Alle inzendingen over Achterberg

Zij kent de onderkant van kast en ledikant, ruwhouten planken en vergeten kieren, want zij behoort al kruipend tot de dieren, die voortbewegen op hun voet en hand. Zij heeft zichzelve aan de vloer verpand om deze voor de voeten te versieren van dichters, predikanten, kruidenieren, want er is onderscheid van rang en stand. God zal haar eenmaal…

Vlak voor de ramen staat het boomtheater. Insecten trekken strepen langs de ruit en vlinders buit'len om elkanders buit. Een dikke duif vliegt in de groene krater van bladeren, een duiker onder water, en komt er later even oud weer uit. Het leven, tegen dit decor gestuit, wordt speeltoneel terwijl ik kijk en staat er. Ik heb van de natuur…

Er is in zee een coelacant gevonden, de missing link tussen twee vissen in. De vinder weende van verwondering. Onder zijn ogen lag voor ’t eerst verbonden de eeuwen onderbroken schakeling. En allen die om deze vis heenstonden voelden zich op dat ogenblik verslonden door de miljoenen jaren achter hen. Rangorde tussen mens en hagedis en van…

Het raam is dood aan deze kant. Het heeft geen andere kant. De wereld werd een wand, waartegen ik beweeg, een vlieg, een dunne veeg. De muren komen op mij toe; de zolder en de vloer: plat parallelopipedum, vertrapt lucifersdoosje en de put van Edgar Allan Poe. Gij nam dimensie met u mee uit mijn bestaan. Ik ben alleen…

Vertoeven in familie voor een keer. Wij zitten om de tafel bij elkaar. Hetzelfde woordgebruik en handgebaar komen nog altijd op hetzelfde neer. Ik mag wel oppassen of ben alweer geworteld en voortdurend in gevaar dupe te worden van de evenaar die alles afweegt op een vast weleer. Ik wil niet meer. Het is te veel verzuurd. De wereld schoof…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Klokken haalden mij uit de slaap vandaan: Kerstmis over Den Haag om middernacht. Hij, die ik dagelijks te wezen dacht, trok uit mij weg en kwam alleen te staan. Ik keek tegen mijn eigen leven aan, alsof een ander het had doorgebracht. Een lege helderheid betrok de wacht tussen mij en het opgeschoven raam. De stad verstomde. Mijn verbeelding…

Den Haag, stad, boordevol Bordewijk en van Couperus overal een vleug op Scheveningen aan, de villawijk die kwijnt en zich Eline Vere heugt. Maar in de binnenstad staan ze te kijk, deurwaardershuizen met de harde deugd van Katadreuffe die zijn doel bereikt. Ik drink twee werelden in ene teug. Den Haag, je tikt er tegen en het zingt. In de…

Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem, zijn onze leden in elkaar gevouwen en ons gelaat is niet meer te benoemen. Wij worden koning in elkanders bloed. Gronden, in schemering gehouden, met wind en eenzaamheid gevoed, vlijen zich open, horizonnen wijken en worden afgesponnen, er is geen landschap meer behoed voor deze enige getrouwe…

Tegen het klankbord van de nacht bewegen nog uw woorden. Al wat gij hebt gezegd is blijven leven in akkoorden, die ik alleen in donker tref, wanneer de stilten horen, die tussen ons staan opgericht.…

Een lichaam, blind van slaap, Staat in mijn armen op. Ik voel hoe zwaar het gaat. Dodenpop. Ik ben een eeuwigheid te laat. Waar is je hartenklop? De dikke nacht houdt ons bijeen en maakt ons met elkaar compact. ‘Om Godswil laat me niet los, mijn benen zijn geknakt’, fluister je aan mijn borst. Het is of ik de aarde tors. En langzaam…

Wat is dit een zoete verbintenis, u en de dood en ik. Dat liefde er niets bij heeft ingeboet, te geraken tot deze rust. Nu al de vuren zijn geblust, gaan we over de zachte as en denken wat geleden moest, voor ieder tevreden was. ------------------------ uit: De Gids (1928)…

Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen. Zijn bril flikkerde in de zon. Er schoot een scherpte door mijn ingewanden, omdat hij mij gevangen houden kan zolang hij wil, want duizend wegen leiden naar Rome, één verkeerd gekozen woord staat nog dezelfde avond in 't rapport en blijft bewaard tot aan het eind der tijden. Onmacht en rechtloosheid…

Terwijl het regent tussen u en mij is elke afstand bezig te vermind'ren. Ieder figuur aanschouwt zijn overzij zonder zich door de stof te laten hind'ren. En vage sluiers nemen omtrek aan. Een omgekeerde orde is op handen. Ik zie uw ogen in de regen branden. Om mijn gelaat liggen uw natte handen. Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.…

Toen ik ingeslapen was in zonneglas, in zonneglas, waarvan de kamer was - een ongeboren diamant van glinstervliezen, ingekeken door ongestoorde moederogen - heb ik haar lichaam weergezien: een licht met het vermogen Te kunnen worden kind of ster en nu ik me heb bewogen moet er een droom geboren zijn waarvoor een koning ligt gebogen.…

