2076 resultaten.
Verstekeling
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 479 lifter was het mij veel waard
Al stuiterde ik als een ballerina
Op zee en tropenkoorts en van de kina
Zo’n avontuur van ouderwetse aard
Aan boord te zijn, te lezen: Slauerhoff
Alleen in zijn gedichten kon hij wonen
Nooit vond hij ergens anders onderdak
Voor Slauerhoff heb ik sindsdien een zwak
Die rusteloze scheepsarts kon mij tonen:
Ook reizen…
Nacht in de tropen
netgedicht
4.1 met 24 stemmen 1.110 Dreigend roffelt de zonsondergang!
Het eiland beeft en
bleke vogels trachten
het donker te ontvluchten.
Haastige vrouwen sidderen
onder de schemersluier
verlangend naar
het veilige dorp.
De geur van wierook
en het gemompel van gebeden
kringelt op uit tempeltjes
langs het pad.
Dan stopt het krijsen der vogels!
Geen oog doordringt…
Nai Yang
netgedicht
4.6 met 20 stemmen 747 Eens zal ik me
alles herinneren.
De magische geur van pijnbomen
gedragen door de schroeiende wind
het glinsterende strandtapijt
onder mijn voeten
het alarmerende gezang
van verre cicadas.
Opeens zal ik me
alles herinneren.
De hardheid van purperen wolken
en golven zal me overspoelen
en ik zal rouwen
om dit desolate oord.…
Castilla la Mancha
netgedicht
4.7 met 15 stemmen 373 Een colonne muildieren
zet zich in beweging
citrusvruchten deinend
op hun ruggen,
de blauwe ballon
van de namiddag
vult zich met stof
en zwelt op.
Onder strooien hoeden
rollen druppeltjes zon
langs de gezichten
van rokende mannen,
misschien zullen donderslagen
straks de hemel doen barsten
en wellicht zal er dan
wat bittere regen…
Dolfijn
netgedicht
4.9 met 14 stemmen 588 Vanaf de roestige veerboot
naar Casablanca
zag ik
door vettige
dieselwolken
een blauwe dolfijn
steeds wanneer hij
uit het water sprong
droop er
een regenboog
van zijn staart.…
Dood in de Sierra Moreno
netgedicht
4.9 met 15 stemmen 410 Het gloeiende hoogland
van de Sierra Moreno
krimpt ineen onder
het krijsen van de middagzon.
Gieren bekvechten
om het lederen karkas
van wat eens een
bruine koe moet zijn geweest.
In de afgrond voor me ligt,
bedekt met verlepte boeketten,
het uitgebrande
wrak van een autobus.…
La voyageuse
poëzie
3.4 met 5 stemmen 2.474 In Singapoer is zij aan boord gekomen
Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage;
De eerste nacht doorspookte ze al de dromen
Van een matroos, gemonsterd onder gage.
Hij stond des morgens 't wandeldek te wassen
Nog half versuft, toen zij hem kwam verrassen
En raaklings langs hem in pyama ging
Die strak en soepel om haar heupen sloot,…
Verlaten cortijo
netgedicht
4.9 met 16 stemmen 462 Nu is het stil
op de binnenplaatsen.
Fonteinen keuvelen niet langer
met badende merels
en niemand harkt de gevallen bladeren
in de boomgaard bijeen.
Maar wanneer ik mijn ogen sluit
hoor ik het lachen van voorbije zomers
en voel ik het sprankelen
van tinto de verano in mijn mond.…
In Exsilium
netgedicht
5.0 met 15 stemmen 396 Meestal is de lucht hier
gevuld met zinderend stof
behalve wanneer er een
westelijke zeewind waait
dan kan de verte
pijnlijk helder zijn
de zon schijnt hier
van kleur te veranderen
met het wisselen
van de jaargetijden
en de toevallige regen
ruikt naar mos en paddestoelen
ik wandel veel
door het rotsachtige bergland
me verbazend over…
Pico de los Reales
netgedicht
4.5 met 19 stemmen 536 De berg maakt een
hoofse buiging naar
Estepona aan zijn voet
een bladgouden zon
belicht zijn
schitterende wolkenpruik
en minzame palmen
wuiven als kwasten
aan zijn troon.
