Hartenkreten

hartenkreet (nr. 30.133):

WEGEBBENDE KRACHT VOL PASSIE

Ik schep mijn eigen woorden
zoals God de wereld schiep
ik ben de schepper van mijn daden
altijd was er een vertekend beeld
jij paste daarin, intense nachten

het was steeds die kleur
geluiden waren in overeenstemming
de atmosfeer was hemels
mijn neus snoof de heerlijkste geuren
je lichaam voelde aan als zijde
mijn handen lazen de boekdelen van je hartstocht

opgewonden gaf ik toe
de extase,die we beleefden was
bliksem en verschietende sterren
eindigend in een apotheose van wegebbende kracht
elkaar strelend, de laatste tedere aanraking
ineens wist ik waarom jij erin paste

je bent zo lief, zo teder, zo teer, zo mooi
beminnen is een grote kunst
eigenlijk was dit te aards, te verzwelgend
we keerden terug in onze eigen werkelijkheid
die zich aanpast aan onze gedachten