Alle inzendingen over Apotheose

mondaine bedrijfsstrapatsen en enerverende executies blijkt de boreling behept met getourmenteerde territoriumtendensen fiscaal aftrekbare nostalgie-ervaringen en ogenschijnlijke toekomstperspectieven desondanks ontwikkelt hij vanuit diep genesteld engagement - oh / cycloon van kolder culminerend in glorieus capitonnerende apotheose…

Even later vlucht hij weer, naar de boezem der natuur, maar hij weet niet dat hij straks bij een knetterend vuur met zijn glanzend, kleurig verenpak jou schenken mag de apotheose van de dag.…

Proms dit jaar groots opgezet als altijd, voor iedereen wat wils, verbazend allegaartje zorgde voor pret met apotheose music van John Miles.…

Slagregen geselt de straat Stralen als staal, Koude degens houwen zich wegen, Door grauwe atmosferen Hollen, stilstaan, schuilen Wolken huilen, tegenslag valt Neer Nog nederiger Nu buien dimmen, druilerige metamorfose Murw van misère, mat onder ‘n apathische apotheose Gedachten in regressie naar ‘n vroeger bestaan: Crescendo carrière, Sessie…

paste daarin, intense nachten het was steeds die kleur geluiden waren in overeenstemming de atmosfeer was hemels mijn neus snoof de heerlijkste geuren je lichaam voelde aan als zijde mijn handen lazen de boekdelen van je hartstocht opgewonden gaf ik toe de extase,die we beleefden was bliksem en verschietende sterren eindigend in een apotheose…

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, in de huid van eeuwen worden teksten lichter loopt een huivering door de onomwonden tijd schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter in het voor – en naspel van de heerlijke zonden.…

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, tegen het einde van het jaar worden teksten lichter loopt een huivering door de onomwonden tijd schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter in het voor – en tegenspel van z’n heerlijke zonden.…

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, tegen het einde van het jaar worden teksten lichter loopt een huivering door de onomwonden tijd schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter in het voor– en tegenspel van z’n heerlijke zonden.…

tot deze bladzijde gelezen de omslag was het moment in de apocalyps doken planeten voorbij vrij van hun interstellaire banden niet meer gespannen in de ooit kosmische balans alleen in zwarte gaten verscheen het hemelse licht van het heelal grote theater waar goddelijk bazuingeschal het geluid overstemde van de laatste knal deze apotheose…

Met het oog op uw heldere inzicht, maar stellig ook als apotheose: nogmaals aan het slot van het poëem de genoemde tanka..…

Ik zou willen zeggen wat kan ik doen, hoe droevig zijn hanenpoten waar over kan ik beter zwijgen, wat voert naar een onverwachtse apotheose. Ik blijf haiku, traan onzichtbaar.…

daar te zwartgeblakerd Plots klapwiekt mijn briesend herboren tapijt in een vliegende vaart achter de pure zielezang van bloesemende woorden aan Ik kan niet roepen ben te bang schuif schuifel knal naar de bodem maar sleur hem mee Hij verstond mijn zwijgen niet Aan de wortels van mijn boom klinkt nu het druppelen van lentenectar als apotheose…