In de verte
zingen de golven
van de Middellandse Zee
een turquoise hymne
voor de ongekroonde koning
van de Costa del Sol.…
chemin de fer
netgedicht
4.2 met 12 stemmen 439 nooit ergens zoveel in onbruik
geraakte stukjes spoor gezien
als onlangs in Frankrijk
restanten van idyllisch gelegen
lijntjes van weleer
waarover moeder natuur
zich met liefde ontfermt
sporen van oxidatie
op vermoeide rails geven kleur aan
woelige geschiedenis van jaren her...
in het oude stationsgebouw van Vers
dat in gebruik is als…
Athene
hartenkreet
4.2 met 8 stemmen 1.445 Zo af en toe
schiet de goddelijke hand
achter een wolk vandaan
om zijn troetelblokje
om het te gebruiken
in een hemels Lego-spel
en tot hij het weer terugzet,
is er niemand die Nike mist ...…
Werelds
hartenkreet
3.4 met 9 stemmen 1.561 hoe klein is mijn wereld
als ik de wereld beschouw
hoe groot is mijn wereld
als ik slechts denk aan jou
'k heb vele landen doorkruist
middels verscheiden literatuur
maar de mooiste reis zonder einde
vind ik in jouw passie, jouw vuur
werelds, zo ben jij voor mij
een wereld met toppen en dalen
waar dromen werkelijkheid zijn in verhalen…
Gaudix
netgedicht
4.5 met 17 stemmen 528 Vraatzuchtige machines slaan
gapende scheuren in de flanken
van de bergen om Granada,
de stad waar statige buurten
gestadig groeien op de korsten
van het gewonde landschap.
Wat steenworpen verder
liggen in koele grotten
de oudste huizen van Europa:
Barrio Troglodyte,
waar het licht al duizenden jaren
in perfecte stilte balanceert.…
Gouden fazant
netgedicht
4.6 met 11 stemmen 628 Tao vinden
de weg verliezen
in jezelf terugvinden
waar je bent geweest
Tegen de dorst
twee steentjes onder de tong
één zou maar eenzaam zijn
een dichter spreekt
graag met volle mond
zonder stotteren
over Grietje
Klein Duimpje in haar hand
in deze versie is Hans
opgegeten en herdacht
Zij volgt het spoor
dat een Chinese nachtegaal…
Moulin du Vent
netgedicht
3.4 met 10 stemmen 410 (Moulins de Paillas)
cirkels schrijven
in de lucht
het optellen
van talloze nullen
tot je er
duizelig van wordt...
als de wind
eindelijk gaat liggen
zwijgen de wieken
de molenaar kan
gerust huiswaarts gaan…
Zo laag op de aarde
hartenkreet
3.9 met 16 stemmen 934 rivieren die stromen en groeien
verdwijnen in het dorstig land
nooit de zee zullen bereiken
maar wellicht ondergronds
hun zoetwatermeren maken
wachtend op de wortels
van groene wijngaarden
samen met de trage aarde
tot paarse druiven en bloed
de lach van een gelukkige vrouw
van een man en een schreeuwend kind
haalt water van…
Zoals het zal gaan!
netgedicht
4.1 met 23 stemmen 2.046 Doof nu het licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen,
maar je liefde ja die blijft.
En waar jij gaat
zijn ze allemaal gelijk.
De kleinste bloem
is daar als de hoogste eik.
Laat nu die laatste droom maar komen
en wees voor het licht maar niet zo bang.
Jouw nacht van vrede is gekomen,
na een heel levenlang…
Lieve handen
netgedicht
4.5 met 25 stemmen 1.842 Vandaag omhelst jullie warmte
een klein hoofd vol dromen
zoals jullie op een dag een kelk
met wijn zullen vasthouden
op een zonnige plek ergens
waar nog avonturen te beleven zijn
en vreemde verhalen
de ronde doen :
er was hier eens een saxofonist
die gedichten schreef
over landschappen, kinderen
en muziek, vooral muziek
en ooit misschien…
afreisgedicht
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 396 de zomer moe van zonuren
wacht op afscheid
het verval nabij krijgt straks
het wit van jouw huid
zijn seizoen
in de lange langzame trein
naar morgen gaan wij
als ongewisse reizigers
teloor in de tijd
op elk stopstation
raken wij eenbeetje
in onszelf verloren…
Costa de la Luz
netgedicht
4.2 met 24 stemmen 566 Het middaguur verblindt de stranden:
ondanks de late herfst
rollen licht en branding
als warme uitspattingen over het zand.
