Alle inzendingen over 3. Reizen

Of het waait hard of de boot heeft een ruwe vaart zelfs de glimlach houdt zich vast De boot stampt op de golven het haar verstrooit het gezicht maakt het onschuldig en jong In het spiegelglas van de zonnebril het beeld van de bekende fotograaf zij heeft geen tijd voor angst…

Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien, de honden blaffen en de kinderen zingen, de mensen eveneens verlangen naar het licht, en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht de daagse dingen doen. Hoe kan het anders? De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui, of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan door de grote…

Aan de kaap verliezen woorden hun betekenis aan de rand van alles heerst een donkere wind op de klippen breken oceanen in woeste regelmaat en er danst wrakhout op het zand…

We zwalkten terug door een doolhof van stegen we volgden de stank van de haven. We zagen de maan we zagen het scheepswrak we proefden het zoute schuim van de zee.…

Vlieg heen Vlieg heen naar verre oorden Vlieg heen waar niets iets zal zijn Spreek de taal die wij niet hoorden En ontdek het leven, zó fijn Ik zal je missen, maar dat is goed Zo voelen we allebei Dat het een liefde is van vlees en bloed Vlieg heen Vlieg heen en wees vrij Vrij als een vogel vliegend in de wind Vlieg heen, mijn kleine…

Vandaag de zee was ruw de lucht was weer zoals het hoort bij deze dagen, ik snoof zuchtte verlangde meer. Het werk verbrak deed vergeten de grote kracht de lauf der dingen, terug op dek in de zwarte nacht deed de wind mij zingen. Lucht en water dansen samen voel, ruik, snuif, alle hens aan dek, er is niets dan beweging blind van…

Schemering. Ik leun tegen de gevel van het oudste huis, binnen worden kaarsen aangestoken kattenogen, wachtend op de nacht. Met loshangende haren buigen olijfbomen voor het kerkhof waar kleine houten kruisen spelen als kinderen in het grind. Omringende wildernis verspreidt een geur van vijgen en op de hoeden van terugkerende vissers…

niet om het verleden maar de toekomst waar wij naar op weg zijn wat is geweest blijft hangen in het bagagenet van het geheugen je torst het mee zolang je het met verstand kunt dragen mocht je het ooit verliezen dan is alles verloren... ben jij de reiziger met oponthoud die wacht op iets waar jezelf niets meer van weet…

Hij schrok op toen zij haar lichaam verliet een schim verdween dwars door een deur die hij met moeite piepend open kreeg volgde haar de verre, lange helling op Haar stappen vormden zich in het stof donkergrijs de lucht en het licht flauw hellend naar het hoogste punt waar ergens haar gestalte zich verloor Achtergebleven zochten zijn voeten…

De koude geur van de zonsopgang beukt op de nachtpoort, plechtig richt de dag een kruis van vogelstemmen op. Door de oranje lanen van Jerez zweven maagden en heiligen, gemaskerde mannen slepen zich blootsvoets naar de toren. Rood stof dwarrelt op, de menigte fluistert en buigt onder het gewicht van kersenhout en wierook wolken.…

de weg oneindig strekt zich gespannen uit zover zijn oog wil reiken om in de verte op te lossen in een wervelende zindering daar waar de eerste bocht verschijnt zijn tred verraadt hem aan de stoffige struiken die de randen bewaken maar hij ziet het niet zoals niets van dichtbij daar verschuilt zich niets interessants hij loopt…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

Geef me een hart van marmer en ik geef je het bloed van vers gesneden bloemen! Al zal er geen as waaien over de Straat van Gibraltar en al zal er geen hout in de aarde van Granada rotten, wanneer ik nu vertrek zal het voor altijd zijn. De gamelan heeft de flamenco doen verstommen, de buffels in het rijstveld malen niet om matadors…

Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd Mind your steps, mind your steps Dat geldt voor adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren…

ze strakten hun witte banen met vleugels en motoren pas later kwamen gedachten en spanningen erbij als uitlaat van hun geestelijke activiteiten in krullende wolkjes nog lang in het zog van hun vaart tot zij verwaaiden uiteen geblazen door de maalstroom van wind op grote hoogte die langs de aluminium huid hun vertaalde woorden…

Toch ook hier de stille mensen, harten vol verdriet en pijn die niet enkel kunnen lachen, als een kind gelukkig zijn; maar de dagen en de nachten gaan voorbij, wie wordt er wijs? regen, zon en mooie dromen, luchten blauw maar soms ook grijs; overal zijn mensen anders, overal hetzelfde licht, overal hetzelfde zoeken, ieder op geluk gericht…