Het heilige gebeurt. Ik heb geraakt grenzen van God en mens en dier. Voorhangsel scheurt. Het heilige is hier. Het heilige der heiligen ontwaakt. Ik word geheel met u gelijk gemaakt. Leven en dood staan niet meer op een kier. De wanden draaien open van de vier hemelgewesten. Gij zijt losgehaakt van het papier, dat u gebonden hield aan lettertekens…

Terwijl hij onder de vleugel sliep alsof geen morgen hem meer riep, begonnen zacht op 't wit en zwart van 't doodstil glanzend mechaniek de snelle maten van het lied dat in zichzelf verdronken sliep, dat in zichzelf verzonken zag naar wie het riep met klare, jubelende kracht. Haastig en diep gelukkig schiep Mozart zijn kleine nachtmuziek…

Soms, in een etalage, komt gij voor, tussen geslachtgenoten opgesteld. beskleed met nieuwe kleren en vermeldt het kaartje op uw borst de prijs waarvoor. Dan weet ik weer hoeveel ik u behoor. Het enige wat in mijn leven geldt wordt binnen op de toonbank neergeteld. Wij gaan er samen voor een uur vandoor. ’s Avonds na zessen is de…

Je toonde me vannacht de kamers weer; geheel dezelfde. 't Werd de eerste keer dat ik ze zag van duizend malen meer. Jij was toen nog mevrouw en ik meneer. We stonden waar wij later zouden leven. Er was nog niets over ons heen geweven. Zo is het tussen ons een tijd gebleven en daarna kwam je voornaam op een keer. In deze doodsslaap…

Als beelden van Zadkine stonden moeders daar babies boven de springvloed uit te beuren. Zonen zagen hun vaders medesleuren; wat wordt een ouder in je handen zwaar; de schuren van de boerderijen scheuren. Ratten en mensen klommen door elkaar. Een kind zat om haar dode pop te zeuren en was het ogenbliklijk zelf nog maar. Het water steeg tegen…

De wereld bloeit op het tapijt; bloemen bij thuiskomst vòòr Uw tijd. Uw voet naast mij is nauw gelicht, of de pool heeft zich weer opgericht. Het bloesemspoor is nochtans feit: heeft geur van Uw aanwezigheid. Dood heeft U een kamer ingericht binnen de breedte van dit gedicht.…

Het zijn de literaten niet die onze erfenis beheren literatuur maak literatuur en je bent binnen praat over koetjes en kalfjes op een originele manier gouden ruggen en groene staarten hemel en muilkorf alles rustig in maart en 's nachts achterberg-heimwee in driehoeken cirkels en grote gaten god wederom oude god met een baard en afzakkend…

het graf is geruimd. er zijn dingen gebeurd, die niemand achterhalen kan. de eeuwen verluchten, de hemel verkleurt. wat lust was, wordt roest. de dader is bekeurd. slijk verdwijnt in de stroom van het slijk en de stroom.…

En dan van ver komt er een dicht- regel van Achterberg over het schaduwpad: "Aan het roer dien avond stond het hart". ---------------------------------------- uit: 'Voorheen te Orisande', 1986.…

Ik fotografeerde de woning, waar de manische dichter Gerrit Achterberg zijn bevallige hospita had doodgeschoten. De huidige bewoner dacht erover om via 112 de politie in te schakelen. In de toen nog De Slegte meende ik geesten van beroemde schrijvers te zien, maar ik dronk zelfs overdag whisky, dus neem mij niet kwalijk.…

Oranje was een echte kampioenenploeg Op doel stond uiteraard de lange Geert van Gaelen En achterin de reeds op jonge leeftijd kale Bert Bierenbroodspot naast de slimme Karel Kloeg In de defensie stonden tevens Kees van Kan Johannes Jongeneel en Peter Paul Poepon Centraal stond Alfons Achterberg naast het kanon Gert-Jan van Gobbel en de kleine…

Gerrit Achterberg…

Het volmaakte onvolmaken. Zo dwaas is ons beest. Het onvolmaakte volmaken. Zo geniaal is onze geest. Hebben predikers gefaald ? Dichters zijn tastend aan zet. Beest en geest verzoenen. Zij zoeken in het duister, op weg naar de liefdeswet.…

Hij liet me altijd binnen komen om klassieke muziek te luisteren of om de gedichten van Gerrit Achterberg te aanhoren, die hij bijna allemaal uit zijn hoofd kon voordragen en vol passie. 'Ernst en luim, broeder Joanan, dat is het leven!', zei hij.…

En dan te bedenken dat ik die wrede dictator jaren later een eerste druk van een Achterberg-bundel heb gestuurd. Zeker 'Heb je vijanden lief!' van Jezus letterlijk genomen. Zoeter dan bisschopswijn.…