Boven de uitgestrekte leegte
wordt het roepen van meeuwen verdrongen
door de overdonderende stem
van de Atlantische Oceaan.
Ik lik het zout van mijn lippen
en houd bijna op te bestaan.…
Costa de la Luz II
netgedicht
4.9 met 18 stemmen 680 Bovenop dat immense duin,
bedwelmd door licht,
verloor ik mezelf
tussen wolken en aarde.
Onzichtbaar voor altijd - de sterren.
De maan - verdwaald,
uit zijn omloopbaan geslingerd,
met blindheid geslagen.
Ik sloot mijn ogen
en hield op te bestaan.…
Tangkoko
hartenkreet
4.4 met 14 stemmen 1.146 op de zwarte rolkeien
in de spetterzone van het strand
slijmvissen, onverstoorbaar
schrapen zij de algen
tussen de brekende golven
huppelen zij in spiralen
door het water van de ene
naar de andere rolkei
een soort, die tot de naakte
slijmvissen behoort en jij
vraagt me of er ook
een aangeklede familie bestaat…
Die verdomde lichtjes ook!
hartenkreet
4.2 met 48 stemmen 3.314 Hoi,
Niet dat ik je mis of zo
slechts een beetje ongerust
verergerd door stormachtig weer
jij zweeft altijd op vier voetjes neer
Het komt waarschijnlijk
door Sinterklaas en Zwarte Piet
de Kerstman is ook vroeg
de tijd van gezelligheid
Vrienden onder elkaar familieleden
met hun eigenaardigheden
December neemt afscheid, kijkt
uit op…
het raakt
netgedicht
4.1 met 17 stemmen 736 dat ieder woord gezegd
een eigen leven leidt
blijft iets wonderlijks
om je over te verbazen
het licht heeft weer
een golfbeweging gemaakt
het is een ster van ver
of een brandende meteoriet
opnieuw maakt zich een gedachte los
het spreekt zich uit, trilt na en slist
van gespleten verhemelte naar gehemelte
knippen vingers, houden…
Tropisch avondliedje
netgedicht
4.5 met 19 stemmen 664 De maan wiegt
als wit linnen
beroert door een bries
uit sterren.
Duisternis trippelt
op zwarte muiltjes
mijn kamer binnen
en streelt mijn gezicht.
In de verte
zingt een minaret
het avondgebed en ik,
sluit mijn ogen.…
licht in het hoofd
netgedicht
4.2 met 13 stemmen 613 de zon schijnt tussen de wolken door
alsof hij nooit is weggeweest
sta op, haal diep adem
je voeten ruiken een spoor
dat over de horizon leidt
door dat bos op die heuvel
nog even dan zweeft een luchtballon
warmte happend voorbij…
Nieuwjaar in Leuven
netgedicht
4.4 met 19 stemmen 540 Het heeft zich nog amper opgericht
de wind waait om het huis als gisteren
Moet nog wennen aan 2007 en
het vorig jaar van 2006
De hijskraan draait zijn kop op de wind
aarzelt van links naar rechts, komt terug
Een deur gaat open en weer dicht
een lift stijgt omhoog, daalt omlaag
Van hieraf gezien wordt het iets bijzonders
vandaag, hoewel…
De Engelse Sonnetten, 1. Nacht op Huntcliff
netgedicht
4.6 met 21 stemmen 559 Tijd rust op mijn wimpers;
donker in december
duurt lang en zelfs de wind
kan de uren niet versnellen.
Ver beneden me
kolken de golven,
draaien en razen de rotsen.
Mijn oren suizen, de nacht wordt grijs.
Met het matglazen schild
van de dageraad op mijn rug
trotseer ik de snijdende koude,
ik balanceer op de rand
van het jaar
en wend…
de dood op de hielen
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 594 een krantenjongen
met grote haast
wil nog snel even
op de fiets diagonaal
tussen de gesloten
spoorbomen door...
de inkt is nog nat
het nieuws vers
doch de lezer
weet van niets…