Alle inzendingen over Al-Qaeda

Die ekster-ogen heeft, al treedt hij schoon wat zacht 't Is teken, dat hij is een man van groter macht. Want hij mag zeggen ('t welk wij ook bekennen moeten) Dat hij zijn vijanden heeft onder zijne voeten. ------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Zij was zo tenger dat het wijd gewaad Haar eerder hulpeloos dan groter maakte, Zo kinderlijk alsof het smal gelaat Onder de zware wrong zopas ontwaakte. Maar toen de fluiten gilden, de trommen trilden En gong bonsde, wierp zij zich in de strijd; ’t Was of zij even aarzelde, even rilde, En toen – een ruk, een zwaai, zij was bevrijd. Als een…

De zon scheen koestrend op het kruid, De Lente was gekomen, En alle knopjes liepen uit, Als waar'* er niets te schromen; Ze dachten, dat de Wintervorst Bij zonneschijn niet keren dorst.* Maar toen de zon ter ruste lag, Toen kwam met sneeuw beladen, De winter eenklaps voor de dag, En knakte steng* en bladen; En al de bloempjes wit en rood…

Ferme jongens, stoere knapen Foei! hoe suffend staat gij daar! Zijt ge dan niet welgeschapen, Zijt ge niet van zessen klaar? Schaam je jongens, en ga mee Naar de zee, naar de zee! Dat's een leven van plezieren Dat's een leven van stavast, Zo de wereld rond te zwieren In het topje van de mast: Thuis te zijn op ied're ree Kom, ga mee naar…

Vieren, vieren! . . . achteruit! . . . Zal uw vlieger stijgen kunnen Moet ge hem de strengen gunnen, Of de kans die is verbruid: Geef uw vlieger vrije lucht, Geef hem ruimte voor zijn vlucht. Lopen, lopen, wat je kan! Als uw vlieger neer wil dalen Moet ge hem weer op gaan halen, Met een strakker, straffer span: Zonder moeite…

En zoveel schande werd in liefdes naam Met rein gelaat, gemeen gemoed bedreven, Dat ik mij vaak genoeg voor liefde schaam En walging mij belet om voort te leven. Een felle blos, een bloedgolf stijgt naar 't hoofd, Het wordt mij beurtlings rood en zwart voor ogen. Ach, alles wat geluk is wordt geroofd, Bevochten op almachtige gier en logen.…

Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau Lichtzinnige gedichten; Nu, met een plankje op mijn knie, Een lijvige roman. Ben ik vooruitgegaan? Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten?…

De zee trekt onder de nacht Naar vele verlaten stranden; Als een vloeibare wind is zijn klacht, En zout, zoals tranen branden. Ik voel dat overal waar de Branding in snikken breekt Tegen de kusten der aarde, Mijn leed met zijn golven smeekt Om de verloren genade Jou weer nabij te zijn. Ik wil van mijn schip af waden Naar iedere einderlijn…

‘n Ieder nasie het sy God. (Zuidafrikaans lied) De Spaanse God: Vliegt een vogel, schiet hem dood! Bloeit een boom, hak hem om! De aarde moet bar en bloot Zijn, voordat ik als koning kom. De Duitse: Bouw banken en kweek bierbuiken: Oorlogsschade dient ingehaald. Je kunt volop van alles gebruiken, Daar de Entente betaalt. De Portugese…

Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven In een klein stadhuis, ik zal niet vertrekken, Al bleven mij veel eilanden te ontdekken Die zich om mijn afwezigheid bedroeven. Niet dicht bij zee, om mijnentwil, 't Werd mij ondraaglijk aan de rand Der ruimt' te rusten, bij de golven stil: Bewaar mij diep in 't binnenland. 'n Gewezen vestingstad…

Stil sta ik in de steppe, De doffe zon gaat onder, De schrale maan verschijnt. Het gras dampt, klam en vochtig, De grond blijft stijf bevroren In hete korte zomer: ’t Blijft winter in de zomer. De klokjes zijn nog hoorbaar, Het rulle spoor nog zichtbaar, De kar is al bijna verdwenen. Ja, alles gaat, verdwenen… Wat over is gebleven…

Wie in deze tijd nog gedichten schrijft En zich richten wil tot een volk dat kijft, Tot een volk dat niets dan welvaart wil En bewilliging van iedre modegril, Hij is meer dan rijp voor het gekkenhuis En de gekken vinden hem ook niet pluis, En dus moet hij naar een ballingsoord, Waar papier en pennen zijn behekst, Waar de kale muur siert de bijbeltekst…

over de vlakte van vergetelheid almaar draaiend in 't rond ben ik opzoek naar jou; mijn zoon wil je vinden hier terstond zoek ik je in de bomen en zoek je in het gras maar hoe zeer ik ook hoopte dat jij hier aanwezig was droogt de wind al mijn tranen sla ik mijn armen om mij heen zal ik je ooit hervinden erger gevoel dan leegte is er…

zwart wit beelden contrasteren arm en rijk kleurt verdeeldheid almaar indringender mensonterend dronk de één uit de fles vol propaganda terwijl men buiten over de lijken struikelden tekende verhongering gezichten, en werd nieuw leven eerder een doodvonnis toneelstukken vol pracht en praal werden opgevoerd een besnijdenis, een oproer…

Hang het huikje naar de' wind; Maar in 't goede, lieve vrind! Zet de tering naar de nering, Of uw nering krijgt de tering; En gij zelf er bij, mijn kind! Zuinigheid baart overvloed; Soberheid maakt zuiver bloed; Volle magen, lege kasten; Maanden smullen, jaren vasten; Pronk van kleren, arm van goed! Daarom is: een cent, bespaard, 't…