Stomen, stomen, stomen! Heel de wereld door! ‘k Heb een plaats genomen Op het langste spoor. ‘k Wil in zeven dagen Even naar Japan, Met die houten wagen Voerman! kookt je span? Stomen, stomen, stomen, Vliegen langs de baan! Die wil zitten dromen, Mag met paarden gaan. Moffen, Polen, Russen, Zie ik in een week; Zeil jij ondertussen Heen…

Ik kijk je aan in de bus omdat je per toeval tegenover mij zit. Er schuilt een verhaal achter die ogen in het leven van mijn onbekende. Het is zeker niet altijd even leuk geweest en misschien, nu nog steeds niet. Een ondeugende glimlach en oogcontact -die vriendelijke wereld- Als ik uitstap en langs de bus terug loop kijk ik nog…

Gezondheid is als liefde Onmisbaar in ons leven Mijn liefde voor boeken Als reizen per trein Aan mobiliteit hecht ik Waarde. Aan seks evenveel Literatuur en kunst inspireren Een hoofdletter 'L' en een kaatje-klein De nacht inspireert.…

Al lopend langs de vaart hoor ik iets fluiten het zijn de kruiden met een kanten scherm ze groeien zo maar gratis in de berm dus bivakeer ik vele uren buiten. Geluk is volgens zeggen niet te koop vandaar dat ik als bijstandstrekker loop.…

Ik ruik het Ik proef het de luchtloze lucht de tijdloze tijd een dag aan haar begin een nacht aan haar einde onbekend maar vertrouwd een eeuwig gevoel waar brengt ons naar hetgeen we gaan glinstering ten top zonder einde…

Wind zucht voorbij De laatste zonnestralen verkleuren de wolken, Dieproze Een gitaar wordt bespeeld, een verloren stem Geroezemoes op de voorgrond, ik zoek mijn weg Door steden, landen en werelden Later zal ik het delen, nu nog niet De nacht is nog jong In de verte begint de avond, kinderen op straat, obers in ornaat…

hij parle français et ne pas flamand hij schaamt zich de bourgondische veelvraatideeën van zijn soortgenoten hebben hun blauwe luchtarme hersenen bevuild fijn stof dood volgt snel vive la mort buffet à volonté valt niet te rijmen met één dood landbeest en één gevilde watervis voor de aardse aliëns djerba's schone en verfijnde eetcultuur…

Zijn donkere kijkers tranen heel duidelijk. Aan de rand van het zwembad. Ongezonde vette buik. Levensechte waarheid. Realiteit. Omliggende ogen zien het niet. Een bijna naakt zongebruind lijf straalt. Enkel een kleine zwembroek. Zwart. Sierende natte druppels glinsteren zijn slanke rank. Tepeltjes als druifjes. Realiteit. Zijn doortrokken…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben... iemand leest mijn gedichten voor even kom ik dan tot leven meer moet dat niet zijn Uit: Reiziger door…

Je bood het aan op je hand een vage vorm was te zien je stopte het in mijn mond Lippen op elkaar tot ik slikte de wellust uit mijn oren droop in mijn ogen enkel passie nog Er was geen weg terug behalve dan tussen jouw benen door en later keken we samen naar het licht dat onverwacht uit de aarde kwam…

Zo ik iets ben, de wind allicht die kruipt onder opbollende zomerjurken, teder eenzame dijen streelt zich soms vergist en verder gaat een zeilboot onderweg naar een zee waar palingen paren, sterven en tevreden ten ondergaan dromen van glasaaltjes onderweg *bij een foto van Willem A. Hoogduin…

Wat moet ik anders dan je driewerf kussen op de wang onderdeel van het gelaat vervolgens jou het beste wensen waarheen je ook maar gaat want ja na dit leven wacht niets Zo vallen we uiteen als pluisjes van een schitterende pisseblom…

Denk dat ik je maar dierbaar bijzet in de doos van onvervulde dromen één van die punten, die ik niet heb bereikt Bij nacht op zoek naar jouw aanwezigheid je opnieuw van dwaallichtjes maak en meng met witte wieven voor damp en luchtigheid 's Morgens de lakens terugslaan, uitrekken je bent geweest en hebt dingen verplaatst automatisch het…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…