog…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

veel lichter als veder dwarrelend in blauwe lucht een losgekomen pluisje geniet van zweven speurt naar goede aarde op zijn eenzame vlucht door speelse wind wat verder afgedreven... strandt op rotsgrond in de luwte het voelt meteen, dit is niet mijn thuis beseft zijn lot, maakt een kruis mijn leven is sterven op het zwarte gruis...!…

Wij willen niet sterven tussen verdorde herfstbladeren maar in de zomer dansen tussen duiven op het plein ons lied zingen wij willen niet de vruchten eten die onder de boom liggen te rotten wel willen wij 's nachts bij open raam in zwoele magnoliakamers gedichten schrijven met blauwe veders…