'Tòbben komt altoos te vroeg: Zoudt ge vrezen, zoudt ge zorgen? Och, dat redt en schikt zich mòrgen; Morgen is het tijds genoeg! Wat ge zegt, of niet en zegt, Mòrgen komt dat ding terecht!' Hartje! hebt ge wel bedacht, Hoe dat àl te los betrouwen Menig bitter deed berouwen, Wat hij uitstelde over nacht; En dat de ingeslapen daad 's Morgens…

Zij die dood zijn en die gauw moeten, Schijnen elkaar vooruit te ontmoeten; In 't laatst van hun leven hebben zij dromen Waarin reeds gestorvnen binnenkomen En rustig met hen zitten te praten En zeggen: ‘Je moet het leven laten Glijden, dan gaat het haast vanzelve...’ Maar die nog leven plotseling haten Hen, die zo gemakkelijk praten…

Zij tekent bloemen en hartjes. Alle prinsessen lachen tevreden, en de vlinders en dolfijnen ook. Vrolijke kleuren bijeen gekozen, zorgvuldig tussen de lijntjes, in opperste concentratie aangebracht. Maar als het donker wordt komen de enge gedachtes vanonder het bed aanwaaien. En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan…

Zee lag stiller onder sterrennacht Dan een gulden vlies, een zilveren vacht. Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen. 't Zware schip kon zich niet verder stuwen In het weerstandloze, ijle klare, En het eiland kwam voorbijgevaren. Of het een stil schip was, diep gezonken, Welks topzeilen in het maanlicht blonken, Schoven zijn besneeuwde toppen…

Tussen de zwarte glimmende muren Loop ik druipend, blindlings en schuw. Gedoofd zijn op aarde lamplichten, haardvuren, En het is laat, het is guur, het is ruw. Ik loop in de regen te verdwalen En word doodmoe, maar ik wil het wel; Zie niets meer achter de grijze stralen Dan grauwe wanden, zink in een wel En ben verdronken…

't Meest in nachten als de maan haar stralen Koud en lusteloos door 't ruim laat dalen, Ben ik radeloos, denk: ik zal maar ergens Zwak en zwervens- Moe mij laten vallen in het zand, Plompverloren en mij wat bedekken En dan blijven liggen tot mij een komt wekken, Deernis koestrend op komt rapen En zo niet, dan blijf ik slapen. Maar ik weet…

Hop, hop! mijn vrolijk hobbelpaard! Nu moet gij rijden met een vaart; Want, och! ik heb zo’n grote haast, Ik moet wat halen van hiernaast. Daar is door moeder, om de pret, Een bord met kersen neergezet, En als ge nu niet voort en maakt, Misschien was ’t bord dan leeggeraakt. Dus rep je, rep je wat je kan, Dan krijgt ge er ook een kersje van…

Mijn Kees-oom is een timmerman, Daar is geen knapper op de werf: Hij maakt in huis en op het erf Al wat-je zien of denken kan; Zijn hand is ruw, en grof zijn stem, Maar ‘k ben daarom niet bang voor hem; Hij kneep me lestmaal in mijn oor En zei: ’Nu, als ge vlijtig leert, Uw Vader en uw Moeder eert, Dan krijgt ge er wat op Kerstijd* voor!’…

Zie, de maan schijnt door de bomen, Makkers! staak uw wild geraas; 't Heerlijk avondje is gekomen, 't Avondje van Sint-Niclaas! Van verwachting klopt ons hart, Wie de koek krijgt, wie de gard! o! Wat pret zal 't zijn te spelen Met die bonte harlekijn! Eerlijk zullen we alles delen, Suikergoed en marsepein; Maar, o wee! wat bittre…

Och winter, barre winter, Wat zijt ge bitter koud! Ik wou, ik had een gulden, Dan kocht ik turf en hout. Een vuurtje zou ik bouwen Als onze plaat zo groot, En 'k vroeg mijn arme buurtjes Op koffie en op brood. Wat zouden ze dan smullen In 't hoekje van de haard! Voor mij wierd 's nachts een plaatsje En ook wat brood bewaard: Och had…

In de Bijbel staat geschreven, Dat Gods Englen ons omzweven, En bewaken in de nacht; Dat geen boosheid ons kan hindren En dat alle vrome kindren Veilig slapen in hun wacht! Dikwijls als ik had gebeden Was 't, of op mijn oogeleden Nog een nachtkus werd gedrukt: Zou dat niet een Engel wezen, Dacht ik - en met heilig vrezen Heb…

Sneeuw bedekt de landen: Was de kille handen Dat ze tintlend branden, Kneed de sneeuwbal vast; Krachtig d'arm geheven, Fiks de bal gedreven: Ha! dat is een leven, Dat aan jongens past! Koudkleum mag zich warmen In zijn Moeders armen, Schreien om erbarmen, Als de bal hem raakt; Laat de kachel gloeien,.... Ons zal door het stoeien '…

Honger, honger! lelijk woord, Als een lege maag u hoort! Als de tanden watertanden, En men staat met lege handen... Als ge op volle schaal of manden Gretig u een blik verstout,- Maar de maag vakantie houdt. Doch - hoe lastig gij soms zijt, Toch maakt ge ons ook dubbel blijd, Zullen we u graag welkom heten Als we happig zijn gezeten Voor…

De lucht is blauw , de vloed is ijs, 't Blinkt al in de avondzonneschijn, En langs de takken, bruin en grijs, Hangt de ijzel, als een blank gordijn ; Daar vliegt, met korte vleugelslag, Een kraaienzwerm door 't pijnboomhout... 't Is toch een heerlijk ding in 't woud, Zo'n winterdag, zo'n winterdag! Het mosbed kraakt, — de rappe voet…